Tímarit lögfræðinga - 01.06.1965, Blaðsíða 35

E. Réttarfar. — Neikvæð áhrif dóms.
1 máli sem J höfðaði gegn ríkissjóði til greiðslu skaða-
bóta, voru málavextir þeir, að í júní 1957 kom til átaka
milli stefnanda og F, varnarliðsmanns. Lauk þeim svift-
ingum svo, að varnarliðsmaðurinn veitti stefnanda nokk-
urn áverka og var hann með ákæruskjali útgefnu 22.
ágúst 1957 ákærður til þess að sæta refsingu skv. 217. gr.
hgl., til greiðslu skaðabóta og til greiðslu alls sakarkostn-
aðar.
Með dómi Sakadóms Keflavíkur, uppkveðnum 16. sept.
1957, var ákærði sýknaður af refsikröfunni.
Skaðabótakrafa J í refsimálinu, sem var að fjárhæð
kr. 12.700.00 var borin undir rekstri refsimálsins, en
hann mótmælti henni, þar sem hann taldi sig ekki valdan
að tjóninu.
Stefndi ríkissjóður í bæjarþingsmáli þessu krafðizt frá-
vísunar og byggði þá kröfu sína á því, að í þessu máli
væri krafizt sömu skaðabóta og dæmt hafi verið um i
dómi sakadóms Keflavíkur og þar sem um tvo hliðstæða
dómstóla væri að tefla bæri að vísa málinu frá bæjar-
þinginu.
Niðurstaða dómsins var sú, að þegar litið væri til for-
sendna sakadóms Keflavíkur yrði ekki séð, að dómurinn
í því máli hefði tekið efnislega afstöðu til skaðabótakröf-
unnar í því máli og var sú málsmeðferð í samræmi við
146. gr. 1. nr. 27/1951 og f. lið 2. tl. 12. gr. fskj. 1. nr.
110/1951. kom því ekki til álita í máli þessu ákvæði 196.
gr. 1. nr. 85/1936.
Dómur Bþ. R. 2. apríl 1959.
Tímarit lögfræðinga
97