Morgunblaðið - 14.09.2010, Blaðsíða 24

24 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 14. SEPTEMBER 2010
Smáauglýsingar 569 1100 www.mbl.is/smaaugl
Spádómar
ÞÓRA FRÁ BREKKUKOTI
– Spámiðill
Spái í spil og kristalskúlu
Heilunartímar
Fyrirbænir
Algjör trúnaður
Sími 618 3525
www.engill.is
Til sölu
Ódýr blekhylki og tónerar í
HP, Dell, Brother, Canon og Epson.
Send samdægurs beint heim að
dyrum eða í vinnuna. S. 517 0150.
Sjá nánar á blekhylki.is
Bókhald
C.P. þjónusta. Veiti bókhalds-,
eftirlits- og rannsóknarvinnu
ýmiskonar. Hafið samband í síma
893 7733.
Þjónusta
Hreinsa þakrennur og tek
að mér ýmis smærri verk
Upplýsingar í síma 847 8704
eða manninn@hotmail.com
Byggingavörur
Harðviður til húsabygginga
Sjá nánar á www.vidur.is
Vatnsklæðning, panill, pallaefni,
parket, útihurðir o.fl. Gæði á góðu
verði. Nýkomnar Eurotec A2 harð-
viðarskrúfur. Penofin harðviðarolía.
Indus ehf., Óseyrarbraut 2, Hf.
Upplýsingar hjá Magnúsi í símum
6600230 og 5611122.
Veiði
HAGLASKOT - Haglaskot fyrir
leirdúfur, sjófugl, rjúpu, önd og gæs.
Topp gæði - botn verð.
Sportvörugerðin sími 660-8383.
www.sportveidi.is
Fellihýsi
Ferðavagnageymsla Borgarfirði
Geymum tjaldvagna, fellihýsi,
hjólhýsi og fleira í upphituðu rými.
Gott verð. S: 899 7012.
E-mail solbakki.311@gmail.com.
Húsviðhald
Þak og
utanhússklæðningar
og allt húsaviðhald
Ragnar V Sigurðsson ehf
Sími 892 8647.
✝ Ingibjörg fæddistí Reykjavík, 13.
janúar 1953. Hún lést
á heimili sínu 1. sept-
ember 2010.
Faðir hennar var
Sigurður Þorvarð-
arson, kaupmaður, en
hann lést 1998, móðir
hennar er Soffía Jóns-
dóttir, frá Dýrafirði.
Þau eignuðust 4 dæt-
ur. Hjördís var elst,
en dó þó aðeins 13
ára. Brynhildur, lést
46 ára, Ingibjörg og
yngst er Helga.
Ingibjörg sótti barna- og ungl-
ingaskóla í Reykjavík. Hún vann í
verslun foreldra sinna og stundaði
nám í Myndlista- og handíðaskól-
ann og útskrifaðist þaðan sem leir-
kerasmiður. Ingibjörg var fjölhæf-
ur listamaður, vann úr steini, tré og
ekki síst ull.
Ingibjörg og Brian Pilkington,
myndlistarmaður,
voru gift í 13 ár. Dótt-
ir þeirra er Elín
Soffía. Sambýlis-
maður hennar er Ein-
ar Birgisson lands-
lagsarkitekt og eiga
þau Herdísi Ingi-
björgu, en áður átti
Elín dótturina Regínu
Dagbjörtu með Pétri
Erni Guðmundssyni,
hljómlistarmanni.
Ingibjörg skrifaði
smásögur, sem lesnar
voru í útvarp, en
þekktust er barnasagan „Blómin á
þakinu“, sem kom fyrst út 1985 og
Brian myndskreytti. Bókin hefur
verið prentuð 5 sinnum á íslensku,
og er notuð sem kennslubók í
barnaskólum. Ennfremur hefur
bókin verið þýdd á nokkur önnur
tungumál. Jarðarför Ingibjargar
fór fram frá Hallgrímskirkju 9.
september 2010.
