Tímarit lögfræðinga - 01.10.1999, Blaðsíða 105

Um það að umrætt félag sé ekki sjálfstæður skattaðili segir yfirskattanefnd:
„Þrátt fyrir að taka megi undir það með skattstjóra að síðastgreind atriði svo og
tilgangurinn með félagsstofnuninni beri nokkurn keim af því að vera til málamynda,
þykir þó með tilliti til þess sem að framan greinir um skráningu félagsins, skráðan og
breyttan tilgang þess og þess að það uppfyllir út af fyrir sig skilyrði 3. tölul. 1. mgr.
2. gr. laga nr. 75/1981, enda á niðurlagsákvæði þessa töluliðar ekki við, ekki alveg
næg ástæða til að telja stofnun kæranda til málmynda þannig að ekki verði á
félagsstofnuninni byggt í skattalegu tilliti".
Yfirskattanefnd gengur því ekki eins langt hér og dómstólar í Partafélags-
málinu. Hins vegar telur yfirskattanefnd ekki unnt að byggja skattlagningu á
þeim ráðstöfunum sem greindi í málinu. Um þetta segir yfirskattanefnd:
Þegar litið er til tildraga þess að kærandi eignaðist umrædd hlutabréf og tilgangsins
með þeim ráðstöfunum svo og að virtu söluverði bréfanna og greiðsluskilmálum,
sem raunar er viðurkennt af hálfu kæranda að víki verulega frá því sem tíðkast í
almennum viðskiptum og stafi af því að aðilar eru tengdir, og öðmm þeim atriðum,
sem skattstjóri hefur fært fram til stuðnings niðurstöðu sinni, verður að fallast á það
með skattstjóra að viðskipti þessi beri það mikinn keim af málamyndagemingi að
ekki sé tækt að byggja á þeim í skattalegu tilliti.
Urskurður yfirskattanefndar nr. 550/1994
Málavextir voru þeir að með skattframtali K fylgdi rekstrarreikningur þar sem m.a.
voru tekjufærðar leigutekjur vegna búra og hreiðurkassa fyrir mink og ref. Á fym-
ingarskýrslu kom fram að K haft keypt af Á hf. þessi búr og kassa. Þessar eignir vom
fyrndar almennri fymingu og aukafymdar á móti skattskyldum söluhagnaði sem K
hafði áður óskað frestunar á um tvenn áramót samkvæmt gildandi reglum. Skattstjóri
óskaði eftir kaupsamningi vegnaþessarar eignar og leigusamningi. Fram kom að K
hefði keypt búrin og kassana af Á hf., þar sem hann var annar aðalhluthafi, og leigt
síðan þessi tæki aftur til Á hf. Færði skattstjóri söluhagnað K honum til tekna og leit
þannig framhjá kaup- og leigusamningi KogÁ hf. Tók skattstjóri fram að Á hf. væri
í eigu K og B sem gert hefði sambærilegan samning við Á hf., eiginkvenna þeirra og
barna, og yrði að telja kaup- og leigusamningana óvenjulega þar sem vemlegar líkur
væru til þess að slfkir samningar hefðu ekki verið gerðir milli óskyldra aðila, en
hagsmunatengsl þeirra væru ótvíræð. Þá hefði engin breyting orðið á notkun eign-
anna þrátt fyrir samningana.
I úrskurði yfirskattanefndar segir meðal annars:
„Verður ekki annað séð en innbyrðis skipting og verðlagning nefndra eigna sé af
hálfu aðila við það eitt miðuð að ekki komi til skattlagningar söluhagnaðar að neinu
leyti. Þá verður til þess að líta að í kærum kærenda til skattstjóra og yfirskattanefndar
kemur fram að hinar umdeildu ráðstafanir hafi verið til varúðar gerðar til að forða
því að til skattlagningar kæmi á kærendur vegna hins frestaða söluhagnaðar ef
ríkisskattstjóri féllist ekki á erindi um lækkun söluverðs eignanna til Á hf. Hafi þeim
ekki verið ætlað að standa ef fallist yrði á erindið. Ekki liggur annað fyrir en eignir
þessar séu notaðar með sama hætti í rekstri Á hf. bæði fyrir og eftir þær ráðstafanir
er í málinu greinir.
257