Kirkjuritið - 01.03.1967, Qupperneq 8

Ingólfur Astmarsson:
Síra
Sigurður
Einarsson
Minning
„Svo vol kunni enginn afí
hlusta og skilja, sem hann,
og heyra undir orSanna ni8i,
hvaS braut vi8 grunninn.“ (S. E.
Fœddur 29/10 1898. — Dáinn 23/2 1967.
Horfinn er lir bræðrahópi sá niaður, er liátt liefur borið jafní111
alla sína starfsævi og óumdeilanlega er mikill sjónarsviptir
í íslenzkri prestastétt, síra Sigurður Einarsson, sóknarprestur 1
Holti, rithöfundur og skáld. Hann kemur víða við sögu á h'fs'
leið sinni en aldrei sem meðalmaður, stundum með þeim hællli
að það er sem eldingu hafi lostið niður, og enginn er lilutlauSi
menn greinir á um, livort eldlngin liafi verið til þess fallin
brenna burt visnaðan gróður og fúasprek eða liafi skilið eftlf
brunasár þar sem lieilbrigður gróður áður óx, nema hvod
tveggja hafi samtímis gjörst. Alllaf á hann óskipta athygli unl'
liverfis síns, oftast óskipta aðdáun margra, stundum óskip1*1
lirifningu allra. Eitt er víst. Hann hefur á mörgum sviðu11*
markað þau spor með samtíð sinni, er lengi býr að til góðs 1
framtíð.
Síra Sigurður Einarsson var hóndasonur úr Fljótshlíð, fædd'
ur á Arngeirsstöðum. Man ég, að liann gat þess eitt sinn, eX
hann ræddi um menningarástand í heimahögum í æsku sim11'
að þaðan liefði enginn skólasveinn komið, frá Þorsteini Er\
ingssyni, þar til hann sjálfur settist í Menntaskólann. Á þeh'1
tíð var það ekki á allra færi að rjúfa svo keðju orsaka og a
leiðinga, hreyta svo stefnu eðlilegrar framvindu, að fátækur