Eimreiðin


Eimreiðin - 01.10.1933, Blaðsíða 77

Eimreiðin - 01.10.1933, Blaðsíða 77
eimreiðin EFTIRKÖST 427 •nni, nýlega orðin 16 ára. Og nú var Inga til heimilis þarna n Völlum, ráðin hálft sumarið. Næsti dagur rennur upp. Það er Drottins dagur. Þau mæt- ast, Aðalgeir og Inga. Þau eru úti, eru glaðleg, líta hvort á annað og segja: »Góðan daginn*. Hún er á inniskóm, loðnum ofan á ristinni. Hann segir: »Lobba kom á loðnum skóm úr Lundúnaveldi*. Hvernig stendur á að honum detta þessar hendingar í hug? Hann vissi ekki að hann kynni þær. Það er eins og þessu Sa hvíslað að honum. Og hann heldur áfram að tala við Ingu. Hann er gamansamur og fyndinn. Hann hefur vísubrot og heil erindi á hraðbergi. Hann kannast við að þetta hefur hann Jesið einhversstaðar. Nú skýtur því upp í huganum alt í einu. Aldrei hefur hann hugsað jafn ljóst. Aldrei hefur hann átt íafn auðvelt með að tala. Hugsanirnar seytla fram. Nei, þær sIreyma. Hann.verður var við hugmyndir og hæfileika, sem aldrei hafa bært á sér áður. Honum hefur birt fyrir augum. Það er eins og glóbirt hafi í sálinni. Þar er leysing. Og þar er gróandi °9 vor. Kraftar hans hafa aukist. Þeir hafa tvöfaldast. Þeirhafa hrefaldast. Hann skilur að það er Inga sem veldur þessu. Hún hefur sömu áhrif á hæfileika hans og sólin á gróðurinn. Mánuði síðar. — Inga og Aðalgeir eru að binda. Þau eru binda hey á enginu. Þau eru ein. Hann grípur um hend- 'na á Ingu, um leið og hann tekur um reipisenda og hnýtir. ar það ekki saklaust? Jú. Honum verður þetta hálf óvart. j dartak líður. Unaður grípur hann, eins og heit bylgja. n9a áttar sig ekki strax. Jú. Það getur vel verið að hún hafi a*tað sig strax. Alt í einu kippir hún að sér hendinni og r°ðnar, sleppir bagganum og fer að raka dreif. Ákaflega er s*úlkan fljót að roðna. Hún er svo ung. Hún er svo barnung f9 hefur aldrei verið snert. Aðalgeir hlær lágt og það er hiti nlatrinum. Hann tekur einn utan úr bagganum. Svo snarar ann honum yfir sig á háhest. Bagginn er stakur, og hann ætl- ar að bera hann að næstu lön. — Inga. Ætli hún sé reið? *^n9a«, segir hann. »Inga mín, viltu rétta mér hrífuna mína °9 reipin?« tnga er víst ekkert reið, því hún réttir honum hrífuna og
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.