Morgunn - 01.12.1997, Qupperneq 97

Hugheimar
um og göfugum tilgangi. Og jafnvel þótt þeim lánist að
komast þangað, getur þar ekki verið um verulega með-
vitund að ræða, heldur aðeins hæfileika til þess að verða
þar fyrir sérstökum áhrifum.
Sem dæmi þess að menn geta stundum komist til
hugheima á meðan líkaminn sefur, er atvik eitt, er gerðist
við tilraunir með draumvitund manns, er gerðar voru í
Lundúnastúku Guðspekifélagsins. Ég hef skýrt frá til-
raunum þessum í kveri einu litlu, er ég gaf út um drauma.
Eins og þeir lesendur mínir muna, er hafa lesið kver þetta,
var brugðið upp fyrir sálarsjón nokkurra sofandi manna,
hugsuðum myndum af fögrum héruðum í hitabeltinu.
Tilraun þessi var gerð til þess að grafast fyrir að hve miklu
leyti þeir væru færir um að muna það í vöku er þeir yrðu
varir við eða sæju í svefni. Eitt atvik, er gerðist við
tilraunir þessar, getur orðið hér til skýringar. Við skýrðum
ekki frá því í kverinu um drauma, sökum þess að það stóð
ekki í neinu sambandi við draumafyrirbrigðin.
Við gerðum tilraun með konu eina. Hún var mjög góð
kona og göfuglynd. Var hún gædd allmiklum sálrænum
liæfileikum, en hafði samt ekki haft neinar þær æfingar
um hönd, er gátu orðið til þess að glæða þær og gera þær
nothæfari. Áhrifin, sern hin hugsaða mynd hafði á hana,
er við brugðum henni upp fyrir henni, komu okkur rnjög
á óvart. Því þegar hún tók að virða fyrir sér hina dýrðlegu
náttúrufegurð, varð hin lotningarblandna gleði hennar svo
mikil og hugsanir hennar svo háleitar og andlegar, að
meðvitund hennar hvarf þegar inn í huglíkama hennar eða
með öðrum orðunt: hún hóf sig upp á hið himneska
tilverustig. En það var þó síður en svo að hún gæti séð og
athugað þar umhverfi sitt eða fengi nokkra verulega hug-
mynd um, hvernig þar hagaði til. Hún var í sams konar
MORGUNN 95