Íslendingur - Ísafold - 16.12.1970, Blaðsíða 8

Fylgizt með fréttunum fyrir 300 kr. á ári...
Aætlunarferðir frA SKRIFSTOFUNNI:
Akureyri — Reykjavík: þriðjud. og föstud. kl. 9.30 f. h.
Ak. — Húsavík: mánud. og fimmtud. kl. 5.00, laugard. kl. 13.00.
Ak — Dalvík — Ólafsfj: Alla virka daga kl. 5.00, laugard. kl. 13.00.
FERÐASKRIFSTOFA AKUREYRAR, - sími 11475.
Ný skrifstofa Flugfélagsins \
Kaupmannahöfn
sjAlfstæðishijsið
Föstudagskvöld: restaurant. — Laugardagskvöld:
dansleikur. — Sunnudagskvöld: restaurant. —
Hljómsveit Ingimars Eydal skemmtir.
SjALFSTÆÐISHOSIÐ, AKUREYRI. - SlMI 12970.
ktettdingur
-Ísafoíd
Miðvikudagur 16. desember 1970.
FRÁLEITT
FRLMIVARP
Pingmenn Framsóknarflokksins
í Norðurlandskjördæmi eystra
hafa lagt fram lagafrumvarp á AI
þingi um Laxárvirkjun. Frunt-
varp þetta er óaðgengilegt þegar
af þeirri ástæðu, að samkvæmt
því, ef að lögum yrði, ætti það
að vera algerlega á valdi Náttúru-
verndarráðs, hvort Ieyfð skuli
nokkur stíflugerð í Laxá. Óeðli-
legt er í sjálfu sér að fela Nátt-
úruverndarráði slíkt vald, og auk
þess hafa bæði Búnaðarsamband
S.-Þing. og sýslunefndin samþykkt
18 — 20 metra stíflu í ánni.
Væntanlega er þetta frumvarp
flutt til þess að þóknast þeim öfga
mönnum, sem staðráðið hafa að
beita hvers lionar brögðum til
þess að torvclda, að hægt verði að
anna raforkuþörf á Norðurlandi
eystra með skaplegum hætti. —
Þrátt fyrir magnaðan áróður fjöl-
miðla í þeirra þágu um langt
skeið, er nú svo lsomið, að mál-
staður þeirra á æ færri stuðnings-
menn, ekki sízt eftir að þeir höfn-
uðu sáttagrundvelli ráðherra og
kröfðust þess, að allar virkjunar-
framkvæmdir í Laxá yrðu stöðv-
aðar. Gott dæmi um viðhorfið er
bréf frá þingeyskum bónda, sem
birtist í Tímanum 8. desember.
Leyfum við okkur að taka hér upp
kafla úr bréfi Óskars Sigtryggs-
sonar á Reykjahóli:
„Enn mun þynnast ý Jiópur
þingeyskra bænda, sem óska að
teljast í samábyrgð með sýsiung-
unum, þeim sem nú um sinn hafa
verið verulegur þáttur í fréttaefni
fjölmiðla á höfuðborgarsvæðinu, f
sambandi við sáttaumleitanir í
Laxárdeilunni. Við lestuf sátta-
grundvallar þess, sem iðnaðar-
málaráðherra lagði fram, verður
ckki annað séð, en að hann sé í
öllum atriðum fylliiega í samræmi
við þær Uröfur, sem sýslunefnd
S.-Þingeyjarsýslu og búnaðarsam-
band S.-Þing. hafa sett fram. Þó
má segja, að lengra sé gengið.
Þegar framámenn landeigenda
við Laxá hafna þessum grundvelli
hiklaust, en benda í stað þess á
hugsanlega virkjun Dettifoss,
fossa í Skjálfandafjóti, eða helzt
h'nu frá Búrfelli, hlýtur leiðir
þeirra og sýslunga þeirra að sltilja.
