Morgunblaðið - 18.09.2010, Blaðsíða 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 18. SEPTEMBER 2010
Elsku afi og langafi.
Það kvað vera fallegt
í Kína.
Keisarans hallir skína
hvítar við safírsænum.
En er nokkuð yndislegra
– leit auga þitt nokkuð fegra –
en vorkvöld í vesturbænum?
Því þá kemur sólin og sest þar.
Hún sígur vestar og vestar
um öldurnar gulli ofnar.
Og andvarinn hægir á sér.
Ástfangin jörðin fer hjá sér,
uns hún snýr undan og sofnar.
Því særinn er veraldarsærinn,
og sjálfur er vesturbærinn
heimur sem kynslóðir hlóðu,
með sálir sem syrgja og gleðjast
og sálir sem hittast og kveðjast
á strönd hinnar miklu móðu.
(Tómas Guðmundsson)
Guð geymi þig, elsku afi okkar.
Bjarni Már, Eva Rakel
og Embla Björk.
Frændi var yngstur systkina
sinna, alinn upp í samheldinni fjöl-
skyldu með báðar ömmurnar á
heimilinu. Hann gekk í Landakots-
Einar Leifur Pétursson
✝ Einar Leifur Pét-ursson fæddist í
Reykjavík 1. mars
1925. Hann lést á
Minni-Grund í
Reykjavík 12. sept-
ember 2010.
Útför Einars fór
fram frá Dómkirkj-
unni í Reykjavík 17.
september 2010.
skóla, fór þaðan í MR
og útskrifaðist sem
stúdent 1944. Í sjötta
bekk var hann kjörinn
inspector scholae.
Hann fór í lagadeild
Háskóla Íslands og
varð cand. jur. 1949.
Hann var greindur og
tilfinninganæmur þó
að hann bæri ekki til-
finningar sínar á torg
og var hrókur alls
fagnaðar í fjölskyldu-
boðum. Frændi erfði
mikla tónlistarhæfi-
leika og lærði ungur á hljóðfæri hjá
föður sínum. Hann nennti ekki að
læra að lesa nótur en bað systur
sína að spila lög fyrir sig, eftir nót-
um, til að geta spilað þau eftir eyr-
anu. Þessum eiginleika hélt hann
alla tíð og spilaði eins og engill.
Ógleymanlegar eru þær stundir
þegar hann settist við píanóið og hóf
að leika af fingrum fram. Það hefur
bara verið einn Frændi. Hann kall-
aði okkur elstu systkinadætur sínar
GÓL, SÓL og LÓL. Hann fjölritaði
fyrir okkur afmælisboðskort, gaf
okkur Andrés blöð á dönsku og fór
með okkur í ísbúðina Fjólu á Vest-
urgötu. Hann var sálfræðingur af
Guðs náð og lét vel að sinna börnum.
Eitt sinn kom ég á fljúgandi ferð inn
í eldhúsið í Hofi og sagðist hafa
gleypt flugu. Svar Frænda var:
„Hafðu hana bara steikta næst.“
Þegar ég var tveggja ára kenndi
Frændi mér að syngja Litlu flug-
una. Eftir það var Litla flugan lagið
okkar. Fimm ára dvaldi ég í Hofi um
skeið. Þá var ég orðin læs og las allt
sem ég náði í. Frænda tókst á
undraverðan hátt að koma undan
blöðum með fréttum sem ekki voru
fyrir lítil börn. Á þeim tíma kenndi
hann mér margföldunartöfluna aft-
ur á bak og áfram.
Frændi var gamansamur og einu
sinni þegar hann svaraði síma í Hofi
heyrði ég hann segja að nóg væri til
af lærum stórum og smáum, feitum
og mögrum, áður en hann gerði við-
mælanda grein fyrir því að þetta
væri ekki kjötbúðin. Frændi háði
baráttu við Bakkus og beið nokkra
ósigra í þeirri glímu. Við vorum þá
oft ósammála og tókumst á. Þegar af
honum bráði var hann alltaf samur,
hlýr og notalegur og sagði sögur af
fólki sem hann hafði kynnst. Hann
sagði að þetta væri mannkynssaga
og hún var mun skemmtilegri en sú
sem ég lærði í skóla. Hann átti auð-
velt með að segja frá og sjá spaugi-
legar hliðar á málum. Hann var
orðsins maður og setti saman vísur
þegar vel lá á honum.
