Ný saga - 01.01.1997, Qupperneq 102

Þingstjórinn:
Anna Agnarsdóttir.
Þingstjórinn:
Hrefna Róberisdóttir.
Þingstjórinn: Eggert
Þór Bernharðsson.
s
Islenska söguþingið
að sjá hve margir ungir sagnfræðingar, margt
af því fólk sem enn er í námi, létu til sín taka
og nokkrir býsna snöfurmannlega.
Þar eð ég sat sjaldnast heila málstofu til
enda, en var á sífelldu flökti milli fundarher-
bergja, á ég eilítið erfitt með að leggja mat á
einstaka efnisflokka. Þó þótti mér súrt í broti
að menn skyldu ekki hlýða fyrirmælum Helga
Þorlákssonar og Agnesar Arnórsdóttur sem
stýrðu málstofunni um sögu heimilis á mið-
öldum, um að einhenda sér í rannsóknir á
heimilinu því þar er sannarlega óplægður
akur. Þetta gerði það að verkum að efni mál-
stofunnar varð mun sundurleitara en ella, þó
margt af því væri einkar fróðlegt og skemmti-
legt.
Aðeins einu sinni á allri þessari löngu ráð-
stefnu var ég nær viti mínu fjær af leiða. Ég
slæ striki yfir það, en hugsa í staðinn um upp-
byggilega gagnrýninn fyrirlestur sem Harald
Gustafsson hélt.
Á slíkum ráðstefnum er brýnt að fundar-
stjórar sýni fulla hörku við tímagæslu svo
menn geti með góðu móti brugðið sér milli
málstofa. Þar sem ég var gestur sýndu fyrir-
lesarar oftast þá prúðmennsku að nauðga
ekki tíma meðfyrirlesara sinna. Kæmi það
fyrir komust menn nær alltaf upp með það
átölulaust, sem er gremjulegt. Einnig ber
fundarstjóra að varna því að fyrirspyrjendur
vaði elginn eða einblíni um of á sérvisku í ein-
stökum fyrirlestrum.
Allt skipulag ráðstefnunnar var til fyrir-
myndar. Til dæmis þótti mér skynsamleg sú
ráðstöfun að hafa kaffihlé á klukkutíma fresti
og gaman að finna að Frón hefur tekið sig á í
súkkulaðikexframleiðslunni. Einnig fannst
mér til l'yrirmyndar að fá dagskrána og út-
drætti úr fyrirlestrum nokkrum dögum fyrir
upphaf þings.
Bolirnir sem menn keyptu á Söguþinginu
lýjast á tveimur árum og þá er kjörið að halda
annað þing.
Kristrún Halla Helgadóttir,
BA-nemi við Háskóla Islands:
\ð undanförnu hefur gætt talsverðrar upp-
sveitlu í sagnfræðinni og bar Söguþingið því
skýrt vitni að mikil gróska er í sagnfræðirann-
sóknum hér á landi. Þrátt fyrir að bæði hafi
borið á fjölbreytilegum viðfangsefnum og að-
ferðum var áberandi hversu stóran sess fé-
lagssagan skipar í rannsóknum um þessar
mundir. Annað af tveimur aðalefnum þings-
ins fjallaði um félagssögu miðalda auk þess
sem tvö hliðarefni, Einstaklingur án sögu -
saga án einstaklings og Kyn og saga, voru
helguð henni. Því má velta fyrir sér hvort fé-
lagssagan verði eftir fáein ár orðin hin hefð-
bundna sagnfræði. Fyrrnefnd hliðarefni voru
einkar athyglisverð og skemmtileg og má
segja að þar gætti nýrra strauma. Sérstaka at-
hygli vakti fyrirlestur Jóns Jónssonar og Sig-
urðar Gylfa Magnússonar, en þeir voru með
nokkuð hvassa gagnrýni á þá fræðimenn í fé-
lagssögu sem sniðgengið hafa persónulegar
heimildir og spurningalista á þjóðháttadeild
Þjóðminjasafnsins.
Nokkuð var um fyrirlesara úr öðrum grein-
um en sagnfræði og var það vel til fundið.
Þannig fékkst meiri breidd í þingið en ella og
umræðurnar fengu þarafleiðandi meiri dýpt.
Gott dæmi um það má nefna úr hliðarefninu
Þjóðararfurinn - varðveisla og miðlun, en þar
fluttu meðal annars fyrirlestra menntaskóla-
nemi, kennari og kvikmyndagerðarmaður.
Brynhildur Ingvarsdóttir varpaði fram þarfri
spurningu um hvort gera ætti sagnfræðina að-
gengilega fyrir almenning og voru menn
greinilega ekki á einu máli um það. í hliðar-
efninu Kyn og saga fluttu Unnur Dís Skafta-
dóttir og Ingólfur Ásgeir Jóhannesson athygl-
isverða fyrirlestra og virtust sammála um að
sameiginlegir þættir fólks séu ekki tilkomnir
vegna ólíks kyns heldur geti bæði kynin sett
sig inn í hugarheim hins. I sama hópi var Sig-
ríður Matthíasdóttir með stórgóðan fyrirlest-
ur um kynferði og þjóðerni.
Skipulag þingsins var almennt golt og þrátt
fyrir nákvæma dagskrá tókst að halda tímaá-
ætlun furðu vel. í heildina séð var þingið stór-
skemmtilegt og oft reyndist erfitt að velja á
milli spennandi fyrirlestra sem fluttir voru á
sama tíma. Söguþingið er eini vettvangur fjöl-
breyttrar sagnfræðilegrar umræðu hér á landi,
en slík umræða hefur mjög örvandi áhrif á all-
ar rannsóknir. Það var áhugavert fyrir mig,
sem sagnfræðinema, að geta tengt fjölmörg
andlit við kunnugleg nöfn úr fræðaheiminum
100