Eimreiðin - 01.04.1928, Blaðsíða 89

eimreidin
LÍKAMSMENT OG FJALLAFERÐIR
185
að ferðast milli þeirra með 35—40 km. dagleiðum, ryðja vegi
og varða þá, byggja hengibrýr og smíða ferjur.
Sérstaklega má ætlast til dugnaðar af kaupstaðarbúum, því
þeir ættu að sjá lífsnauðsyn í því að komast til fjalla hinn
stutta sumartíma, í stað þess að byggja sér skúr-ómynd úr
bárujárni og kössum á einhverju barðinu.
Fyrir nokkrum árum ferðuðust þrír bændur úr Biskups-
tungum um mið-sumar til Hvítárvatns og á Kjöl. Ég hef
heyrt brag, sem einn þeirra — Páll á Hjálmstöðum — orti
um ferðina. Ef að þið heyrðuð brag þenna kveðinn af honum
sjálfum, mynduð þið þrátt fyrir annir hlaupa á fjöll fyrsta
sólskinsdag sumarsins, eins og fjallasauðir.1).
Ég ætla að leyfa mér að segja í aðaldráttum frá fyrstu
dvöl minni við Hvítárvatn 1916.
Við vorum fjórir saman, unglingar á líku reki, útbúnir með
tjald, nesti og veiðarfæri, tjölduðum fremst í Fróðárdal í skjóli
við birkirunna — rétt á bökkum Fróðár, sem liðast fram
dalinn, silfurtær og skygn. Vfir dalbotninn gnæfir Hrútafell
neð jökulhettu og brattar skriður; til annarar handar er Skriðu-
tell með skriðjökulskraga Langjökuls á herðum sér — fram
undan gulleitt jökulvatnið með einstaka jaka á stærð við
kirkjuturna á víð og dreif. Endalausar grassléttur og starar-
kílar Hvítárness blasa við með þúsundir af gæsum og hundruð
at svönum. Þetta var í byrjun júlí, og hitinn inn í dalnum var
uni 30 stig. Bláfell lék í hillingum yfir vatninu á daginn og
svam í móðu kvöldroðans um náttmálin, og beið svo eftir
^orgunroðanum.
Þetta var fyrsta fjallaför okkar allra. Enginn kunni að búa
s*8 í langferð. Þar af leiðandi vantaði margt nauðsynlegt.
Við lágum með malinn undir höfðinu, vafðir í kápurnar okkar
°9 skulfum af jarðkulda eins og unglömb í hreti. En þrátt
Wrir alt vorum við ánægðir. Vöknuðum við svanasöng á
^orgnana og sofnuðum frá honum á kvöldin — það er að
segja þau kvöld, sem við sofnuðum.
1) Það er engin óvirðing að líkja mönnum við fjallasauði. Hver sem
e^ur séð miallhvíta, eldstygga sauði hlaupa á jökla, veit hvað tilkomu-
ttuklir þeir eru og frjálslegir, ólíkir meinleysingjunum, sem jórtra við jötu
með hálflokuðum augum á veturna.