Eimreiðin - 01.01.1928, Qupperneq 53

e'MREIÐIN
SKREIÐ
33
hnippingum við aðra, er Iíka þurftu að nota ferjuna. Þetta
Var kallað að taka af í vatn og var alt annað en góð
yinna, en þótti þó betra en að leggja á í vatn, eins og þeir
Urðu að gera, sem vestur yfir fóru, eftir að hafa vaðið yfir
Vesturkvíslarnar til að smala saman hestunum, sem hentust
Uln allar eyrar, ærir af kulda eftir sundið.
Það þurfti mikið þrek og karlmensku til þess að vera ferju-
maður á Sandhólaferju, enda voru það oft valdir menn. Einn
^irra nafnkendustu í seinni tíð var Ólafur Guðmundsson. Var
^ann orðlagður fyrir dugnað, röggsemi og hjálpfýsi, enda tók
hann svo nærri sér við ferjustörfin, að hann misti heilsuna
Utn langt skeið. Hvíldartími ferjumannanna var ekki langur á
v°fin, því þá réði sól, en á vetrum dagur, hversu lengi
ferjab var á hverjum sólarhring. Vinnan var erfið, ferjumenn
Urðu að taka á móti hverjum bagga og reiðingum upp í bát-
ana og afhenda alt aftur með skilum, róa oft báðar leiðir,
stiindum undir einum eða fleiri hestum, á móti straum og
v'ndi. Auk þessa urðu þeir oft að hjálpa mönnum, sem illa
Voru á sig komnir, annað hvort af sjálfráðu eða ósjálfráðu,
°9 standa í stöðugu rifrildi út af hleðslunni og fleiru. Þeir fengu
sjaldan næði til að sofa eða éta, en áttu ávalt kost á nægu
atengi hjá ferðamönnum. í rauninni voru það því ekki nema
afburðamenn, sem þoldu þetta starf til lengdar.
Til er lýgjng af ferjunni á Sandhólaferju, rúmlega þúsund
ara gömul. Hún stendur í Landnámu og er þannig:
*Þeir Steinn hinn snjalli og Sigmundr, son Sighvats rauða,
Jtu tor utan af Eyrum, ok kvámu til Sandhólaferju allir senn,
’Qniundr ok förunautar Steins, ok vildu hvárir fyrr fara yfir
at1a; þeir Sigmundr stökuðu húskörlum Steins, ok ráku þá
ra skipinu; þá kom Steinn at, ok hjó þegar Sigmund banahögg«.
, ^ffiri nú aðeins síðasta orðinu í þessari ágætu lýsingu breytt
vigV'^U ^n^3" eða kjafts-högg, þá hefði hún átt nákvæmlega
> öll þau þásun(j ár, sem ferjað var á Sandhólaferju.1)
^ a er komið var yfir um ána með allan farangurinn, menn
Ulr að vinda föt sín eða fara í þurt og fá sér mat og
1) P
v, , erlan á Sandhólaferju var lögö niður eftir aö brúin yfir Þjórsá
bVgð 1895.
3