Verði ljós - 01.01.1896, Síða 13

nokkru leyti gaf þjer tilefnið til þess í mínu síðasta brjefi. Pað
gleður mig fijartanlega, að þú álítur þig ofgóðan til að fara í felu-
leik við mig, aldraðan fósturföður þinn, enda þótt þú vitir það
fyrir fram, að mjer sje það okkert gleðiefni, að vita, hversu skoð-
anir þínar fiafa breyzt á ýmsum þeim efnum, er staðið hafa mjer
hjarta næst frá barnæsku. Jeg fiefi þekt foreldra, sein til
dauðadags lifðu í þcirri trú, að synir þeirra væru sanntrúaðir menn
og vel kristnir, enda þótt allur heimur vissi, að fijörtu þeirra voru
ísköld fyrir Kristi, vorum frelsara, og enda líferni þeirra að sama
skapi komið niður fyrir fiina rjettu línu milli góðs og ills, — af
því að þoir, jeg moina: synirnir, fiöfðu frá æsku tamið sjer ein-
fivern Mynsters-fiugleiðingastíl í brjefum sínum. Slíkt hefir þú
aldrei boðið mjer, jeg get ekki annað en þakkað þje'r fyrir það.
Pú skrifar mjer í brjefi þínu, að þú sjert fyrir löngu búinn að
slíta barnstrúarskónum, að þú sjert „fyrir löngu fiættnr að trúa
á Krist, að öðru leyti en því, að þú ennþá álítir og munir jafnan
álíta siðalærdóm Krists vera hið dýrðlegasta í þcirri grein, sem
nokkur maður fiafi nokkru sinni framsett hjer á jörðu“. Jeg undir-
strykaði þessat' setningar í brjefi þínu, en orðið rnaöur fiafðir Jni
sjálfur undirstrykað, og skildi jeg þegar, í hvaða skyni þú einmitt
undirstrykaðir það orð. í stuttu máli sagt: Þú segir mjcr hrcin-
sldlnislega, að þú sjert fyrir löngu fiættur að trúa á guðdómleik
kristindómsius og þá fyrst og fremst á guðdómleik stofnanda fians,
Jesú Krists. Að þessi tilkynning fiafi snortið mig óþægilega, — og
við því fiefir þú sjálfur búizt, eins og þú segir í brjefi þínu, —
þarf jeg ekki að segja þjcr, þar sem fijer er um það málcfni að
ræða, sem jeg fieíi lifað í og lifað fyrir í meir en 40 ár. Með
öðrum orðum: Þú ert kominn á þá skoðun, að það, sem jeg hefi
prjedikað í sóknum mínum sunnudag eptir sunnudag í öll þessi ár, sje
sljcttur og rjettur fieilaspuni, að hann, sem jeg frá blautu barns-
beini fiefi trúað fyrir öllum mínum raunum, leitað ráða hjá í öll-
um mínum vankvæðum, hafi annaðhvort aldrei lifað á þossari jörðu
eða sje að minsta kosti dáinn undir sama dóm og aðrir dauðlegir
menn, fyrir rúmum 1800 árum. Það væri ónoitanlega fiarla ó-
skemtileg tilfiugsun fyrir mig og ekki mikils virði lífið, sem jcg
hofi lifað fiingað til, ef svo væri sem þú fiyggur, og við hvað ætti
jeg þá að styðjast þegar líður að nóttinni löngu — löngu, sem tekur
við fijá oss öllum, þegar æfikvöldinu lýkur?
En hafir þú, Bergþór minn! komið ficill og fireinskilinn til
dyra, þá sæmir það sízt, að jeg komi öðruvísi fram en hjarta