Morgunblaðið - 15.02.2010, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 15. FEBRÚAR 2010
ÞJÓÐLEIKHÚSIÐ
„Besta leiksýning ársins“
Mbl., GB
Mbl., IÞ
Uppl. um sýningar og miðasala 551 1200 www.leikhusid.is
568 8000 – borgarleikhus.is – midasala@borgarleikhus.is
Fjölskyldan HHHH GB, Mbl
Faust (Stóra svið)
Fös 19/2 kl. 20:00 9.K Lau 6/3 kl. 20:00 Sun 11/4 kl. 20:00
Lau 20/2 kl. 20:00 10.K Lau 13/3 kl. 20:00 Fim 15/4 kl. 20:00
Fim 25/2 kl. 20:00 Sun 14/3 kl. 20:00 Sun 18/4 kl. 20:00
Fös 26/2 kl. 20:00 Lau 20/3 kl. 20:00
Fös 5/3 kl. 20:00 Sun 28/3 kl. 20:00
í samvinnu Borgarleikhússins og Vesturports
Fjölskyldan - ágúst í Osagesýslu (Stóra sviðið)
Fim 18/2 kl. 19:00 Fim 4/3 kl. 19:00 Lau 27/3 kl. 19:00 síðasta
sýn
Lau 27/2 kl. 19:00 Fös 12/3 kl. 19:00
Sýningin er þrír þættir, hver 1 klst að lengd. Hlé eftir 1. og 2. þátt.
Góðir íslendingar (Nýja svið)
Fös 19/2 kl. 20:00 Lau 20/2 kl. 20:00
Snarpur sýningartími, sýningum líkur í febrúar
Skoppa og Skrítla á tímaflakki (Litla svið)
Sun 21/2 kl. 12:00 Sun 7/3 kl. 12:00 Sun 21/3 kl. 12:00
Sun 21/2 kl. 14:00 5.K Sun 7/3 kl. 14:00 Sun 21/3 kl. 14:00
Lau 27/2 kl. 12:00 Lau 13/3 kl. 12:00 Lau 27/3 kl. 12:00
Lau 27/2 kl. 14:00 Lau 13/3 kl. 14:00 Lau 27/3 kl. 14:00
Sun 28/2 kl. 12:00 Sun 14/3 kl. 12:00 Sun 28/3 kl. 12:00
Sun 28/2 kl. 14:00 Sun 14/3 kl. 14:00 Sun 28/3 kl. 14:00
Lau 6/3 kl. 12:00 Lau 20/3 kl. 12:00
Lau 6/3 kl. 14:00 Lau 20/3 kl. 14:00
Harry og Heimir (Litla sviðið)
Fös 19/2 kl. 19:00 Lau 27/2 kl. 19:00 Lau 13/3 kl. 19:00
Lau 20/2 kl. 19:00 Fös 5/3 kl. 19:00 Lau 13/3 kl. 22:00
Fös 26/2 kl. 19:00 Lau 6/3 kl. 19:00
Sýningum lýkur í mars
Bláa gullið (Litla svið)
Mán 15/2 kl. 9:30 Þri 16/2 kl. 9:30
Mán 15/2 kl. 11:00 Þri 16/2 kl. 11:00
Uppsetning Opið út í samstarfi við Borgarleikhúsið.
Fjölskyldan ,,Besta leiksýning árins“ Mbl, GB
Leikfélag Akureyrar
Miðasölusími: 4 600 200, netfang: midasala@leikfelag.is
39 þrep (Samkomuhúsið)
Lau 13/2 kl. 19:00 Lau 20/2 kl. 19:00 Fös 5/3 kl. 19:00 Ný sýn
Sun 14/2 kl. 20:00 Fös 26/2 kl. 19:00 Lau 6/3 kl. 19:00 Ný sýn
Fös 19/2 kl. 19:00 Lau 27/2 kl. 19:00
Sýningum lýkur í mars
Munaðarlaus (Rýmið)
Lau 13/2 kl. 19:00 3.sýn. Sun 14/2 kl. 20:00 4.sýn. Lau 20/2 kl. 19:00 Aukas
Aðeins nokkrar sýningar verða í Rýminu á Akureyri
Þegar skortur er á nýti-legum efnivið kallar kvik-myndaiðnaðurinn á ólík-legustu menn til hjálpar.
