Prentarinn - 01.01.1973, Blaðsíða 9

Fyrstu kynnin i Warnemúnde.
Lengst til vinstri er annar bilstjór-
anna, þá er Ursula Agústsson,
Sveinn maður hennar og túlltur
okltar, Heinz Beyer, Valgeir og
Hans Pielemann.
Ferðalangarnir um borð i skipi
Hvita flotans, Valgeir til vinstri;
greinarhöfundur til hœgri.
(Myndina tók Hans Pielemann)
spyrja, enda ókunnir lífsháttum þessa
lands, ef frá eru teknar mjög einhæf-
ar áróðursgreinar hægri pressunnar,
um vöruskort, biðraðir i verzlunum
o. fl. þess háttar, sem á að sýna fólki
frain á vonzku sósíalismans. Gestgjaf-
arnir leystu vel úr spurningum okkar
og við urðum þetta fyrsta kvöld okkar,
og þó ef til vill enn frekar j>á daga
sem á eftir komu, margs vísari um
líf það og jjjóðskipulag sem þarna rík-
ir. Og ég er ánægður með að geta sagt
jiað, að hafi ég nokkru sinni verið
sósíalisti, þá minnkaði Jrað sannarlega
ekki í Jressari ferð. Við nutum þess
einnig, að geta pumpað Svein um
lífskjör manna. Hann sagði Jiau góð,
fólk hefði góðar tekjur og verðlag
væri mjög skaplegt, — auk þess sem
verðlagið í A-Þýzkalandi hefði það
fram yfir verðlagið á fslandi og ann-
ars staðar í V-Evrópu að vera stöðugt.
Sama verð væri á vöru jafnvel árum
saman. Þetta gerði Jtað að verkum, að
auðvelt væri fyrir fólk að gera sér á-
ætlanir f peningamálum, t. d. i sam-
bandi við kaup á heimilistækjum.
Síaukið frelsi
Félagsleg aðstaða fólks er mjög góð,
en skortur á vinnuafli talsverður.
Næstum algilt er að húsmæður vinni
úti, og er þá börnum þeirra (ef eru)
séð fyrir dagheimilisvist, og fer þá
gjarnan saman dagheimili og skóli.
Sama gildir um vöggustofur fyrir
yngri börn. Læknisþjónusta er ókeyp-
is, og eins fara verkamenn ókeypis
með strætisvögnum úr og i vinnu.
Þetta og fleira auk ólíks verðmæta-
mats landsmanna, gerir það að verk-
um, að fólk virðist, í augum útlend-
inga að minnsta kosti, hafa það gott.
Það var að minnsta kosti ekki liægt
að sjá mun á fólkinu þarna og í „hin-
um frjálsa heimi". Við vissum að
sjálfsögðu fyrir, að þarna er búið við
ákveðnar hömlur, en eftir því sem
Sveinn sagði okkur hefur orðið hrein-
asta bylting í landinu undanfarin 5
ár, og þá sérstaklega síðtistu þrjú ár-
in, i átt til aukins frelsis. Þýzka al-
þýðulýðveldið er nú að opnast sí-
fellt meir, og verður fróðlegt að fylgj-
ast með Jrróun þar í landi næstu ár-
in.
Eftir kvöldverð höfðum við kvöldið
frjálst, eins og reyndar alla dagana.
Við þremenningarnir kvöddum Jrá
Þjóðverjana og fengum okkur göngu-
ferð undir linditrjánum (Unter den
Linden) að Brandenborgarhliðinu, sem
er á mörkum A- og V-Berlínar. Kom-
um við á veitingahúsi, fengum okkur
bjór og höfðum það huggulegt. Kvöld-
in eru ekki svo björt þarna suður frá
að hægt sé að skoða rnikið, en Jrað má
lengi labba, og Jrað gerðum við.
Miðvikudagur 6. júni
Klukkan tíu um morguninn fór
hin opinbera móttaka okkar fram í
skrifstofu Druck und l’apier, en hún
er einmitt við Unter den Linden, sem
er ein frægasta gata Berlfnar. Formað-
ur samtakanna, Heinz Deckert, var
ekki viðstaddur þennan fund okkar,
þar sem hann var í- leyfi, en aðrir
stjórnarmenn tóku þarna á móti okk-
ur. Þeir byrjuðu á að afhenda okkur
skrifmöppu að gjöf, og í henni voru
póstkort og frímerki, merki FDGB og
Alþjóðasambands bókagerðarmanna,
kúlupenni og bréfsefni, — og vasa-
peningar, 80 mörk. Við svöruðum í
sömu mynt og færðum þeim gjafir að
heimau. Því næst sögðu þeir okkur
frá uppbyggingu félagsins, erfiðleik-
unum eftir stríðið og hvernig hægt
hefði verið að yfirvinna þá með sam-
eiginlegu átaki. Allir voru þeir á einu
máli um að uppbyggingin eins og hún
væri nú, væri góð. Félagið hefði mikil
völd í sambandi við rekstur fyrir-
tækja og starfsáætlun Jreirra fæst ekki
samþykkt af Alþýðusambandinu fyrr
en D. u. P. hefur lagt blessun sx'na
yfir hana.
PRENTARINN
9