Tjaldbúðin - 01.01.1902, Blaðsíða 24
trúmennsku og elju« fyrir brjósti fram í andlátið.
Hann dó 12. marz 1882. Um starf síra Páls í
Dakota er talað í sögu Víkur-safnaðar (»Sam.«
III. bls. 101).
Við heimför síra Jóns til Islands 1880 varð
síra HalldórBriem presturNý-íslendinga. í marzm.
1881 fór hann suður til Bandaríkjanna og var
eitt ár preslur í Minnesota.
1875 settust nokkrir íslendingar að í Winni-
peg. Það vóru einkum ókvæntir menn og ógiptar
konur. Arið eptir (1870) kom síra Páll f’orláks-
son til VVinnipeg. Það var ( fyrsta sinni, að ís-
lenzkur prestur kom þangað. Seinna komu prest-
arnir frá Nýja íslandi öðru hvoru til Winnipeg
og hcimsóttu landa sína þar. Winnipeg-íslend-
ingar komu á fót söfnuði (11. ág. 1878) og
sunnudagsskóla. Söfnuður þessi virðist fljótt hafa
liðið undir lok, en sunnudagsskólinn lifði alllengi.
I'egar prestlaust var orðið í Nýja íslandi, þá
koinu íslenzkir leikmenn í Winnipeg söfnuði á
fót, sem ber nafnið: »Hinn fyrsti lútcrski söfn-
uður í Winnipeg«. Söfnuður þessi tók síra Hall-
dór Briem fyrir prest vorið 1882 um þrjá mán-
uði. Við heimför síra Halldórs til íslands vóru
Vestur-lslendingar prestlausir í heilt ár.
Það var ósk síra Páls, að cand. theol. Hans
B. Thorgrímsen (fluttist vestur 1872) yrði eptir-
maður sinn. fað varð. Síra Hans tók guð-