Stjarnan - 01.01.1897, Blaðsíða 23

21
háan kjöl eptir endilöngum botninum að neðan.
Alt í kring um dekkið sé 3—4 feta há girðing
(stakket), með hliðum til beggja enda ferjunnar.
Til endanna sé og traustir hlerar á lijörum, sem
lagðir skulu niður á bakkana eða bryggju-stúfa,
fyrir menn og skepnur að ganga á, bæði út á ferj.
una og af henni; þess á milli er þeim krækii upp að
hliðunuin til beggja enda þangað til að landi er
komið. Bezt er að lendingastaðirnir séu láréttir
við yfirborð dekksins, því að alt sem ferjað er á að
standa á dekkinu.
Straumferjum er þannig fyrirkomið: Fyrst
er járnreipi (1- -2 þuml. í gegnmál) strengt þvert
yfir ána þar sem ferjan á að vera, með spili, eða
vogstangar afli á einhvern hátt, og vel búið um
báða enda. Siðan ganga tvær sterkar taugar (úr
köðlum) sín frá hverjum enda ferjunnar) í 2 hjól
sem ganga fram og til baka eptir járnreipinu, og
halda ferjunni þannig í vissri rás þvert yfir ána.
A dekki ferjunnar eru þessar taugar lengdar eða
styttar eptir vild, með því að vinda þær upp á eða
ofan af þar til gerðum ás, sem stoppa má hvar sem
er, og með því er ferjunni haldið í ákveðinni stefnu
fyrir straumnum, og I ákveðinni fjarlægð frá járn-
reipinu, svo að straumurinn ber ferjuna fram og
aptur yfir ána.
Þessi ás eða sívalningur, er hafður út við þann
.borðstoklcinn, sem aðsnýr járnreipinu, á miðju enda
milli; þeim ás er snúið með sveif eða vogstöng.