Kirkjuritið - 01.01.1968, Blaðsíða 46

40
KIKKJUUITIÐ
fyrir sabbatsdag Gyðinga. En á kirkjuþinginu í Níkeu árið
325, þar sem saman voru komin mörg hundruð biskupa, sumir
báaldraðir og með merki á líkama sínum eftir ofsóknir, var
samþykkt að sunnudagurinn skyldi vera hvíldardagur allra
kristinna manna. Það er alrangt að sunnudagshelgin bafi ekki
komið til sögunnar fyrr en með ákvæði Konstantínusar. Úlmgs-
andi er, að Pólykarpus biskup í Smyrna bafi ekki vitað um
Iielgidagavenjur postulanna og binna fyrstu kristnu.
Pólykarpus var fæddur árið 69, var því alllengi lærisveinn
og samtímamaður postulans Jóbannesar. Hann dó sem píslar-
vottur í ofsóknunum, sem náðu einnig til Smyrna árið 155 og
var þá 86 ára. Milli lians og kirkjuþingsins í Níkeu eru aðeins
170 ár, og þegar svo meiri lilutinn af hinum liáa aldri biskup-
anna, sem þar voru, er dreginn frá þessum 170 árum, er ekki
nema um hundrað ár að ræða eða svo, og er fráleitt að ætla,
að þetta biskupaþing liafi ekki liaft hugmynd um lielgidags-
venjur Pólykarpusar, lærisveins postulans Jóliannesar. (Sjá
varðandi þetta Birger Halls Kirkebistorie for Folket, bls. 75,
einnig Pressensé, 2. bindi, bls. 219.).
Meðan kirkja Krists var þjáningakirkja, var hún sigursæl,
en með upphefðinni gerðist liún æ meiri barðstjóri, sem leiddi
til nýrra hörmunga og nýrra ofsókna. Er þar einn allra skugga-
legasti kafli mannkynssögunnar, og enn ofsækja menn bver
annan, þótt höfundur sáttagerðarinnar sé fyrir löngu kominn
og bafi unnið sitt undursamlega verk, en það ber í sér mátt-
inn til úrslita-sigurs. Huggun guðs barna á öllum öldum verð-
ur fullvissan um að:
„Sú kemur tíðin, að lieiðingja Iijörð
þar bælis sér leitar af gjörvallri jörð;
sú tíðin, að illgresið upp verður rætt
og afböggna limið við stofninn sinn grætt.
Hve gleðileg verður sú guðsríkis öld!
um gjörvallan heim ná þess laufskálatjöld.
Úr hvelfingu myndast þar musteri frítt,
þar mannkynið allt guði lofsyngur blítt.“
Þessu ber að trúa, fram að sh'ku borfa, og að því mark-
jniði að keppa.