Eimreiðin - 01.01.1944, Blaðsíða 52

32
<;ISTIN<; 1 REYKJAVÍK
HIMREIÐIN
maður en ég.— Þar var eilt bezta gistihús bæjarins í þá daga.
Faðir minn sálugi var þar nokkrar nætur fyrsta skiptið, sem liann
kom til höfuðstaðarins. Hann minntist oft á það, og ég lield, að
bann bafi orðið eitthvað hrifinn af dóttur gestgjafans.“
„Hvernig var bún?“ spurði ég og starði eins og glópur á kunn-
ingja ininn.
„0, svona bara lagleg og góð stúlka skildist mér,“ anzaði liann.
„Hún var fyrir framan Iijá föður sínum, — og já, það er satt,
faðir minn talaði oft um bvað bún liefði sungið vel. Hann sagði,
að bún befði baft rödd eins og engill. En liiin var heilsuveil og
dó ung, vesalings stúlkan.“
Frásögnina um þessa atburði lief ég skráð eftir orðuin vinar
míns. Hann sagði mér söguna daginn eftir að hún skeði. Um
kvöldið varð bann fyrir bíl í Þingholtunum og beið bana af. —
Það aumkvuðu liann margir að deyja svona ungan, — en ég er
ekki viss um, að ástæða sé til Jiess.
UPP I STAFNI
á „Alexandrínu drottningu“ vestan um land.
í RÖSTINNI.
Yfir Látra reiöri röst
ráögast nornir l ilrar.
Mjög er breiS og bólgin vöst,
barmur Ægis tilrur.
INN í DJÚI’IÐ.
Vestan hratt frá Hvítserks gnúp
heimskaiits-andi líöttr. —
fsufjarðar inn á djúp
öldu liryssa skriður.
FYRIR RIT.
Ættu að slakna kurrs og krits
kynngi-þœttir snúnir,
er vér sjáum upp í Rits
alvarlegu brúnir.
FYRIR KÖGRI.
Alda mána glitast glóð,
— gulli sáir ögttr.
Faldu Ránar jörmun-jóð
jaslur-gráan Kögur.
FYRIR HORN.
Mjög á leita miiini forn
máls um reiti og skjöldu,
djarft er beitir djúpt um llom
danskur, skreytir öldu.
GJÖGUIt VIÐ EYJAFJÖRÐ
FYRIII STAFNI.
Mjög er bjart um báru völl,
bylgjur leika á þræði.
Sé ég gömlu Fjarða-fjöll
fyrir austan grœði.
Konráð Vilhjálmsscn.