Hlín - 01.01.1926, Blaðsíða 44
42
Hllrt
aralegar skyldur. Pau verða að gera sitt til að kenna
fjelagskonum sínum að »þora að vera frjálsar.«
Mjer finst öll kvenfjelög hafi þessum skyldum að
gegna, í hverjum tilgangi sem þau eru stofnuð og hvert
sem þeirra aðalmarkmið er. Fyrst af öllu er þó sú
skyldan að vera sönn og frjálsborin kona. Og þau rjett-
indi, sem við íslénsku konurnar höfum öðlast, eru of
dýrmæt til að traðkast niður í sorpið, og gleymast með
öllu. Pá gæti enda svo farið, að þau yrðu af okkur tekin,
og þá mundi sannast, að enginn veit hvað átt hefir, fyr
en mist hefir.
Hin stóru sambandsfjelög kvenna í útlöndum eru farin að
haga vinnu sinni þannig, að þau kjósa fastar nefndir
fyrir hvert sjerstakt málefni, og verða sambandsfjelög
þeirra^ líka að kjósa samskonar nefndir heima hjá sjer,
sem svo vinna saman með aðalfjelögunum, og gefa
skýrslur um störf sín. — Gætum við nú ekki lært eitt-
hvað af þessu? Jeg veit að þið munið segja, að við
höfum ekkert slíkt landssambandsfjelag hjer. Pað er satt.
Og jeg er ekki viss um, að það væri neitt sjerlega heppi-
legt, eins og hjer stendur á. En gætum við þá ekki staðið
í sambandi um sjerstök mál, og unnið þannig saman
með meira skipulagi en hingað til?
Mjer hefir því komið í hug að bera hjer fram þá til-
lögu, að unnið væri að því, að í hverju kvenfjelagi væru
kosnar ein eða fleiri fastar nefndir, sem hefðu hver sitt
sjerstaka verksvið. T. d. væri önnur þeirra kosin fyrir
það, sem væri aðalmarkmið fjelagsins, t. d. ef það væri
einhver líknarstarfsemi, en hina nefndina gæti maður
kallað nokkurskonar utanríkisráðaneyti. Hún ætti að ann-
ast öll þau mál, sem stæðu í sambandi við önnur fjelög,
alla fjelagslega samvinnu, sem kynni að verða óskað eftir
frá þeirra fjelagi eða öðrum. Sjá um fyrir fjelagsins hönd,
ef það vildi beita sjer fyrir einhverju nýju verkefni, sem
staðið gæti í sambandi við önnur fjelög, t. d. námskeið-