Morgunn - 01.12.1921, Qupperneq 44

164
MORGUNN
Á þessu atviki raá m. a. sjá, að Monicu var jafn-
hugað um l'rið og ástúð eftir andlátið, 8em meðan hún
var á lifi. —
Ym8 fleiri fyrirbrigði gerðust, eftir að miðilsgáfa frú
Norrnan kom í ljós, t. d. högg, fótatak og ljósfyrirbrigði,
einkum í nánd við boið eitt, sem Monica hafði látið á
allar bækur sínar og leikföng í veikinni. Þau hjónin
urðu bæði skygn, frú Norman fyrst og maður hennar
síðar. Dóttir þeirra bjónanna heyrði og oftar en einu
sinni fótatakið. Eitt sinn sá frú Norman hermann einn,
sem hún þekti ekki, en ungfrú Dallas kannaðiet við hann
af lýsingunni sem látinn frænda sinn. Loks sá hún
Monicu alveg í des 1912, sá hana ganga um herbergið,
að borðinu slnu, og anerta þar á hlutum; siðan gekk hún
að öðru borði og leit á eitthvað, og loks aftur að borðinu
sínu og hvarf þar. Einnig má geta þess, að þau hjónin
náðu Ijósmyndum af glömpum þeim, er frú Norman sá.
Monica sagðist vera oft með pabba sínum og sannaði
stundum mál sitt með því að rita með hendi móður
sinnar, hvert hann hefði farið og hvað hann hefði gert,
áður en móður hennar vissi nokkuð um það.
Ungfrú Dallas hafði átt nokkra bræður, sem dóu í
bernsku. Um 20. ágúst 1912 segist hún hafa verið að
hugsa um einn af þeim og Monicu snemma inorguns.
Hún hafði sagt Normanshjónunum, að hún hefði mist
unga bræður, en ekki nefnt nein nöfn. Þann 22. ágúst
ritaði Monica með hendi raóður sinnar: »Heuni (o: ung-
frú Dallas) líður vel, og á bróður hérna. Hann er hár
og góður. Eg sé hann ekki, en það er satt. Hann er
okkar raegin, Sunny1) sagði það. Hann var hér á
undan Sunny — er stærri — Já, það er satt, sem
eg 8egi«.
Þetta var rétt og átti við bróður ungfrú Dallas.
Þann 25. ágúst talaði ungfrúin í huganum við þenna
*) Bróðir Monicu, sem dó í bornsku.