Morgunn - 01.12.1926, Blaðsíða 27

MORGUNN
137.
I fangelsi.
Prédikun eftir síra Ragnar E. Kvaran.
Fostulas. 12, 1—1S.
En um þossar mundir hófst Heródes konungur handa:
til a'ö misþyrma noklcurum af söfnuttinum, og 16t hann.
höggva Jakob, brótSur Jóhannesar, meö sverbi. En er hann
sá, at5 Gybingum líkabi þaT5 vel, hélt hann áfram og lét
einnig taka Pétur, en þá voru dagar ósýröu brauöanna, og
er hann haftSi handtekitS hann, lét hann setja hann í fang-
elsi og fékk hann til gæzlu fjórum ferningum hermanna,.
og ætlatSi hann sér eftir páskana at5 leit5a hann fram fyrir
lýöinn. Pétur var þá haldinn í fangelsi, og stötSug bæna-
gjörtS til gutSs var af söfnutSinum haldin fyrir honum. En
er Heródes ætlat5i a6 fara aö leiða hann fram, svaf Pétur
þá nótt milli tveggja hermanna, bundinn tveim fjötrum, og
varðmenn fyrir dyrum úti gættu fangelsisins. Og sjá, þá
kom engill Drottins, og ljös skein í klefanum, og hann
laust á síðu Pétri og vakti hann og mælti: Rís upp skjótt.
Og fjötrarnir féllu af höndum honum, og engillinn sagði
við hann: Girð þig og bind á þig ilskó þlna. Og hann gjörði
svo. Og hann segir við hann: Par þú í yfirhöfn þína og
fylg mér. Og hann gekk út og fylgdi honum, og ekki vissi
hann, að þetta, sem engillinn gjörði, væri svo i raun og
veru, heldur hugðist hann sjá sýn. Og er þeir höfðu geng-
ið fram lijá innri og ytri verðinum, komu þeir til járn-
hliðsins, er liggur til borgarinnar, og laukst það upp af
sjálfu sér fyrir þeim, og fóru þeir út um það og gengu
áfram eitt stræti, og þá skildi engillinn alt í einu við hann.
Og þegar Pétur kom til sjálfs sín, sagði hann: Nú veit eg
sannarlega, að Drottinn hefir sent engil sinn og hrifið
mig úr hendi Heródesar og frá allri eftirvænting Gyð-
ingalýðs. Og er hann hafði komið þessu fyrir sig, gekk
hann að húsi Maríu, móður Jóhannesar — að viðurnefni
Markús, — en þar voru allmargir saman komnir og báðust
fyrir. En er hann knúði hurð fordyrisins, gekk stúlka
fram, að nafni Róde, til að vita, hver þar væri, og er hún
þekti málróm Péturs, gáði hún eigi fyrir fögnuði að Ijúka
upp fordyrinu, heldur hljóp hún inn og sagði, að Pétur
stæði fyrir utan fordyrið. En þeir sögðu við hana: I>ú ert
frávita. En hún stóð fast á því, að svo væri. En þeir
sögðu: t>á er það engill hans. En Pétur hélt áfram að berja
að dyrum, og er þeir luku upp, sáu þeir hann og urðu for-
viða. En hann benti þeim með hendinni að þegja, og
skýrði þeim frá, hvernig Drottinn hefði leyst sig út úr
fangelsinu, og mælti: Segið Jakob og bræðrunum frá
þessu. Og hann gekk út og fór í annan stað. En er dagur
rann, varð meira en lltið uppþot hjá hermönnunum, hvað.
af Pétri væri orðið-