Jafnvel Úlfamaðurinn fær ekki að
liggja í friði, enda sögufrægt
skrímsli frá Universal á öndverðri
öldinni sem leið. Hann hefur feng-
ið að gleymast á meðan náfrændur
hans, blóðsugurnar (sem flestar
eiga kvikmyndalegar ættir að
rekja til sama kvikmyndavers),
ganga ljósum logum á tjaldinu –
vinsælli en nokkru sinni fyrr.
Þegar þessar línur eru skrifaðar
á eftir að koma í ljós hvort fram-
leiðendur eru að gera góð við-
skipti með þessum nýjasta upp-
vakningi, því það var verið að
frumsýna myndina með miklum
látum um allan heim um helgina.
Gæti það hugsast að þá gruni að
hún verði „einnar-helgar-undur“?
Það veit enginn en það liggur í
augum uppi að Wolfman hefur
takmarkað aðdráttarafl. Er subbu-
leg, dökk og drungaleg (líkt og
forverinn), gjörsamlega húmors-
laus (þó maður brosi nokkrum
sinnum í laumi) og aðalleikarinn,
Del Toro, dregur ekki áhorfendur
að í tugmilljóna tali, í það
minnsta. Hann er sérstæður leik-
ari og Úlfamaðurinn er ekki hans
ær og kýr, a.m.k. ekki eins og
hann er skrifaður. Þá skortir gjör-
samlega geislavirknina á milli
Gwen (Blunt) og Lawrence, það er
því útséð með vinsældir í ná-
munda við The Twilight Saga.
Það er óþarfi að fjölyrða um
efnið sem segir af „glataða syn-
inum“, Lawrence Talbot (Del
Toro), sem snýr aftur til Bret-
lands eftir langa útlegð vestan
hafs og heldur heim á óðalsetur
Talbotanna. Það ber nafn með
rentu, Blackmoor, og stendur á
eyðilegum heiðarflákum einhvers
staðar á Norður-Englandi. Bróðir
hans hefur fundist tættur á hol,
líkt og móðir þeirra nokkrum ára-
tugum fyrr. Á setrinu er Gwen,
kærasta hins myrta, gufuruglaður
faðir þeirra, Sir John Talbot
(Hopkins), og síkinn Singh (Art
Malik). Sígaunar dvelja í nágrenn-
inu og leitar Lawrence til þeirra
eftir hjálp, en er bitinn. Og tungl-
ið fer vaxandi.
Bestu þættir myndarinnar er
myrk og ógnandi kvikmyndataka
Shelly Johnson, förðunarvinna
Ricks Bakerm, tölvubrellurnar
þreyttar, ollu undrun í An Americ-
an Werewolf in London fyrir 30
árum, og tónlist Dannys Elfman
er ofnotuð, hávær en ónotaleg.
Búningar og leiktjöld eru í hæsta
gæðaflokki en Johnston (October
Sky) nær hvorki að gera neitt
minnisstætt né hrollvekjandi að
þessu sinni.
saebjorn@heimsnet.is
Fjandinn laus undir fullu tungli
Sambíóin, Laugarásbíó,
Smárabíó, Háskólabíó,
Borgarbíó Akureyri.
Wolfman
bbmnn
Leikstjóri: Joe Johnstone. Aðalleikarar:
Benicio Del Toro, Anthony Hopkins,
Emily Blunt, Hugo Weaving. 90 mín.
Bandaríkin. 2010.
SÆBJÖRN
VALDIMARSSON
KVIKMYND
Wolfman „og aðalleikarinn, Del Toro, dregur ekki áhorfendur að í tugmillj-
óna tali, í það minnsta. Hann er sérstæður leikari [...],“ segir m.a í dómnum.
Það var vel valið að fá einaaf betri æskulýðssveitumNorðurlanda, hina norskuPELbO, sem deildi fyrsta
sæti í norrænu ungliðadjasskeppn-
inni í fyrra með Reginfirrunni ís-
lensku, og hið fullþroska finnska
tríó PLOP, sem að vísu var án
bassaleikara síns er þeir Mikko og
Joonas spunnu í Norræna húsinu á
föstudag frjálst og villt, en á laug-
ardagstónleikunum hafði danski
bassaleikarinn Westergaard bæst í
hópinn. Hann lenti hálfum öðrum
tíma fyrir tónleika en maður hefði
haldið að hann hefði leikið með
tríóinu öll árin þrjú sem það hefur
starfað.