Elsku Ingibjörg frænka, fyrir
mér varstu alltaf einstök frænka,
svo falleg. Ég sakna þín og hef
saknað þín lengi. Þegar ég hitti
þig fyrir ári síðan skynjaði ég að
eitthvað var brostið, sú Ingibjörg
sem ég þekkti var farin. Líf okkar
allra gengur í bylgjur en þínar
bylgjur voru dýpri en þær sem
fylgja venjulegum sjávarföllum, þú
varst farin inn í heim sem ég gat
ekki skilið.
Madela sagði: „Það er ljósið í
okkur, ekki myrkrið, sem við
hræðumst mest. Við höfum fæðst
til vitnis um dýrð Guðs sem býr
innra með okkur. Hann er ekki að-
eins í fáum okkur heldur okkur
öllum.“
Ég er þakklát fyrir að hafa
þekkt þig, elsku Ingibjörg, og
minningarnar eru sannarlega
margar góðar. Þegar þú áttir
heima á Blómvallagötunni eða
Bræðraborgarstígnum, já við átt-
um margar góðar stundir og mörg
voru samtölin og löng. Við töluðum
um tónlist, skó, myndlist, matar-
uppskriftir, kjóla, allt milli himins
og jarðar, stundum lastu fyrir mig
sögurnar þínar. Það var notalegt
að spjalla við þig, elsku frænka. Þú
varst fagurkeri og vildir hafa feg-
urð og rómantík í kring um þig.
Það var yndisleg stemning á Blóm-
vallagötunni innan um myndirnar
þínar, bækurnar og fallegu hlutina
þína. Myndirnar þínar báru nöfn
eins og: „Gátt, Streymi, Útrás,
Leikur, Flæði og Flug í grænu
grasi“. Elsku frænka, þú gafst mér
svo margt og fyrir það er ég æv-
inlega þakklát. Ég veit að núna
hefur þú fundið ljósið, þú þarft
ekki lengur að vera hrædd eða
hafa áhyggjur, kannski dansar þú í
himninum í fallegasta kjólnum þín-
um en hér kemur haustið og laufin
falla af trjánum.
Hjartans kveðjur frá þinni
frænku,
Brynhildur.
Það er stundum skrýtið hvað
maður man.
Oft man ég ekki hvar ég lagði
frá mér hlut sem ég var með í
höndunum fyrir nokkrum sekúnd-
um. Hins vegar get ég lokað aug-
unum og munað í smáatriðum hvar
hverjum hlut var fyrir komið á
Brávallagötunni hjá Ingibjörgu,
Briani og Elínu Soffíu. Ég man
korkgólfið í eldhúsinu, hvernig
loftið inni hjá Elínu lækkaði eftir
því sem innar dró, stóru svalirnar,
krukkurnar, bækurnar, spegilinn
uppi á kommóðu í anddyrinu.
Kannski misminnir mig um eitt-
hvað af þessu en mín mynd er ljós
í huga mér.
Brávallagatan í mínum augum
var ekki alls ólík þeim ævintýra-
heimi sem barnið í Blómunum á
þakinu steig inn í, að vísu ekki
gróðurveröld, eins og hjá henni
Gunnjónu í nákvæmlega sömu
íbúð, en engu að síður framandi.
Ingibjörg frænka auðgaði líf
mitt, sýndi mér það frá óvæntum
hliðum. Hún var listamaðurinn
sem stundum sagðist sjá eitthvað í
mér sem ég ætti að virkja. Það
hefur orðið mér hvatning og
kannski gerði hún mig að betri
manni.
Ingibjörg var stóra frænka mín
á Skódanum, mamma hennar El-
ínar frænku og æskuvinkonu. Mér
var hún alltaf hlý og góð. Hún tók
utan um mig þegar ég var lítill í
mér, sagði að það væri gott að
gráta, fíflaðist þegar vel lá á öllum
og sýndi okkur hvernig væri hægt
að gera hlutina öðruvísi. Búa til
salat úr fíflablöðum, súpu úr fjalla-
grösum og stimpla úr strokleðrum.
