Morgunn - 01.12.1984, Blaðsíða 73

NÝJUSTU KENNINGAR . . .
147
myndir, sem séu nálægt því að vera réttar; og til þess hef-
ur verið notaður ritari með dágóðri menntun, sem fús er
á að veita sína þjónustu með trúmennsku og gædd er
áberandi heiðarleik“.
Vér snúum oss þá að sumu því, sem sagt er í þessum
skrifum. Auðvitað get ég ekki tekið nema sumt af því.
Ég hef valið að skýra nokkuð frá því, sem oss er sagt um
þrjú fyrstu stigin eftir andlátið. Ég geri ráð fyrir, að það
sé auðskildara almenningi en margt annað í bókinni. Og
eftir því, sem ég lít á, er í því fróðleikur, sem skiptir miklu
máli fyrir alla menn. Og mér finnst það réttast að byrja
á þeim varnagla, sem Myers slær sjálfur í upphafi bók-
arinnar, að hann sé takmarkaður við það, sem hann viti
sjálfur, takmarkaður við sína eigin reynslu. Hann geti
aðeins reynt að rita um sannleikann eins og hann skynji
hann. ,,Ég vona“, segir hann við miðilinn, „að við séum
að vinna að sama takmarkinu. Við finnum ef til vill bæði,
að ef við getum bætt nokkru við mannlega þekkigu á
hinu andlega eðli mannsins, þá sé fyrirhöfn okkar og
erfiði ekki einskis virði. Það er líklegast ekki á okkar
valdi að koma með æsandi atburði, en að minnsta kosti
getum við, þótt í smáum stíl sé, hjálpað til þess að auka
bá þekkingu, að til séu víðáttumiklir sjóndeildarhringir,
sem skynjun mannanna nær alls ekki til, og þenji sig
takmarkalaust út í óendanleikann“.
„Margs konar og mismunandi", segir hann ennfremur,
»eru þau skilyrði, sem sálin er háð, þegar hún lifnar í
öðrum heimi. Ég nota af ásettu ráði orðið lifnar í sam-
bandi við sálina. Því að okkur virðist sálin eins og dauð,
meðan hún lifir í sínum jarðneska líkama, eins og öllum
þorra vantrúarmanna mundi virðast við vera. Það er
áreiðanlega satt, að mörgum okkar liggur við að efast
um, að nokkur sál sé i líkömum sumra karla og kvenna,
sem gædd eru lítilfjörlegu, dýrslegu eðli, og lifa, í jarð-
oeskum skilningi, á jörðunni um þessar mundir“.
Næst ætla ég þá að minnast á það, sem oss er sagt