Á efri árum flutti hann á Minni
Grund, að mestu hættur að drekka,
og undi glaður við sitt. Tók að sér að
fylgja minnisskertum til borðs, spila
á píanóið, gera innkaup fyrir heim-
ilismenn í ákveðinni búð niðri í bæ
og láta taka við sig viðtöl. Það var
aðdáunarvert hve vel hann naut líð-
andi stundar og var ekki að velta sér
upp úr því sem liðið var. Nú er
blessaður Frændi farinn, hann sem
var svo órjúfanlegur hluti af tilveru
okkar systurdætra hans, síðastur af
systkinunum í Hofi. Honum fylgja
hlýjustu kveðjur og ómælt þakklæti
fyrir samveruna. Innilegustu sam-
úðarkveðjur færum við systurnar,
Sigga Lóa, Finna Petra og ég, Ólaf-
íu, Ingólfi og afabörnunum.
Lára Guðleif Hansdóttir.
Nú er skarð fyrir skildi í ört
smækkandi vinahópi. Góður vinur
frá blautu barnsbeini, Einar L. Pét-
ursson, er látinn. Haustið 1932 hitt-
umst við og hófum saman skóla-
göngu í Landakotsskóla en Ólafía,
móðir Einars, kenndi þar ensku og
nunnur og prestar dönsku og þýsku.
Við vorum strax miklir mátar og
urðum samferða næstu átján árin
eða þangað til við útskrifuðumst
sem lögfæðingar, cand. juris frá Há-
skóla Íslands veturinn 1949-1950.
Ég naut þess alltaf að ræða við
Einar um málefni líðandi stundar og
var pólitíkin oft efst á baugi. Einar
var ávallt mikill sögumaður og á
stríðsárunum áttum við ófáar stund-
ir saman með spilastokknum um leið
og MR-árin voru kortlögð. Einar
hlaut þann frama að verða inspector
í sjötta bekk og að vera kosinn í
Stúdentaráð HÍ.
Einar sótti námið af kappi og var
lagaspekin honum allt að því í blóð
borin. Hann var eðlisgreindur og
lauk laganáminu í HÍ með láði. Ein-
ar sótti síðan framhaldsnám í sjó-
rétti við háskólann í Osló. Hdl.-rétt-
indin komu auðveldlega í kjölfarið
ásamt löggildingu til sóknar opin-
berra mála í héraði. Einar starfaði
m.a. hjá sakadómaranum í Reykja-
vík, Reykjavíkurborg og við ýmis
lögmannsstörf.
Þegar ég nú lít yfir farinn veg er
vinsemd Einars í minn garð og fjöl-
skyldu minnar mér efst í huga. Hin
síðari ár eftir að Einar var kominn á
Grund hittumst við þar og áttum til
að fara saman í bíltúra um æsku-
slóðirnar. Það var stutt á milli heim-
ila okkar á Sólvallagötunni og voru
góðar stundir á heimili Einars að
Hofi oft rifjaðar upp. Árin áður en
Einar flutti á Grund átti hann heim-
ili hjá Jóni Friðrikssyni skólabróður
okkar að Hólatorgi í næsta ná-
grenni. Jón sýndi Einari mikla
ræktarsemi á erfiðum tímum ágjaf-
ar í lífsins ólgusjó.
Ég þakka Einari einlægni, hlýju
og sérstaklega trygglyndi í minn
garð alla tíð. Oft var sótt í smiðju
Einars og þegin góð ráð um ýmsar
mikilvægar greinar eða bréf. Hann
var mér góður málfarsráðunautur
og las prófarkir af meiri nákvæmni
og natni en flestir aðrir menn.
Votta ég Ólafíu, Ingólfi, börnum
þeirra og fjölskyldu, vinum og
vandamönnum samúð mína og fjöl-
skyldu minnar. Blessuð sé minning
vinar míns, Einars L. Péturssonar.
Niels P. Sigurðsson
Nafni minn Einar Leifur Péturs-
son er nú fallinn frá. Fyrstu minn-
ingar mínar af Einari og fyrrverandi
konu hans Kristjönu eru heimsókn-
irnar í Hof að Sólvallargötu 25. Það
var spennandi fyrir lítinn gutta að
heimsækja þá höll og kynnast því
fólki sem þar var og þá sérstaklega
nafna. Þetta var sannkallaður æv-
intýraheimur. Húsið eitt það reisu-
legasta í bænum, fullt af allskyns
skúmaskotum að leika sér í, og inn-
anstokksmunir sem maður hafði
aldrei kynnst áður. Man ég þar sér-
staklega eftir mínum manni að spila
bæði á píanóið og orgelið, hrókur
alls fagnaðar.