Seinna þegar ég lagði henni lið
við verkefni sem hún var að vinna
að tók hún fram möppur í pás-
unum okkar og sýndi mér eitt og
annað sem hún hafði verið að vinna
að í gegnum tíðina. Ég fékk meðal
annars að sjá hvernig hugmynda-
heimurinn um Gunnjónu var ekki
takmarkaður við þessa einu bók
sem löngu er orðin sígild og enn er
verið að endurprenta og gefa út
um allan heim. Hún vildi torfleggja
alla borgina, láta Gunnjónu leiða
græna byltingu, láta allan heiminn
blómgast. Þetta voru flottar pæl-
ingar, ég man að ég varð uppveðr-
aður.
Heimurinn var stundum of grár,
of malbikaður, undirlagið of hart.
Stundum dugði að gera eins og
Gunnjóna, beygja sig niður á svöl-
unum þangað til að húsin voru ekki
lengur sýnileg, bara fjöllin bláu í
sínum fagra fjarska. Stundum
dugði það ekki.
En draumsýnin hennar Ingi-
bjargar lifir, manngildið sem felst í
því að reyna að búa til eitthvað fal-
legt og gott í kringum sig, leggja
torf yfir blikkið á þakinu. Ég ætla
að segja krökkunum mínum sög-
una um Gunnjónu og elsku frænku
mína sem vildi fylla upp heiminn af
Gunnjónum. Ég ætla að sýna þeim
hvernig maður beygir sig á svöl-
unum þangað til að maður sér best
það sem fyllir hjarta manns sjálfs
mestri gleði. Það er nefnilega ekki
verri þerapía en hver önnur.
Sigurður Ólafsson.
Okkur langar að minnast Ingi-
bjargar vinkonu okkar í fáeinum
orðum á þessari kveðjustund. Við
kynntumst í Myndlista- og hand-
íðaskóla Íslands á áttunda áratug
síðustu aldar og áttum yndislega
samferð á þeim tíma lífsins sem
við lærum hvað mest og nýir hlutir
ljúkast upp. Ingibjörg var mjög
sérstök, tilfinningarík og skapandi.
Hún var meðvituð um ýmis málefni
mun fyrr en almennt var, eins og
til dæmis um náttúruvænan lífs-
máta og hún skynjaði fegurðina í
einfaldleikanum.
Í Myndlistaskólanum vorum við
með Ingibjörgu í keramikdeildinni,
þar kom fram fallega handbragðið
hennar sem var svo persónulegt en
jafnframt framsækið. Ingibjörg
var vel að sér í gömlu handverki,
hún kunni t.d. að spinna ull og lita
með jurtum úr náttúrunni, gerði
skartgripi úr skeljum og fjöruger-
semum. Hún var mjög hæfileikarík
og það var eins og allt efni léki í
höndum hennar.
Þessa þekkingu sem hún hafði á
margvíslegu handverki þar sem
hún leit til baka til gamalla aðferða
og hefða nýtti hún sér í myndlist-
inni, eins og kom t.d. svo vel fram
á sýningu hennar í Langbrók á átt-
unda áratugnum. Þar sýndi hún
þrívíð verk úr ull, sem voru sterk
og afgerandi í einfaldleika sínum.
Eftir að hún útskrifaðist úr
Myndlista- og handíðaskólanum
kenndi hún í tómstundastarfi aldr-
aðra sem átti mjög vel við hana,
þar sem hún var með öldruðum og
fræddist um gamla tíma. Þar
kynntist hún Gunnjónu sem seinna
varð persóna í bók hennar „Blómin
á þakinu.“ Sú saga ber glöggt
merki þeirrar gleði og bjartsýni
sem var svo rík hjá Ingibjörgu á
þessum árum.
Nærvera hennar var hlý og
þægileg og umhverfið sem hún
skapaði í kringum sig var fyrir
okkur á einhvern hátt svo frjótt og
gjöfult.
Reynsla hennar í æsku og missir
þegar systir hennar lést barn að
aldri hafði djúp áhrif á hana.
Seinna átti hún við heilsubrest að
stríða og ýmsir erfiðleikar settu
mark á tilveruna.
Síðustu árin sáumst við sjaldan
en vorum þó tengdar þessum
gömlu böndum sem við minnumst
nú með hlýju og þakklæti.
Elínu Soffíu og fjölskyldu, Helgu
og öðrum aðstandendum vottum
við okkar dýpstu samúð.
