19. júní - 19.06.1973, Qupperneq 24

Halldóra Bjarnadóttir
fyrrv. skólastjóri og ritstjóri
Allir íslendingar sem komnir eru um miðjan aldur
kannast við nafnið hennar Halldóru Bjamadóttur,
yngri kynslóðin tæplega, því langt er síðan hún
fæddist, eða 14. október 1873 í Ási í Vatnsdal, en
hún lifir enn, þegar þessar línur eru skrifaðar og
ætlar sér að verða 100 ára í október n. k.
1 fyrrasumar þegar ég leit inn til hennar á Héraðs-
hælinu á Blönduósi var hún full af áætlunum um,
hvað gera þyrfti landi og lýð til góðs, en efst í huga
var þó árið 1974 og þá ætti að minnast Sigurðar
málara og vera búið að gera eitthvað íslenzka þjóð-
búningnum til. vegsauka, gera hann almennari, að
hann væri meira notaður. Mörg yngri konan mætti
taka Halldóru sér til fyrirmyndar, að halda við
áhugamálum sínum og finna sér ný.
Enn sendir hún greinar í ritið „Heima er bezt“;
af nógu að taka, gömlum og nýjum fróðleik. Hall-
dóra hefur alla tíð unnið að málefnum heimilanna
með óþreytandi festu og óbilandi kjarki; ljós sú
Hátíð er
til heilla best
Það var daginn fyrir Gamlaársdag 1955, sem flutt
var inn í nýja Hjeraðshælið hjema á Blönduósi. —
Þá vóru sjúklingarnir á gamla Hælinu fluttir hingað,
og við tvær konur, gamlir Húnvetningar, hjerna á
Ellideildina, á 4. hæð: Sigurlaug Guðmundsdóttir,
frændkona min, frá Ási í Vatnsdal og jeg með alt
mitt hafurtask. — Lauga hafði ekki mikið hafurtask,
hún átti 5 fósturbörn, og var búin að losa sig við
búslóðina.
Síðan, þessi 17 ár, hef jeg verið hjer í Kolkakoti,
sem ég kalla stundum, því Páli Kolka, lækni, á jeg
það að þakka. — Hann bjó svo vel um mig hjer,
blessaður. Hjer er gott að vera: bjart og hlýtt, rúm-
gott, ágætt fólk og nltaf gott veður, það er það
skrítna, við opinn Húnaflóa.
Hjer er miðslöð allra Húnvetninga, fjöldi verslana,
og viðskifti öll góð. — Margt um manninn. — Og
Húnvetningar halda fast við sitt fagra, frjósama
hjerað, flestir innfæddir. — Jeg er komin á þá
skoðun, að jeg sje a. m. k. fjórmenningur við alla
Himvetninga. Minar ættir em, ámm og öldum
saman, hreinræktaðir Húnvetningar. — Því vel til
fallið að evða hjer siðustu æfidögunum. — Hef
kynst fjölda af góðu, skemtilegu fólki, fræðast um
líf liess og störf. Maður ætti þvi að hafa margt að
segja, þvi minni og heilsa hefur haldist öll árin.
Guði sje lof! — Jeg hef ferðast mikið þessi árin sem
fvr: Gefið „EIlín“ út á Akureyri og send þaðan
— Samið „Vefnaðarbókina“, send út frá Reykjavik.
Skrifað frá 1968, eftir að Hlín hætti í „Heima er
best“, það ágæta rit.
Jeg tek undir það, sem haft er eftir merkum
Norðlingi, fróðum og frægum, að árin um 1900 hafi
verið bestu og skemmtilegustu árin á Islandi. Má
vel vera, margt hefur breyst, og margt heldur til
þess lakara. — Eðlilegt eftir tvær heimsstyrjaldir.
—Látum oss halda fast við gamla, góða siði, lands-
siSi. Halldóra Bjarnadóttir
22
19. JTJNÍ