Eimreiðin - 01.09.1964, Blaðsíða 34

198
EIMREIÐIN
„Heldurðu að þú gætir gist í nótt
hjá mér og krökkunum mínum?
Ég á tvo drengi og litla stúlku. Svo
rýmum við dálítið til fyrir þig, svo
þú ltafir stað til þess að sofa á, og
á morgun kemur hann laðir þinn
og sækir þig.“
„Heldurðu að hann geri það?“
,,fá, það er áreiðanlegt.“
Þeir héldu álram göngu sinni í
þöglum snjónum, og þá heyrði
barþjónninn, að drengurinn var
farinn að gráta hljóðlega. Hann
reyndi ekki að hugga drenginn, þ\ í
að hann vissi, að Jjegar svona stóð
á, gat ekki verið um neina huggun
að ræða. Drengurinn sleppti sér þó
ekki, hann grét aðeins hljóðlega
og hélt göngu sinni áfram með
vini sínum. Hann hafði heyrt get-
ið um ókunnuga menn og hann
hafði heyrt getið um óvini og
hann var farinn að trúa því, að
það væru sams konar menn. En
hér var maður, sem hann hafði
aldrei séð fyrr, og hann var hvorki
ókunnugur né óvinur. Samt sem
áður var ]sað afskaplega einmana-
legt að ganga hér og hafa ekki
hann reiða pabba sinn með sér.
Þeir gengu upp nokkur þrep,
sem voru þakin snjó, og vinur
drengsins sagði: „Hér eigum við
heima. Við fáum heitan mat og
svo getur þú farið í rúmið þangað
lil á morgun, að jjabbi þinn kemui
að sækja þig.“
„Hvenær kemur hann?“ sagði
drengurinn.
„Á morgun," sagði vinur hans.
Þegar þeir komu inn í birtuna
í húsinu, sá barþjónninn að dreng-
urinn var hættur að gráta — kann-
ske það sem eflir var ævinnar.
Guðrún Indriðadúttir
islenzkaði.
Saura-Gísli
Svolátandi eftirmæli fékk Saura-Gísli í ísafold 2. febrúar 1895.
Saura-Gisli dáinn. Hann lézt í vetur á jólaföstunni í Pembina
(Dakota), Ameriku, fluttist vestur um haf fyrir 18—20 árum. Var
fjörgamall orðinn og blindur. Hann var Jónsson, og bjó lengi a
Saurum í Laxárdal vestra, átti sökótt við réttvísina, og var nafn-
kenndur maður hér á Iandi þá (fyrir 80—40 ártun), fyrir það, hve
fimur hann var og slunginn til undanbragða, er réttvísin skyldi
hafa hönd í liári hans. Hann var gáfaður maður og gerfilegur, fynd-
inn og skemmtinn. Margir kölluðu gáfur hans hrekkavit.