Gripla - 01.01.1982, Page 215
ÓLAFURJÓNSSON BALBIR GESELL
211
þionad og aller lata (mig) meinlauslega og j fride .... eckert nitt heff
eg þier hierfra til ad skriffa, eg grenslast helldur ecke eptter miklum
tydindum, johann minn kann þier þad miklu betur ad seiga, eckert
verdur þier nu sent minn hiartanB broder vtan eg sende þier eirn liten
Rug kraga til litillrar þacklætis minningar minn hiartanB broder þu fær
ad hallda til besta og taka viliann firer vercked’. Jón hefur skrifað fréttir
úr Holti, að Ragnheiður Pálsdóttir sé látin og afa þeirra (séra Sveini)
þyngi daglega, og um leið hefur hann leitað gamla manninum læknis-
ráða hjá bróður sínum, ‘giarna villda eg senda honum nockud’ segir
Olafur, en vitnar til þess að ‘minn meistare hann meinar med aodrum
fleirum ad þar skule ecke vera gott vid ad deila þui þad er eirn lang-
uarandi krankleike og onatturlegt sueffnleise og hoffud ueike, vor herra
hann giorer þar vel eirn godann enda uppa med gudz hialp (sic) . . .
þu ahrærer och ad herdys olaffs dotter sie nu gipt jone sigmundsine
segdu henne firer mig þacklæte firer hennar truskap sem hun ueit sialff
uill hun þad vel vmm huxa’. Neðan við bréfið er þessi klausa: ‘Halttu
til besta mitt stirt til skriff minn hiartannB broder eg skriffa þesse breff
med skinde eg Ræd mier nu ecke sialffur Mitt hiarta ueit gud ad er gott
þo ad ordenn falle mier nockud stird Vale’.
Ummælin um Herdísi verða naumast öðruvísi skilin en að Olafur telji
hana hafa brugðið heiti við sig með því að giftast öðrum manni. Ofan á
einstæðingsskapinn erlendis hefur þá bætzt ástarsorg. Orðin ‘vill hún
það vel um hugsa’ geta eftir þeirrar tíðar málvenju verið skilyrðissetning
(= ef hún vill . . .), sjá t. d. Safn Fræðafélagsins VII § 252.
Fjórða bréf (AM 1058 4to V). Torfi Jónsson skrifar Ólafi ‘fra Gnupe
j dyrafirde med mesta hast 19 Augusti 1638’. Torfi (fæddur 1617) hafði
verið nokkur ár ‘til kennslu og latínulærdóms hjá séra Jóni Sveinssyni’
í Holti, en var settur í Skálholtsskóla 1632 um leið og Jón Jónsson, og
urðu þeir síðan samferða í skólanum þangað til 1638 (Annálar 1400-
1800 I 238); það kemur þá á óvart að Torfi þérar Ólaf með virktum, en
slíkt mun þá hafa þótt eiga heima í sendibréfum. Torfi þakkar tilskrif í
sumar og segir í fréttum frá andláti þriggja manna, Gísla biskups Odds-
sonar, Halldórs lögmanns Ólafssonar og Henriks sýslumanns Gíslason-
ar, en annars er bréfið efnislítið og drýgt með latínuklausum. Nefnd er
skuld sem bréfritarinn kveðst munu ‘sem þackarlaust er Betala þa mier
Betur fellur’, en illt að sjá hvað við muni átt, því að bréfið er skert á
þessum stað.