Viðbrögð fimmmenninganna
minna óneitanlega á dekurbarn,
sem verður þess áskynja, að að-
Unm^bgrn vill hafa hönd á leik-
föngum þess, og segir: Láttu leik-
föngin mín vera. Þú getur tekið
leikföng hinna krakkanna."
Og enn segir Öskar á Reykjar-
hóli: „Ef hvarvetna væri brugðizt
við virkjunaráformum eins og hér
hefur verið gert, ef orku þarf að
virkja til almannaþarfa, þarf ekki
að búast við framþróun í okkar
landi, heldur hnignun."
Þetta voru orð hins þingeyska
bónda, og ættu fleiri áhugamenn
um Laxárvirkjun að láta til sín
heyra og helzt að stofna samtök
sin á milli til þess að stuðla að
framgangi þessa mikla nauðsynja-
máls.
Um miðjan síðastliðinn mán
uð flutti Kaupmannahafnar-
skrifstofa Flugfélags íslands
frá Vesterbrogade 6C í nýtt
húsnæði í næsta nágrenni, að
Vester Farimagsgade 1. Við
þessa breytingu batnar starfs-
aðstaða skrifstofunnar til mik-
illa muna, því enda þótt rúm-
góður afgreiðslusalur væri á
gamla staðnum, var annað
skrifstofuhúsnæði þar orðið
mjög ófullnægjandi. Að Vester
Farimagsgade 1 er skrifstofa
Flugfélagsins á tveim hæðum.
Á götuhæð er söluskrifstofa og
afgreiðsla, og á efri hæð um
J30 fermetra rými í átta skrif-
stofuherþergjum. Umsvif Kaup
mannahafnarskrifstofu Flugfé
lagsins aukast með ári hverju,
og var orðin algjör nauðsyn
á stærra húsnæði.
Saga Kaupmannahafnarskrif
stofu Flugfélags Islands er orð
in alllöng; nær allt til ársins
1946. Sumarið áður, strax eft-
ir vopnahlé í Evrópu 1945,
hóf Flugfélag Islands milli-
landaflugferðir með Catalina
flugbáti. Voru farnar þrjár
millilandaferðir það sumar. —
Áætlunarflug milli landa hófst
svo vorið eftir. Þá þegar þótti
nauðsynlegt að hafa nokkra að
stöðu í Kaupmannahöfn. —
Hilmar Ó. Sigurðsson var
Smámál, sem fyrir skemmstu
kom til kasta bæjarstjórnar, hef
ur sætt furðulegum andblæstri.
Spurningin er: Má Yngvi Lofts-
son breyta bílskúr heima hjá sér
í það horf, að heilbrigðisnefnd
telji húsnæðið hæft til verzlun-
arrekstrar, og má hann síðan
reka þar útibú frá Hafnarbúð-
inni?
Ég segi já og spyr, hvers
vegna ekki. Hverjum til meins?
Sú fráleita kenning hefur kom
ið fram frá sumum forsvars-
mönnum Akureyrarbæjar, að
verzlanir eigi ekki að vera í í-
búðarhverfum, heldur, að mér
skilst, í einhverjum fáum af-
mörkuðum miðstöðvum. Er hér
líklega um að ræða eftiröpun á
erlendu skipulagi.
Auðvitað þarf eitthvert skipu
lag, en það verður að vera sveigj
anlegt eftir þörfum borgaranna,
en elcki markmið í sjálfu séi. Og
ég held, að hið útlenda skipulag,
fyrsti fulltrúi Flugfélagsins í
borginni við sundið. Hilmar
hafði samastað á Pension
Thune við Kóngsins Nýjatorg
og starfsaðstöðu 2 — 3 tíma á
dag í afgreiðslu ,,Det Danske
Luftfartsselskab" í Dagmar
sem hér virðist eiga að stæla,
sæti vaxandi gagnrýni erlendis.
Hér eru heldur ekki þær að-
stæður, að húsmæður hafi einka
bíl til umráða, til þess að sækja
verzlun í fjarlæga verzlunarmið
stöð. Þorri fólks kemur gang-
andi til þess að kaupa sér dag-
legar neyzluvörur, og einmitt
þess vegna er það fráleitt, að
verzlanir megi ekki vera í íbúð-
arhverfum.