Sólveig Aðalsteinsdóttir og
Inga Sigríður Ragn-
arsdóttir.
Það voru sviplegar fréttir sem
ég fékk þann 8. september síðast-
liðinn, Ingibjörg var látin.
Á kveðjustundu flæða minning-
arnar um hugann.
Ég á fallega minningu um kæra
vinkonu, sem mig langar til að
deila með ykkur.
Minningin er frá litlu afskekktu
fjallaþorpi, sem hefur staðið
óbreytt í hundruð ára, bæði í útliti
og lifnaðarháttum fólksins sem þar
býr, er þar af leiðandi alveg ein-
stakt á okkar tímum.
Þorpið heitir „Olympos“ og er
staðsett á grísku eyjunni Karpa-
þos. Þar klæðast konur ennþá sín-
um þjóðlegu búningum með skupl-
ur á höfði og í hnéháum
handgerðum leðurstígvélum, þær
baka brauðið við opinn eld í þar til
gerðum ofnum. Á sumrin opna
þorpsbúar híbýli sín og bjóða gesti
og gangandi velkomna. Konurnar
breiða út handavinu sína til sölu,
heklaða dúka, gardínur og fleiri
fallega muni. Í einn slíkri túrista-
heimsókn mættum við Ingibjörg
fyrir nokkrum árum, galvaskar.
Voru sölukonurnar fljótar að finna
á sér að þarna bæri vel í veiði,
tveir fagurkerar frá Íslandi sem
voru „veikar á svellinu“ þegar kom
að fallegu handverki. Ein þeirra
tók okkur með trompi og lét sig
ekki muna um að klæða Ingibjörgu
upp í grísk-karpaþosískt brúðar-
skart, setti á hana bróderaða silki-
svuntu, rósaklút um höfuðið og á
fætur hnéháu handunnu stígvélin.
Ingibjörg hæfði hlutverkinu full-
komlega, enda meira suðræn en
norræn í útliti. Þarna var mikið
hlegið og myndir teknar, „Vantaði
bara brúðgumann.“
Ingibjörg hafði sinn persónulega
takt og tók sín dansspor eins og
henni var einni lagið. Hún var
djúpvitur. Hún var örlát og miðlaði
visku sinni til okkar hinna. Einnig
var hún sérlega gjafmild og gaf oft
meira en efni stóðu til. Mér fannst
alltaf eins og hún hefði fæðst á
röngum stað og á röngum tíma,
hún féll betur inn í suðrænt um-
hverfi og mannlíf. En svona er nú
lífið skrítið.
Hún var fjölhæf listakona. Ef
hún aðeins hefði haft kraft til að
fylgja eftir og framkvæma allar
þær frábæru hugmyndir, sem hún
átti, þá væri listaflóran okkar auð-
ugri en ella.
Djásnið hennar, bókin Blómin á
þakinu sem hún skrifaði og Brian
Pilkington myndskreytti, ber
þessu glöggt vitni.
Kæra Elín Sofía, megi almættið
vaka yfir þér og fjölskyldu þinni
og færa ykkur styrk í sorginni.
Góðar minningar lifa áfram í hjart-
anu.
Mínar innilegustu samúðar-
kveðjur til ykkar allra.
Hvíl þú í ljósinu, kæra vinkona.
Helga Magnúsdóttir.
Ingibjörg Sigurðar
Soffíudóttir
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýndan hlýhug og samúð
við andlát og jarðarför,
VALGERÐAR JÓHANNSDÓTTUR.
Jóhanna Hauksdóttir,
Atli Jóhann Hauksson, Hafdís Ólafsdóttir
og fjölskyldur.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför okkar ástkæru móður, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
MARÍU MAGNÚSDÓTTUR AMMENDRUP.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Heimahjúkr-
unar heilsugæslunnar í Garðabæ og Heimahlynn-
ingar Landspítalans fyrir einstaka hlýju og umhyggju.
Páll Ammendrup, Anna Kristmundsdóttir,
María J. Ammendrup, Ólafur Hermannsson,
barnabörn og barnabarnabörn.