Sjómaðurinn - 01.12.1939, Qupperneq 30

24
S JÓMAÐURINN
fyrir að útvega þér þessa góðu atvinnu. Þetta er
ekki ínikið, enda er Mac enginn gnýjari. Eða livað
segirðu, „Siiarky Jones“?“
„Sharky“ skifti litum. Hann krepti hnefana, svo
að hnúarnir urðu hvítir. „Nú, þetta er meiningin“,
urraði hann. „Það er Mac, sem er með i spilinu. Eg
finn liann áreiðanlega aftur. Að sjálfsögðu er eg
„Sharky“ þó ekki eins svartur og málningin sýnir
mig.“ — „Hvað viðkemur því, að þú viðurkennir
að vera sá sem þú ert, þá getum við rætt um það
seinna . . . . “ Þessi orð skoðaði „Sharky“ sem ein-
liverja tilliliðrunarsemi hjá skipstjóra og liann
sagði: „Heyrið þér mig nú, skipstjóri. Hvað segið
þér um að fá 10 þúsund dollara fyrir að sleppa
mér einliversstaðar i land á ströndinni ?“ Þegar
skipstjóri svaraði ekki strax, taldi „Sharky“ aðþað
væri af þvi, að tilboðið væri of lágt: „Eða segjum
20 þúsund dollai-a.“ Skipstjóri snéri sér svo snögg-
lega við í stólnum, að „Sharky“ vék aftur á bak
ósjálfrátt. „Taktu nú vel etftir því, sem eg segi,
Mr. „Sharky“: Manstu eftir afmælisdegi fyrir 15
árum? Manstu ekki eftir því, að þann dag seldir
þú 16 sjómenn um horð í eitt versta þrælaskip,
sem siglt hefir á þessum slóðum? Eg var einn af
þessum 16. Þú skilur því vonandi, að eg mun aldrei
snerta eitt einasta sent af blóðpeningunum þin-
um, skepnan þín. Við höfum ekki meira að tala
um, kunningi, burt með þig tafarlaust.“ Glamp-
andi stígvélatá nam við bakhluta liins rika kaup-
manns og hjálpaði honum út úr káetunni, en út
á hálfdekkinu tók skipshöfnin á móti honum:
„Jæja, þarna fáum við aftur liinn ríka kaupahéð-
inn! Ilvernig gekk það, drengur minn? Gastu kom-
ist að því, liver þú ert?“ „Já, já“, svaraði skip-
stjórinn, sem kom upp i þessu, og nú vil eg biðja
þig, stýrimaður, að taka hann undir þina góðu
umsjá og kenna honum dálílið til sjómensku!11
Og svona gekk það til. „Sharky“ var um horð i
skútunni í noklcra mánuði. Ilonum var lcend sjó-
menska eftir öllum kúnstarinnar reglum — og
ekkert til sparað að halda honum við námið. Hann
reyndi þó að svikjast um það, og oft varð stýri-
maðurinn að sýna honum stígvélatána og láta liann
finna til hennar, þegar liann skreið i koju og
þóttist vera veikur.
Dag nokkurn, þegar skonnortan var stödd í hlíð-
skaparveðri við austurströnd Suður-Ameriku, kom
skipstjórinn að máli við stýrimanninn og sagði
honum, að nú vildi hann lielst af öllu fara að losna
við félagsskap „Sharkys“. Bað hann þvi stýrimann
ERIK BERTELSEN:
Fisksalinn „veltir fyrir sér“
Mismunandi er síldin
og meyjarnar ekki síður,
muntu það finna,
þegar mest á ríður,
með augnatilliti
ein sig fanga lét,
en aðra þarf að ginna
með undirferli — í net.
Misfeit reynist flyðran
hjá meyjunum eins má líta,
að ein er kannske tuíbreið,
en önnur mjó sem spýta,
og veiztu um nokkurn sjómann,
sem viss er með að sjá,
livort sú mjóa eða sú feita
fljótar bítur á?
Krabbar eru mismunandi,
hjá konunum eins má lita,
að ein er skæð með að glefsa,
en önnur reynir að bíta,
ef einhver vill þær grípa
óðar verða þær,
ég þekki eina, er bæði
bítur og slær.
Hvað, — báiðuð þér, heillin,
um hálfpund af rækjum,
bíðið þér rólegar
meðan reizluna við sækjum.
Að verzla hjá mér er hagkvæmt,
hljóta allir að sjá,
en verðinu, sjáið þér,
• er svolítill m u n u r á!
rjóh þýddi.
Kvæði þetta birtist i blaði danska stýri-
mannafélagsins.