Sjónarmið okkar, sem ekki
höfum viljað banna mönnum
að setja upp smáverzlanir í í-
búðarhverfi, hefur verið kallað
holusjónarmið. Bæjarfulltrúi
Valur Arnþórsson lýsti því yfir
á síðasta bæjarstjórnarfundi, að
ráðamenn bæjarins ættu að
stuðla að því, að í bænum yrðu
fáar verzlanir og stórar. Ekki
dreg ég í efa, að stórrekstri fylgi
margir kostir, en þó er þetta
mjög varhugavert sjónarmið. Ef
menn trúa því, að því færri og
Hus. Frá 1948 til áramóta
1950 — 51 ráku íslenzku flug-
félögin sameiginlega skrifstofu
en árið 1951 fór Birgir Þor-
gilsson utan og opnaði skrif-
stofu, sem Flugfélag íslands
stóð eitt að. Hún var fyrst í
Shellhúsinu en fluttist árið
1954 að Jernbanegade 7. Árið
1956 fluttist skrifstofan að
Vesterbrogade 6C og þar hef-
stærri sem verzlanirnar eru, því
betra sé ástandið, þá er skammt
til þess, að réttlæta megi algera
einokun í verzluninni. En af
verzlunareinokun hafa íslending
ar þá dýrkeyptu reynslu, að seint
verður hægt að telja þeim trú
um ágæti hennar.
Verzlun í Grænumýri 20 hef
ur í för með sér hættu á um-
ferðarslysum, hefur verið sagt,
af því að þar eru ekki bilastæði.
Á þetta fellst ég ekki. Ég hef í
mörg ár haft meiri eða nrinni
skipti við aðra verzlun í Grænu-
mýri, útibú KEA, og þar eru
heldur ekki bílastæði. Ég veit
ekkert dæmi þess, að þar hafi
orðið umferðarslys vegna verzl-
unarinnar. Og ef verzlunin dreif
ist á fleiri aðila, ætti hættan að
minnka, ef nokkur væri.
Þar sem verzlun er fyrir, er
elíki þörf á annarri sams konar,
hefur verið sagt. Það er nú svo.
ur hún verið þítr til um miðjan
síðasta mánuð, er félaginu
auðnaðist að fá nýtt og rúm-
betra húsnæði til þessarar
starfsemi, að Vester Farimargs
gade 1. Frá 1952 — 58 veitti
Birgir Þórhallsson Kaupmanna
hafnarskrifstofu Flugfélagsins
forstöðu, frá 1958 — 64 Birgir
Þorgilsson og núverandi skrif-
Framhald á bls. 2.
Sá, sem setur upp hina nýju
verzlun, á allt á hættu. Rcynist
það rétt, að þarflaust hafi verið
að setja upp nýju verzlunina,
sækja menn hana ekki, og hún
lognast út af. En ef menn r.kipta
við hana, sannar hún tilverurétt
sinn. Ekkert nema reynsludóm-
ur viðskiptamanna sjálfra sann-
ar eða afsannar, hvort verzlun-
in er óþörf eða ekki. Má vera,
að borgararnir vilji gjarna hafa
einhvern samanburð og aðhald
það, sem samkeppnin veitir.
Ég spyr því aftur um fyrir-
hugað útibú Hafnarbúðarinnar
í Grænumýri 20. Hvers vegna
ekki, og hverjum til meins?
Telur aðstoðarframkvæmda-
stjóri KEA, að fyrirtæki það,
sem hann er svo lánsamur að
stýra, standi á þvílíkum brauð-
fótum, að það þurfi að óttast
samkeppni frá ,,holuverz'.un“ í
fyrrverandi bílskúr?
Gísli Jónsscm.
Við hvað eru mennirnir hræddir?
... kaupið „íslending-ísafold”, sími 21500