Einar Leifur var mikill Reykvík-
ingur og eftir að ég fluttist sjálfur í
miðbæinn fannst mér alltaf gaman
að heimsækja hann á Minni-Grund.
Hann þekkti borgina sína vel og í
hverri heimsókn var hann með ein-
hverja kómíska söguna um mann-
lífið í borginni. Einar var líka alltaf
sérlega áhugasamur um ferðir mín-
ar til útlanda og í mínum huga var
hann sá mesti heimsborgari sem ég
hef kynnst og sögurnar eftir því.
Einar Leifur barmaði sér ekki, var
ávallt hress og var í raun hálfgerður
unglingur alla tíð. Ég hef því litlar
áhyggur af honum. Þakka bara fyrir
okkar kynni og votta fjölskydu hans
og vinum samúð mína. Einar var al-
ger toppmaður.
Einar Bragi Jónsson.
✝ Jóhann Þor-steinsson fædd-
ist á Siglufirði 26.
september 1942.
Hann lést á á Heil-
brigðisstofnun Suð-
urnesja 6. sept-
ember 2010.
Jóhann var sonur
hjónanna Guð-
bjargar Valdadótt-
ur frá Vest-
mannaeyjum, f. 12.
október 1914, d. 27.
apríl 2007 og Þor-
steins Aðalbjörns-
sonar frá Siglufirði, f. 7. maí 1912,
d. 18. janúar 1981.
Jóhann átti 6 systkini. Þau eru
hér talin í aldurröð: Heiðar, f. 15.
apríl 1935; Kristinn Erlendur f. 6.
ágúst 1938, d. 29. apríl 2002; Guð-
rún, f. 10. september 1939; Leo
Jóhannes, f. 25. september 1948;
Valbjörn Óskar, f. 7. mars 1953;
Jón, f. 24. febrúar 1955.
1997 og Jóhann Alexander, f. 4.
maí 2005. 3) Björn Þórhallur, f. 3.
september 1967. Fyrri eiginkona
hans var Margrét Marísdóttir, f.
6. apríl 1969. Þau skildu 2003.
Börn þeirra eru Kristófer Már, f.
11. nóvember 1987, Jóhann Helgi,
f. 23. ágúst 1990, sonur hans er
Þórhallur Ingi, f. 3. janúar 2009
og Bjarni Freyr, f. 7. apríl 1995.
Seinni kona Þórhalls er Perla
Svandís Hilmarsdóttir, f. 15. mars
1969. Sonur hennar er Hilmar
Kristófer Hjartarson, f. 23. ágúst
1989. 4) Hlynur, f. 16. júní 1971.
Eiginkona hans er Þórhildur
Jónsdóttir, f. 16. desember 1975.
Þeirra börn eru Ámundi Georg, f.
1. júní 1995, Sunneva Rós, f. 3.
ágúst 1999 og Kató Hrafn, f. 29.
janúar 2008. 5) Njörður, f. 10.
september 1975. Eiginkona hans
er Berglind Elva Lúðvíksdóttir, f.
7. júlí 1975. Þeirra börn eru Íris
Björk, f. 2. október 1999 og Ró-
bert Ingi, f. 23. maí 2004.
Jóhann verður jarðsunginn í
dag, 18. september 2010, að Út-
skálakirkju, Garði, og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Jóhann kvæntist
eftirlifandi eig-
inkonu sinni, Helgu
Sigurbjörgu
Bjarnadóttur, 22.
apríl 1962. Þau
bjuggu allan sinn
búskap í Garðinum
að undanskildum 8
yndislegum árum
sem þau áttu á
Spáni.
Syni áttu þau
fimm. Eru þeir tald-
ir hér í aldursröð:
1) Bjarni, f. 11. jan-
úar 1962, d. 28. október 1991.
Unnusta hans var Sigrún Högna-
dóttir, f. 19. júní 1969. Áttu þau
eina dóttur, Ásdísi Björgu, f. 22.
