Eimreiðin - 01.04.1928, Blaðsíða 97

eimreiðin
GLOSAVOGUR
193
honum heldur en ekki orðið ógreitt umferðar, er hann nálg-
aðist kofa Glosa, og veslings Malla varð nú að horfa á það,
að grjótinu, sem hún hafði dreift með miklum erfiðismunum
um veginn, var nú rutt í burtu til beggja handa. Tók hún
þetta sem nýjan vott ofsóknar á hendur sér, og varð hams-
laus af reiði.
>]æja, Barty minn, þú ert laglegur piltur*, sagði Glosi
9amli, þar sem hann sat í kofadyrum sínum, og virti hinn
óboðna gest fyrir sér.
>Ekkert mein geri ég neinum, sem ekkert gera á hluta
ttiinn*, sagði Barty; »sjórinn er öllum heimill, Malachi«.
>Og himininn er öllum heimill, og þó hef ég ekki leyfi til
að fara upp á þakið á stóru hlöðunni ykkar til þess að virða
hann fyrir mér«, sagði Malla, sem stóð á flúðunum þar nærri
með langan krókstjaka í hendi. Með þessu verkfæri krækti
hún marhálminn að Iandi úr greipum sævar. »En þú hefur
en9a réttlætistilfinningu, né heldur sómatilfinningu, ella mundir
þú ekki hingað koma til þess að áreita gamalmenni, eins og
hann afi minn er«.
*Eg ætlaði ekkert að áreita hann, né heldur þig, Malla.
Lofaðu mér að vera í friði um stund, og síðan verðum við
Sóðir vinir«.
>Vinir!« hrópaði Malla. »Hver mundi svo sem kjósa þig
þína líka að vin? Eða til hvers varstu að bylta grjótinu
1 burtu? Það var eign afa míns«. Og í reiði sinni gerði hún
S18 líklega til að veita honum aðför.
>Láttu hann vera, Malla«, mælti gamli maðurinn; »láttu
hann
vera. Hann mun fá sín makleg málagjöld. Hann mun
rukna einhvern daginn, ef hann kemur hingað ofan, þegar
Vlr>dur stendur á land«.
*Bara hann druknaði þá!« mælti Malla í bræði sinni.
. e*h hann í stóra hylinn milli klappanna, og sjórinn geystist
um hálf-aðfallið, mundi ég ekki lyfta hendi til þess að
larga honum«.
sO-jú, það mundir þú gera, Malla; þú mundir krækja mig
úr með krókstjakanum þínum, líkt og stóra marhálms-
haekju«.
Hún sneri sér frá honum með fyrirlitningu, er hann mælti
13