Morgunn - 01.06.1952, Blaðsíða 13

MORGUNN
7
um danska stéttarbróður sínum gestrisni, segir frá því í
Kirkjublaðinu, að danski presturinn hafi enga þekkingu
haft, að kalla má, á ritum séra Haralds, en það hafi verið
honum nóg til að fordæma hann, að séra Haraldur hafi
vitnað í prédikun í ljóð eftir stórskáldið Longfellow, en
Longfellow hafi verið únítari. Langflesta mun hrylla við
þessum hugsunarhætti. Vegna þess að Longfellow hafði
aðrar skoðanir en þorri kristinna guðfræðinga á manna-
setningum um Jesú Krist, á að gera hann að utangarðs-
manni í akri kristninnar, þótt hann hafi orkt trúarljóð af
svo mikilli snilld, að heimurinn dáir svo lengi sem trúar-
ljóð verða lesin, og af svo djúpri lotningu fyrir Kristi,
að snerta hlýtur hvern, sem les. Og sömu leið á séra
Matthías að fara. En það er áreiðanlegt, að þrátt fyrir
mikið og margvíslegt ágæti eldri trúarskáldanna, mun all-
ur þorri Islendinga ekkert kæra sig um íslenzka sálmabók,
þar sem sálmar séra Matthíasar væru gerðir útlægir. Og
þeir eru fleiri en spíritistar, sem geta ekki hugsað sér slíka
bók án sálmanna hans, og eins þótt um þýðingar sé að
ræða eftir ,,vantrúarmenn“ og únítara, eins og sálmurinn
„Hærra, minn Guð, til þín“, sem útítarakona orkti.
Meiri furðu en ummæli danska prestsins — menn þekkja
svo vel nú orðið danska heimatrúboðið hér — mun hafa
vakið ritsmíð, er kom í tímaritinu Dagrenningu. Þar er
grein danska prestsins birt í íslenzkri þýð-
Óvæntur ingu, en framan við hana var prjónað og
liðsmaður. aftan við hana bætt athugasemdum rit-
stjórans, sem marga mun hafa furðað á.
Einhverjir spíritistar munu hafa lesið Dagrenningu fram
að þessu og talið sig hafa ástæðu til að ætla, að hér væri
á ferðinni tímarit, sem flytti mál, er gefa bæri gaum. En
hér kveður við óvæntan tón. Nýguðfræði, spíritismi og
guðspeki eru stimplaðar sem heiðindómur. Ritstjórinn
harmar það, að velflestir íslenzkir nútímaprestar hafni
friðþægingarkenningunni og útskúfunarkenningunni, og
gremja hans í garð guðfræðideildar Háskólans er mikil,