Iðunn : nýr flokkur - 01.06.1933, Qupperneq 24

198
Uppreistin gegn siðmenningunni.
IÐUNN
eitra (einzugasen) framandi lönd og landshluta og
eyða öllu lífi f>ar, sem „ógöfugri" kynflokkar byggja,
til pess eins, að hinn frelsandi kynstofn Pjóðverja
mætti byggja þau lönd á síðan. Pýzkir stjórnmálamenn
hika að sönnu við að nota slík orðatiltæki, og það
jafnvel Hitler sjálfur. Með vissri yfirborðs-einlægni
munu peir afneita þeim öfgum, sem þeirra eigin vit-
firta goðsögn teymir pá út í. Þeir munu jafnvel Ieika
hinn alpjóðlega leik pólitískrar sómamensku, pegar pað
hæfir peim. En pað verður að eins leikur. Og ekki
munu hinir skynsamari menn flokksins, og peir hljóta
pó að vera einhverir til, verða pess megnugir, að
halda í skefjum hinum ægilegu ofstækisöflum, sem
peir hafa fyrst alið og síðan gefið lausan tauminn.
Vera má að vísu, að fjárhagslegur andbyr feyki allri
pessari spilaborg í rústir. En pangað til eigum vér
við pjóð að skifta, sem hefir gert villimenskuna og
ruddaskapinn ekki einungis að heimspekilegri kenn-
ingu, heldur og að trúarlegri skyldu. Svo var pó
ekki 1914.
Og pað er í pessu, sem uppreistin gegn siðmenning-
unni er fólgin. Virðið ástríðulaust fyrir yður hin hag-
fræðilegu atriði pess vanda, að Gyðingar búa í Þýzka-
landi. Fimin hundruð púsundir pýzkra borgara eru
hægt, en miskunnarlaust hraktir út úr viðskifta- og
félags-Iífi landsins. Hungrið og klæöleysið er pegar
að verða púsundum peirra daglegt brauð. Þeirri spurn-
ingu hefir verið varpað fram: Hvað á petta fólk að
gera? Völkischer Beobachter í Miinchen, hið opinbera
málgagn Nazista, svaraði blákalt, að pað kærni engum
við og að „helvízkir flækingarnir“ mundu bjarga sér,
eins og peir væru vanir. En pað, sem raunverulega er
aö gerast, er pað, að til París, Amsterdam og Zúrich