Hlín - 01.01.1949, Blaðsíða 38
36
Hlín
Hróarstungu, en síðar fluttist til Ameríku, og síðan 1
ár hjá vandalausum. Eftir það fór hún að Hallormsstað
og var þar í 2 ár.
Vorið 1880, 22. júní, giftust báðar dætur síra Sigurð-
ar, Elísabet og Margrjet, og þá um leið móðir mín, sem
gekk að eiga Pál hreppstjóra Benediktsson, prests að
Eydölum. — Fluttist móðir mín þá að Gilsá í Breiðdal,
þar hafði faðir minn byrjað búskap fyrir 2 árum með
móður sinni, Þórunni Stefánsdóttur, prests að Valþjófs-
stað.
Foreldrar mínir lifðu saman í farsælu og ástríku hjóna-
bandi tæp 40 ár. Bjuggu á Gilsá til ársins 1905, en flutt-
ust þá að Gilsárstekk og bjuggu þar í skjóli eldri dóttur
sinnar í 11 ár. En vorið 1916 fluttu þau með yngri dóttur
sinni að Höskuldsstöðum í sömu sveit, og þar andaðist
faðir minn 19. ágúst 1919. Hafði þá verið breppstjóri
Breiðdalshrepps í 40 ár, ljet af því starfi haustið 1918
sökum vanheilsu.
Móðir mín var fríð sýnum, há og grönn, beinvaxin,
tíguleg í fasi, hreinlynd og vinavönd, en trygglynd og
vinföst, er á reyndi. Hún var alin upp í fátækt og átti
aldrei mikið af þessa heims auði, en því meir af þeim
andlegu verðmætum, sem hvorki mölur nje ryð fær
grandað. — Ljet liún sjer jafnan mjög ant um þá, er
bágt áttu og við erfið lífskjör höfðu að stríða, og var
boðin og búin að rjetta þeim hjálparhönd, sem fátæk-
astir voru. — Er mjer kunnugt um, að hún oftar en einu
sinni gekst fyrir því að gleðja fátækar konur hjer í sveit
með fatagjöfum og öðru, er þeim kom vel. Auk þess
miðlaði hún oft af sínum litlu efnum fátæklingum, og
vildi ekki hafa í hámæli, því ekkert var henni fjar skapi
en að sýnast. Hún var stjórnsöm, reglusöm, hreinlát, hag-
sýn og vandvirk, svo að orð var á gert. Saumaði hún tals-
vert á yngri árum, og alt fyrir sitt heimili, þegar heilsan
leyfði. Þótti handbragð hennar alt hið prýðilegasta, hvort
heldur var tóskapur eða saumar. Það var unun að sjá,