Búnaðarrit - 01.01.1928, Blaðsíða 273
BÚNAÐARRIT
267
Páll Jónsson, frá Fellsenda, og Árni Halldórsson, frá
Holti. Feður þeirra þekti jeg einnig lítilsháttar, þeir voru
vel metnir bændaöldungar og sjálfseignarbændur. Þeir
Páll og Árni stóðu nú rjett á tvitugu. — Degi var tekið
að halla, þegar jeg reið heim að Fellsenda. Páll stóð á
hlaðinu, glaður í bragði, og bauð mjer í bæinn. Gamli
Jón var hress og skrafhreyfinn, við töluðum eitthvað
um pólitík, landsins gagn og nauðsyDjar; annars hefi
jeg gleymt samtali okkar. Páll greip í að fljetta reip-
tagl. Eftir að hafa þegið góðgerðirnar kvaddi jeg gamla
manninn, og bjó mig til ferðar. Páll bauð mjer að ganga
til húsa með sjer, og líta á skepnurnar, fjeb væri á leið-
inni heim. Húsin stóðu saman, 5 fjárhús, hesthús og
kofi íyrir 2 hesta. Þegar jeg kom á húsahlaðið, þóttist
jeg strax geta giskað á, hvernig skepnurnar myndu líta
út. Þar voru engir hroða- og mylsnu byngir eða lóar-
þvæla um alt, eins og sjá má hjá sóðunum. Það voru
engin göt á gáttum, það hafði verið fallega hlaðið í þær.
Hurðirnar fjellu vel að stöfum og þrepskildi, og þegar
inn í húsin kom haggaðist ekki samræmið. Húsgólfin
voru sljett, ekki hryggur upp úr miðju gólfinu, þau voru
vel rökuð, svo hvergi sást strá eða hroði. Garðarnir
sijettir, sópaðir, og hvergi gat á þeim. Brynningarstokk-
arnir voru hreinir, ólekir og búið að bera hreint vatn
í þá — ekki úr hlákupollum, með áburðarleðju — handa
fjenu með kvöldgjöfinni. Fjeð er komið heim að hliðinu.
#Jeg verð að sækja það“, mælti Páil og hljóp út. —
„Þú sýnir mjer í tóftina áður“. — Ekkert svar. Jeg
fór upp í tóftina. Þar var alt eins og það átti að vera.
Geilarnar sópaðar, stálin sljett og lóðrjett. Búið að gefa
úr norðurendanum, en tóftin fallega reft upp og hall-
aði til norðurs. Norðan undir stálinu voru gjafir kind-
anna í snyrtilegum hrúgum, sópað og hreinlegt alt í
kring. Jeg gekk út og upp með húsveggnum. Fjeð var
að renna ofan hólinn, hopp og skopp, stans á milli.
t>að voru gemlingarnir. Ærnar fóru hægar og jafnara.
L