ágúst 1991. 2) Þorsteinn, f. 27. júlí
1963. Eiginkona hans er Ing-
veldur Ásdís Sigurðardóttir, f. 8.
apríl 1973. Börnin þeirra eru
þrjú, Sólveig Helga, f. 1. febrúar
1995, Elísabet Ósk, f. 5. febrúar
Elsku pabbi. Skiljast leiðir að
sinni. Það er erfitt að kveðja, það er
erfitt að sætta sig við að þú ert far-
inn frá okkur fyrir fullt og allt. All-
ar góðu stundirnar sem við áttum
saman, stundum bara tveir eða með
fjölskyldunni. Hvað þessar minn-
ingar lifa glatt í huga mér og lifa
vonandi um ókomna framtíð.
Lífið var þér ekki alltaf auðvelt,
pabbi minn, en alltaf stóðst þú
óbeygður eftir og brosmildur. Mér
er ofarlega í huga léttleikinn og já-
kvæða og skemmtilega viðhorfið
sem þú hafðir til lífsins og fjölskyld-
unnar. Þú varst nú þannig að þér
var ekkert vel við það að láta hafa
mikið fyrir þér og lýsir það sér best
síðustu dagana á sjúkrahúsinu þeg-
ar þú komst með skemmtilegar at-
hugasemdir til þeirra sem þig heim-
sóttu í þeim eina tilgangi að létta
þeim skapið. Þeim átti sko ekki að
líða illa vegna veikinda þinna.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
haft tækifæri til að eiga samleið
með þér í tæp 40 ár. Tíminn er búin
að lærdómsríkur, skemmtilegur og
gefandi. Þú hefur kennt mér svo
margt. Þú hefur gefið mér svo
margt, þú hefur gefið fjölskyldunni
minni svo margt og fyrir það getur
maður aðeins verið þakklátur og
auðmjúkur.
Mér eru minnisstæðar margar
samverustundir okkar tveggja, við
að veiða, við að verka hákarl og
harðfisk, við að tína fallegt grjót
sem þú bjóst til hinar ýmsu ger-
semar úr, útivera í náttúrunni, að
horfa á góða hasarmynd saman eða
hreinlega bara að sitja saman og
tala um ýmis málefni. Þessar
stundir eru mér verðmætar og ég
vona að þú hafi notið þeirra jafn-
mikið og ég gerði. Ég er þakklátur
fyrir allt sem þú og mamma hafið
gefið mér og Þórhildi frá byrjun
okkar sambúðar og þá ást og alúð
sem þið hafið sýnt börnum okkar
alla tíð. Án efa hefur það átt þátt í
því að gera þau að þeim sterku ein-
staklingum sem þau eru í dag.
Ég kveð að sinni pabbi minn,
með trega í hjarta, tár í augum og
söknuð, þakklæti og auðmýkt í
huga. Það hefði ekki verið hægt að
óska sér betri pabba, tengdapabba
og afa fyrir fjölskyldu mína.
Þinn sonur,
Hlynur.
Söknuður er það sem kemur í
huga mér þegar ég hugsa til þín,
pabbi minn, ég hugsa mikið til þín og
rifjast upp margar góðar minningar.
Margar minningar mínar eru oft um
okkar á ferðalögum og þegar fjöl-
skyldan var saman komin og var þá
oft glatt á hjalla. Sá tími sem þið
mamma áttuð á Spáni var ómetan-
legur og á ég og mín fjölskylda
margar hlýjar minningar frá þeim
heimsóknum sem við áttum til ykkar
á Spáni, börnin að draga afa á milli
tækja í Tivoli og slá hann um aur hér
og aur þar. Gott var að fá ykkur aft-
ur heim og geta litið inn til ykkar og
þegið eitthvað gott með sunnudags-
kaffinu og rætt málin. Ekki var nú
verra þegar þú skelltir á þig svunt-
una og eldaðir fyrir alla og sást til
þess að allir fóru heim með þrengri
buxnastreng . Hvort sem um er að
ræða góða tíma eða erfiða mun ég
ávallt verða þakklátur fyrir að eiga
samhelda og ástríka fjölskyldu sem
alltaf er hægt að treysta á og hefur
staðið saman í gegnum súrt og sætt.
Þú áttir mörg áhugamál sem áttu
hug þinn allan og var oft gaman að
fá að taka þátt í þeim þótt að ekki
væri nú mikil hjálp frá forvitnum
strák sem hafði gaman að forvitnast
um gang mála.
Ég á alltaf von á að hitta þig þegar
ég kem við í Garðinn og er það skrít-
in tilfinning sem kemur upp þegar
ég sé þig ekki. Ég mun sakna þín,
elsku pabbi minn, en veit að þú
fylgir mér alla daga þó að ég muni
ekki sjá þig aftur.
