Kirkjuritið - 01.04.1961, Qupperneq 24

166
Kirkjuritið
ins sigurs bæði yfir náttúrunni og þess eigin ágöllum. Að
mennirnir verði að lokum færir um að lifa eins og bezt er
unnt í þessum undraheimi. Að öll aukin þekking og framfarir
verði þeim til blessunar. En það verður áreiðanlega ekki hrok-
inn né litilsvirðing á guðlegri opinberun, sem lýsir þá leið né
veitir styrk til slíks sigurs. Hitt mun sannara, sem segir í
hinum forna orðskviði, að „ótti Drottins er upphaf vizkunn-
ar“, og að „manninn stoðar ekki að eignast allan heiminn,
ef hann fyrirgjörir sálu sinni“.
Fyrirspurn
Erlendis er alsiða, að lesendur blaða og tímarita, sendi
þeim örstutt bréf um hugðarefni sín eða þau mál sem eru
efst á baugi. Þetta er vinsælt lesefni. Vér íslendingar hugs-
um eflaust ekkert minna en aðrir um lífið og tilveruna, né
erum engu síður forvitnir um andleg mál, eða raunar ófús-
ari að leggja um þau orð í belg, ef svo ber undir.
Þess vegna hef ég saknað þess undanfarin ár, hve fáir les-
endur Kirkjuritsins hafa skrifað því um það, sem þeir bera
fyrir brjósti. Mér þætti vænt um að fá slík bréf, sem ég hef
vakið máls á. Ekki er víst að unnt væri að birta þau öll,
a.m.k. í heilu líki, en það yrði gert eftir efnum og ástæðum.
Og ekki mundi skoðanaágreiningur verða Þrándur í Götu.
Drengilegar umræður eru lífsnauðsyn innan kirkjunnar og
utan. Tómlætið er drep í öllum málum.
Gunnar Árnason.
Skólastjóri við alþýðuskóla skrifar bréf til biskups:
,,Vil ég nota þetta tækifæri og þakka fyrir æskulýðsmessuna í vetur.
Hún varð með áhrifameiri stundum, sem ég hef lifað i minni kirkju og
er áreiðanlega spor í rétta átt til að tengja æskuna á ný kirkjunni.
Það verður að venja fólkið á að vera aktívt í guðsþjónustunum, ekki
passívt. Fannst mér enska kirkjan um margt til fyrirmyndar hvað það
snerti. Finna verður nýtt guðsþjónustuform, eitthvað í líkingu við form
æskulýðsguðsþjónustunnar, sem knýr fólkið til virkrar þátttöku. Því
miður urðu þeir ágætu kirkjukórar til þess víða að gera enn fleiri kirkju-
gesti að passívum áheyrendum en áður var“.