Sjómannadagsblaðið - 01.06.1983, Qupperneq 46

En varðandi spurningu þína, þá
hefur fólk leitað til mín og beðið
mig að taka við munum, sem það
vill ekki að fari á sorphaugana,
eða glatist. T.d. höfðu erfingjar
þeirra Gunnarshússmanna, sem
voru lagtækir trésmiðir hér, sam-
band við mig og ég fékk að hirða
allt sem til var þar eftir. Þó var
auðvitað eitt og annað glatað á
langri tíð. Kristinn Gunnarsson
og Gunnar Gunnarsson voru at-
kvæðamestir þeirra í smíðum.
Ég hefi nú verið að stálma að
því að skrifa safnið upp, eða skrá-
setja það. Var sannast að segja að
bíða eftir að fá betri merkingaað-
stöðu. Búið var að skrifa upp það
sem var í norðurálmunni, en þar
eru á fjórða hundrað munir, en í
hinni álmunni hefur ekki verið
farið yfir muni, þannig. Segja má
að allt kapp hafi verið lagt á að
koma munum í hús. Næsta verk-
efni er síðan að skrásetja þetta og
gera safnið aðgengilegt fyrir þá
sem vilja um það fræðast.
Ég hefi ekki haft neina peninga
til þess að kaupa aðstoð við þessa
hluti, enda stend ég einn í þessu.
Þó fékk ég tvær milljónir gamlar
frá Þjóðhátíðarsjóði fyrir þremur
árum og það fór í skuldir. Ég hefi
reyndar sótt aftur, því þeir aug-
lýstu en ég hefi nú ekki fengið svar
ennþá, þótt úthlutunartíminn sé
rúmlega liðinn.
Það kann að vera, að mönnum
þyki tvær milljónir ekki mikið í
vitlausu gengi, en það munaði um
þetta þá.
Allir sem verða að kaupa eitt-
hvað nýtt, eða gamalt, vita að það
þarf peninga. Og nú hefur viðhald
bæst við annað.
— En hvað með myndir 02
skjöl?
— Héreraragrúiljósmyndaogég
hefi verið að reyna að þekkja fólk,
eða nafngreina það. Ég hefi fengið
aðstoð við það nokkra. Um skjöl
er minna. Kaupfélag Ámesinga
notaði skjöl verslunarinnar í upp-
kveikju, en mér tókst þó að
hreinsa það, sem eftir var í kyndi-
klefanum, en þau skjöl hafa ekki
verið könnuð. Þau eru þama
aðeins.
Og þannig standa málin nú um
stundir. Þetta er geymsla fremur
en safn. Það útaffyrir sig er eigi
slæm staða, því draga verður föng
í söfn. Það er fyrsta verkið. Skil-
greining og varðveisla kemur þar
á eftir.
Diesilvélbátur setur heims-
met—INádi 108 hnúta hrada
Sett hefur verið nýtt heimsmet fyrir diesiiknúna báta. Farkosturinn heitir MISS
BRITAIN IV. og er eiginlega skíðaskip, fremur en bátur.
MISS BRITAIN IV. er knúin með Ford 2720 diesilvél, sem framleidd er af Sarbe
Engines Ltd. í Englandi. Báturinn var undir stjóm Chris Kaye, sem er tæknilegur fram-
kvæmdastjóri Sabre. Báturinn náði 200 km hraða, eða hann sigldi með 108 hnúta hraða,
sem er allgott. Fyrra metið var 190 km. Það settu ítalir árið 1979.
Enski báturinn er með 525 bhp vél, við 2400 snúninga á mínútu, en vélin er niðurgíruð
10:1. Báturinn er með þriggja blaða skrúfu, en þegar hann er á fullri ferð, er skrúfan ekki
öll í vatni. Þannig er skrúfan sérstakrar gerðar — eins og líka flest annað í þessu
hraðskreiða skipi. Myndin er af MISS BRITAIN IV., þegar heimsmetið var sett.
INNKAUP HE
ÆGISGÖTU 7, REYKJAVÍK - SÍMI 22000 - PÓSTHÓLF 1012.
TELEX 2025
46 SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