PELbO býr yfir æskufjöri og
sjarma og leitar mjög á mið popps-
ins, sem er rökrétt í tónlist sem
þeirra. Söngkonan Ine hefur ágæta
rödd, en stenst engan samanburð
við þær norsku söngkonur er heim-
sótt hafa okkur á síðustu árum,
Live Mariu Roggen í Come Shine
og Eldbjøgu Raknes, sem er
ókrýnd drottning raddsmölunar-
innar á Norðurlöndum. Live er
skemmtileg á að horfa, hoppandi
og skoppandi, og skattið hennar í
„The noise“ var flott. Túbuleik-
arinn Kristoffer var jafnframt fjör-
ugur í hreyfingum og blés kröft-
uglega í túbuna, þetta gamla
hrynhljóðfæri New Orleans-
djassins. Hann var bæði í hlutverki
hrynleikara og blásarasveitar, en
blés enga hefðbundna sólóa einsog
Ray Draper, sem Coltrane hljóðrit-
aði með. Trond trommari kemst
örugglega í hóp eðaltrommara
Norðmanna með tímanum, haldi
hann dampinum. Hann var oftar en
ekki í flokki rokktrommara í þess-
ari tónlist, en sýndi fínt bakkaspil
og sló tomtom trommurnar stund-
um með handbragði Krupa og Big
Sids. Þessum fyrri hluta tón-
leikanna var útvarpað beint svo les-
endur geta farið á vef RÚV og
hlustað á þá þar.
PLOP er annarrar gerðar og
þroskaðri. Mikko Innanen er fínt
tónskáld og ágætur saxófónleikari.
Í altóleik hans bregður oft fyrir
áhrifum frá Ornette Coleman, sem
eru hin bestu meðmæli, og barrý-
tonsaxófónblástur hans er kraft-
mikill og oft hrár. Hann kom gletti-
lega á óvart ókunnugum er hann
blés undurfagra gullinska melódíu
sína „The end is the beginning“ og
þúsundvatna landið speglaðist í
norrænu tónaljóði.
Joonas Riipa er glettilega fínn
trommari og í verki sínu „The Ru-
les“ svingaði hann feitt. Annars var
hann oftar á frjálsari nótum og
aðdáunarvert var hversu þeir nafn-
arnir, hinn finnski og danski, náðu
saman í samspunanum.
Þrjár stjörnur norskar og fjórar
finnskar og þúsund þakkir til allra
er gerðu þessa tónleika mögulega
Æskufjör og þroskað frelsi
Norræna húsið
PELbO og PLOP bbbmn
PELbO: Ine Kristine Hoem, söngur og
hljóðsmalar, Kristoffer Lo túbu og rödd,
Trond Bersu trommur; PLOP: Mikko Inn-
anen altó- og barrýtonsaxófónar og
ásláttur, Jonas Wetsergaard bassa og
Joonas Riipa trommur.
VERNHARÐUR
LINNET
TÓNLIST
PELbO Býr yfir æskufjöri og sjarma.
PLOP Annarrar gerðar og þroskaðri.
Sú var tíðin að Universal-kvik-
myndaverið var jafnan skilgreint
sem annar „litli risinn“ í Holly-
wood, það var ekki fyrr en upp úr
1970 að fyrirtækið fór að rétta úr
kútnum, ekki síst með tilkomu
Stevens Spielberg, Lew Wesser-
man og nokkurra gæðaleikstjóra
og framleiðenda til viðbótar.
Fram yfir miðja öldina var það
sýnilegast af hrollvekjum sínum
og skrímslamyndum, þar sem
leikarar á borð við Lon Chaney,
Claude Rains og Peter Karloff
gerðu garðinn frægan undir
stjórn James Whale o.fl.
„Skrímsla“-myndir Universal urðu
klassískar margar hverjar, en í
þessum hópi voru nánast allar
þekktustu hryllingsmynda-
persónur Hollywood fram undir
1960. Rennum yfir frægustu titl-
ana því til staðfestingar, við eig-
um örugglega eftir að sjá þeim
bregða fyrir í endurgerðaráráttu
Hollywood næsta áratuginn:
The Hunchback of Notre Dame
(Quasimodo), The Phantom of
the Opera, Dracula, Brides of
Dracula, Frankenstein’s Monster,
The Mummy, The Invisible Man ,
Bride of Frankenstein, The Wolf
Man, Mr. Hyde, Dr. Frankenstein,
Invisible Woman.
Þegar óvættir voru aðalsmerki Universal