Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1892, Qupperneq 83

81
■er það minni vandi. Margur gerir gott barn slæmt,
xneð því að fara illa með það eða hafa illt fyrir því.
Harðneskja, fyrirlitning, og önnur ill og röng með-
ferð, gerir kjarkbarnið hart og þrátt, greinda og
stillta barnið slægt og hrekkvíst, veiklynda barnið
kjarklaust. Illa meðferðin er eins og slæmu stjúp-
urnar í þjóðsögunum; hún kemur börnunum í álög
og gerir þau að úlfum, refum eða geitum i andleg-
um skilningi. Já, ástríka eða góða barnið sjálft get-
ur leiðzt út í ýmsa óreglu, sé því sýndur sífelldur
kuldi eða tortryggni. Verður þá fagur mannengill
hulinn svínsgervi.-------Eg held nú, að hinar ofan-
töldu álmennu hegðunarreglur, sem felast í elsku,
sannleilc og réttlæti, séu einmitt þær, sem einkum
og sér í lagi á að hafa við góðu börnin. Samt vil
eg taka þrjú atriði fram enn þá. Vertu ætíð blíð-
«r og nákvæmur við veiklynt barn, og víeg því, ef
Jþví verður á. Græt aldrei viðkvæmt barn, sem elsk-
ar þig; því meira sem það ann þér, þess þyngra
fellur því reiði þín.
Sum börn eru mjög ástrík í geðsmunum, við-
kvæm og fín, saklaus og einlæg sem engill, vænta
okki annars af öðrum en góðs, af því þau eru svo
góð sjálf. Elskan, fegurðin og réttlætið svo að segja
skín og geislar af augum, brosi, atlotum, hreyfing og
hegðun þeirra allri. Skoðum þvílík börn eins og
■engla, eins og mannblóm, sem eru svo miklu æðri,
betri, fegri og hreinni en sjálfir vér. Hugsum þá
um það, að í þeim er helgidómur lífsins og imynd
hins æðsta barns. Allt sem eg get sagt um hegðun
við slík börn, auk áðurtaldra ráða, er þetta ritning-
arorð: »Tak skó þína af þér, því þú stendur á
6