Tímarit lögfræðinga - 01.01.1964, Síða 42

kemur fram, að reglur voru ekki liinar söniu í Revkja-
vik annars vegar og í öðrum landslilutum hins vegar.
Af ákvæðum greindra tilsk. shr. 4. og 5. gr. tilsk.
1833, er ljóst, að réttarvernd gegn þriðja manni fékkst,
er skjal var þinglýst. Utan Reykjavíkur gat liún þó
fengizt fyrr, ef skjal var sýnt dómara, fékk áritun Iians
um sýningu og loforð um þinglýsingu á næsta mann-
talsþingi, enda færi þinglýsing þá fram. Skjalið skvldi
og fært í afsals og „pantbréfabók“. Jafnframt var boð-
ið, sbr. 6. gr., að skráð skyldi „registur“ um þinglýst
skjöl. Ljóst er af 4. gr. tilsk. 1833, að það er þinglýs-
ingin, sem réttarverndina veitir gegn þriðja manni, en
ekki ritun á skrána. Ákvæðin um skrána eru verklags-
reglur og' skrárnar, svo og vottorð úr þeim, opinber
embættisskjöl, er hafa sönnunargildi, sem slík, en verða
hins vegar ekki talin hafa ríkara trúgildi né verða
skoðuð sem viðskiptabréf, er traustnámsreglur eigi
við um.
Þess var áður getið, að í 1. nr. 30/1928 er lílið um
efnisreglur. í 8. gr. er þó svofellt ákvæði: „Gildi þing-
lýsingar telst frá því, að skjal var afhent dómara.“
Með þessu ákvæði er Reykjavík sett á hekk með öðr-
um landshlutum að því er varðar upphafstíma réttar-
verndar. Þess má þó geta, að í frumvarpi að 1. 30/1928
var ákvæði um, að réttarverndin væri skilvrt því, að
þinglýsing færi síðar fram. Þetta ákvæði felldi Alþingi
brott. Framsögumaður taldi hreytinguna þýðingarlausa
og hefði hann ekki getað komizt svo að orði, ef lögin
ættu að fela í sér, að þinglýsing væri Jiaðan í frá nán-
ast þýðingarlaus. Með 2. mgr. 3. gr. 1. nr. 65/1943 shr.
nú 3. mgr. 3. gr. 1. nr. 98/1961, var gerð mikilsverð breyl-
ing. Þar segir: „Þinglýsing svo og aflýsing er i 7. og 13.
gr. 1. nr. 30/1928 getur, eru afnumdar í Revkjavík, enda
hefur greinargerð um skjöl í veðmálaskrám sama gildi
sem þinglýsing og aflýsing höfðu eftir nefndum laga-
greinum.“
36
Tímarit lögfrteðinga