Ég kveð þig, hugann heillar minning
blíð
hjartans þakkir fyrir liðna tíð
lifðu sæll á ljóssins friðarströnd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Þinn sonur
Njörður.
Kæri tengdapabbi.
Það er erfitt að hugsa til þess að
við eigum ekki eftir að hitta þig aftur
og enn erfiðara að koma orðum að
söknuði okkar. Þegar við hittum þig
og Sibbu í fyrsta skipti var vel tekið
á móti okkur, við vorum frá upphafi
hluti af fjölskyldunni. Gleðin, húm-
orinn og léttleikinn var alltaf í fyr-
irrúmi þó svo að erfiðir tímar steðj-
uðu að. Það var ávallt gott að leita til
þín, sama hvert tilefnið var. Þú
hlustaðir á það sem okkur lá á
hjarta, hvattir okkur áfram og
studdir þær ákvarðanir sem við tók-
um hverju sinni. Eldamennska var
þín ástríða og ósjaldan var leitað
ráða hjá þér hvernig ætti að mat-
reiða. Ef um veislu var að ræða hjá
einhverjum í fjölskyldunni varst þú
alltaf tilbúinn til þess að rétta hjálp-
arhönd, þar varst þú á heimavelli.
Gaman var líka að sjá hvað þér
fannst spennandi að prófa nýja hluti
í eldamennskunni og ekki fannst þér
það leiðinlegt að prófa nýjan og
framandi mat sem ekki allir myndu
kæra sig um að leggja sér til munns.
Mörgum stundum eyddir þú í bíl-
skúrnum þar sem töfraðir voru fram
margvíslegir hlutir úr steinum og
grjóti sem urðu á vegi þínum. Marg-
ir fallegir hlutir prýða heimili okkar
í dag sem þú hefur búið til og eins
eiga börnin okkar muni eftir afa
sinn. Þessi verk munu ávallt minna
okkur á þig og gleðja okkur um
ókomna tíð.
Við höfðum nú gaman af því að
stríða þér af „orðaforða“ þínum þeg-
ar illa gekk eða hlutirnir fóru ekki
alveg eins og þú vildir. Oft voru
barnabörnin í kringum þig og end-
urtóku orðin sem voru ekki alveg í
þeim orðaflokki sem við foreldrarnir
vildum að þau lærðu. Þú varst fljót-
ur að snúa þessu upp í grín en sumt
breytist aldrei.
Við eigum margar ljúfar og góðar
minningar um þig. Ein minning sem
mun ávallt lifa í hjörtum okkar er
þegar við heimsóttum ykkur hjónin
á Spáni þegar þið bjugguð þar. Til-
hlökkunin var mikil við að sjá ykkur
taka á móti okkur með bros á vör á
flugvellinum, með kæliboxið í far-
teskinu fullt af vatni og gosi til þess
að svala þorsta ferðalanganna. Þeg-
ar búið var að koma fólkinu í hús
voruð þið hjónin búin að útbúa dýr-
indis máltíð handa okkur öllum. Ef
við dvöldum í öðru húsi en hjá ykkur
var búið að fylla ísskápinn af mat og
búið að hugsa fyrir öllu, alveg í anda
Sibbu og Jóa. Þó svo að okkur hafi
öllum þótt gaman að heimsækja
ykkur hjónin til Spánar, þá þótti öll-
um gott að fá ykkur aftur heim.
Ekki fékkst þú þó mikinn tíma eft-
ir heimkomu, aðeins eitt ár. En við
fengum að sjá þig eins oft og við
vildum og erum við þakklátar fyrir
það. Ekki síst barnabörnunum, sem
þótti alltaf gaman að gantast við afa
sinn.
Elsku Jói, þó þú sért búinn að
kveðja þennan heim vitum við að þú
ert örugglega búinn að knúsa hann
Bjarna þinn, þá munt þú ávallt lifa
áfram í hjörtum okkar allra.
Ástarkveðja
Berglind, Ingveldur,
Perla og Þórhildur.
Jóhann Þorsteinsson HINSTA KVEÐJA
Elsku afi. Þú varst besti afi í
heimi. Við erum svo glöð að þú
varst afi okkar. Við elskum þig.
Hvíldu í friði.
Ámundi Georg, Sunneva Rós
og Kató Hrafn Hlynsbörn.