Organistablaðið - 01.12.1971, Blaðsíða 7

KIRKJUBYGGINGAR
A undanförnum árum og áratugum
hafa verið bygg'Sar margar kirkjur á
Islandi. Flestar hafa ftcer veri'5 dýrar,
enda ekki tjalda'ö lil einnar nætur.
Slíkum byggingum er ællaö aö þjóna
tilgangi sínum um langan tíma.
Þegar áform eru uppi um slík hús
vœri ekki ócölilegt a'ð þeir arkitektar,
sem fá þaö hlutverk í hendur aö móta
þau hiö ytra sem innra, geröu sér jar
um aö afla sér þekkingar á þeim sér-
sviöum arkitektúrs, sem kirkjubygg-
mgur óneitanlega eru. Eins mœtti œtla
aö sérfrœöingar vœru kvaddir til í
þeim greinum, sem ekki er hœgt aö
vœnta aö þekking venjulcgs arkitekts
megni aö ná, og þeirra álit yröi þungt
á metum.
t>ví miöur viröist vanla mikiö á aö
framkvœmdir liafi oröiö á þann veg.
Þegar litiö cr á hljómburö, staösetn-
Ingu orgels, skilyröi fyrir söngflokk
°g hljóöfœraleikara og annáö, sem aö
ksrkjutónlist lítur, viröist í mörgum
Ulvikum handahófiö vera allsráöandi.
Þa'ö er engu líkara en aö tízkan og
servizkun sitji í fyrirrútni um gerö
hússins. Siöan er reynt aö hnoöa nefnd-
um þáttum inn í myndina og bjarga
því sem bjargaö veröur, eftir því sem
l°k eru á hverju sinni.
Vita arkitektar áö pípuorgel þarf
Sott rúm í kirkjunni og áö þaö er
engan veginn sama hvernig þáö rútn
er’ hvort sem litiö er á stœrö, lögun
eöa legu ?
'ita arkitektar aö í venjulegri sókn-
urkirkju þarf aö vera rúm á sönglofti
fyrir ca. 30 manna söngflokk áö viö-
hættum 10—75 hljóöfœraleikurum og
elclci aöeins þáö, heldur vinnuskilyröin
oö vera vi'öunandi? Þáö er t. d. ekki
verra aö orgelleikuri og stjórnandi geti
sé'ö hvor til annars.
Vita arkitektar eitthvaö um hljóm-
burö?
í þeirri kirkju, sem ég þjóna haföi
þekkingarskorturinn í þessum greinum
mikil aukaútgjöld í för meö sér, fyrir
utan þaö rask sem stafaöi af miklu
múrbroti og steypuvinnu vi'ö aö stœkka
söngloftiö. Frumgalli í byggingu húss-
ins veröur þó ekki bœttur enda þótt
aöstœöur hafi veriö lagfæröar, sem
kostur var á eftir aö húsiö var full-
gert. Þessi jrumgalli veldur því aö
ekki er unnt aö byggja orgel í kirkj-
unni á þann hátt sem eölilegastur er
fyrir slíkt hljóöfœri.
Sú teppatízka sem tröllríöur kirkju-
byggingum nú veldur því rn. a. aö
eftirhljómur veröur hverfandi eöa eng-
inn. Nýtt dœmi um þá tízku er Bústaöa-
kirkja, sem er vönduö og dýr en á
ekki þann eftirhljóm, sem einn megn-
ar áö gera liljómburö sem gleöur
eyráö.
Þáö er ckkerl vafamál aö cftirhljóm-
urinn er einn af höfuöþáttum góös
hljómburöar. Þaö er aöeins spurning,
hvernig og hve mikill hann á aö vera.
Þáö er kominn tími til aö arkitelctar
fari aö hugleiöa þessi mál af alvöru.
Viö sitjum uppi meö of mörg og of
dýr mistök í þessum ejnum. Ef arki-
tektar eru ráövilltir í nefndum grein-
um er ekki úr vegi áö benda þeim
á nýlega kirkju í Nessókn, en sú
kirkja er valiö dœmi um algert þekk-
ingarleysi á öllum þessum þáttum og
œtti því aö geta oröiö til varnaöar og
lœrdóms fyrir þá, sem vilja kynna sér
hvernig kirkjur eiga ekki aö vera aÖ
þessu leyti. G. J.
ORGANISTABLAÐIÐ 7