Jólasveinn - 24.12.1917, Síða 4

4
JÓLASVEINN.
Fundið í íöim.
Frönsk j élasnga.
JjT LLAN KERIVAN opnaði glerhurðina og gekk
Í út á veggsvalirnar. Rar andaði hann að sér
í> svalköldu næturloftinu. Snjókornin féllu til jarð-
ar hægt, þétt og í sífellu. Ef þessu heldur áfram,
hugsaði hann, verður öll Parísarborg snævi þakin
innan skamms.
Innan úr loftsalnum heyrðist gleðiglaurnur, hlátur,
söngur og glasahringl. t*etta jólasamsæti hafði byrjað
snemma, en um miðnællið hafði verið gefið hlé lil
þess að menn gætu farið i næstu kirkju og hlustað
á frægan söngmann, sem átti að syngja við jóla-
messuna. Að því búnu höfðu menn aftur sezt til
borðs með nýjum kröftum.
Allun hafði aldrei fundið til jafnmikillar ógleði og
leiðinda eins og í kvöld. Honum fanst lilið svo tóm-
legt og efnislaust, að það væri nær því óbærilegt.
Væri ekki betra að gera enda á því? hugsaði bann.
Niðri fyrir fótum hans lá stórborgin París í fasta-
svefni á þessari hvítu og kyrru jólanótt. Fyrir framan
hann svifu snjóflugurnar niður bægt og bægt, en jafnt
og þélt, eins og mörg smá fiðrildi. Hugur hans llaug
heim til æskustöðvanna, og hann sá í anda gömlu
höllina í Bretagne, þar sem hún amma hans hafði
vakað yíir honum og annast hann frá því hann fyrst
mundi eftir sér. Hann hugsaði nú með söknuði til
þessarar góðu, gömlu konu, sem alt af hafði huggað
hann þegar illa lá á honum. Og við ldið hennar
stóð læknirinn, lians tryggi æskuvinur. Um það leyti