Morgunblaðið - 09.04.2011, Blaðsíða 34

34 UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. APRÍL 2011
Ég hef fylgt Vinstri
grænum að málum allt
frá því að flokkurinn
var stofnaður. Mér
fannst mín lífsgildi
falla vel að stefnu
flokksins og með þeim
átti ég samleið. Ég var
ekkert mótfallin því að
þessi stjórn væri
mynduð, því ekki var
margra kosta völ. Ég
trúði því, að þessi
stjórn myndi standa vörð um
velferðarkerfið. Ég trúði því, að
þessi stjórn myndi styðja við bakið á
þeim sem höllustum fæti standa í
þjóðfélaginu. Ég trúði því, að þessi
stjórn myndi bjarga skuldugum
heimilum barnafólks undan okurkr-
umlu bankanna en ekki öfugt eins
og raunin varð. Ég trúði því, að á
meðan Vinstri grænir væru í stjórn,
myndum við vera óhult fyrir Evr-
ópu-ófreskjunni. Allt þetta hefur
brugðist hrapallega og er óþarft að
fara mörgum orðum um það. Orðið
vinstristjórn er að verða skamm-
aryrði, svo grátt erum við vinstri-
menn leiknir af tvíeykinu Jóhönnu
og Steingrími. Ekki nóg með það að
Steingrími tókst að splundra sínum
eigin flokki, heldur tókst þeim hjú-
um að koma svo vondu orði á vinstri-
stjórnir, að fólk er farið að hrópa:
aldrei aftur, aldrei aftur vinstri-
stjórn.
Nokkur grundvallaratriði sem
mér eru efst í huga og skipta sköp-
um:
1) Göngum aldrei í Evrópusam-
bandið.
2) Látum auðlindirnar aldrei af
hendi og arðurinn má ekki fara úr
landi.
3) Hættum að niðurgreiða raf-
magn til álvera. Við höfum ekki efni
á því.
Það hefur verið talað um að börn-
in okkar og barnabörnin þyrftu að
borga óráðsíureikninginn. Má vera
að svo verði en í guðanna bænum
verndið auðlindirnar þeim til handa.
Þau þurfa á þeim halda til að borga
óútfyllta víxilinn og skapa sér sóma-
samleg lífskjör. Látum þau ekki
fæðast inn í orkulaust land.
Það var yfirlýst
stefna VG að ganga
ekki í Evrópusam-
bandið, samt leyfir for-
maðurinn sér að hjálpa
Samfylkingunni við að
koma okkur þangað
inn. Það er hið versta
mál. Nú hriktir í stoð-
um Írlands og Portú-
gals. Er ekki kominn
tími til að snúa við á
þessari háskabraut og
hætta við þetta gælu-
verkefni Samfylking-
arinnar, sem mun færa
bölvun yfir okkur um ókomin ár. Við
sem lifðum 17. júní 1944 hefðum
aldrei trúað því að rúmum 60 árum
seinna myndi vera kominn
stjórnmálaflokkur, sem hans höf-
uðmál væri að losa okkur við sjálf-
stæðið.
Jón Bjarnason stendur eins og
klettur í þeim störfum sem honum
hafa verið falin. Enda þekki ég
nafna minn illa ef svo hefði ekki ver-
ið. Jón Bjarnason sagðist ekki
banka á þær dyr sem hann ætlaði
ekki inn um og við það hefur hann
staðið. En Jón er landbúnaðar- og
sjávarútvegsráðherra og er því erf-
iður ljár í þúfu ESB-umsóknar. Það
eru einmitt þessi tvö ráðuneyti sem
mestu skipta í viðræðum við Evr-
ópusambandið. Þess vegna þarf
Samfylkingin að losna við Jón. Jó-
hanna og Steingrímur fara hamför-
um í að sameina ráðuneyti og gefa
þeim ný nöfn eins og „velferð-
arráðuneyti“. Ætlar velferðarráðu-
neyti Jóhönnu og Steingríms að
bjarga skuldugum heimilum barna-
fólks? Ef svo væri mætti kalla það
„velferð í verki“.
Nei, því miður, ástæðan er fyrst
og fremst sú að losna við Jón
Bjarnason og fá krata til að stjórna
þessum ráðuneytum og skíra þau
upp á nýtt. Þau hika ekki við að
hræra í sjálfu Stjórnarráðinu ef það
gæti orðið ESB-aðild til fram-
dráttar. Vinstri grænir áttu mikilli
velgengni að fagna í síðustu kosn-
ingum. Fólk hafði trú á þeim. Þeir
komu með hreinan skjöld, einir
flokka, út úr hruninu. Fólkið treysti
á Steingrím en Steingrímur brást.
Hann gekk í björg með Samfylking-
unni.
Tvennt er það sem þessi stjórn
ætti að bera meiri virðingu fyrir en
það er lýðræði og málfrelsi. Sé á
þetta bent bera þau af sér sakir, að
sjálfsögðu, telja sig virða hvort
tveggja. Hjá þessari stjórn telst það
stórsigur að koma máli í gegnum
þingið með eins atkvæðis meirihluta
eða minna, eins og nýlegt dæmi
sannar. Flokksræðið er enn í fullu
gildi. Hvar er hið nýja Ísland? Mér
sem eindregnum stuðningsmanni
VG hefur verið misþyrmt, pólitískt
séð. Flest mín lífsgildi, sem ég
treysti flokknum fyrir, hafa verið
svikin. Nú er ég orðinn mun-
aðarlaus.
Ég get ekki stutt þessa ríkis-
stjórn, vegna svikinna loforða og
væntinga sem hún gaf og sveik.
Okkur Vinstri grænum hefur verið
misboðið. Nú er komið nóg og ég vil
fá að vita hvar við stöndum áður en
ég segi skilið við flokkinn. Ég veit að
við í VG eigum vaska sveit flokks-
systkina sem ég treysti til að rétta
kúrsinn og bjarga flokknum úr
tröllahöndum.
Ég skírði þetta greinarkorn „Fé
án hirðis“. Okkur Vinstri grænum
hefur verið líkt við ketti af forsætis-
ráðherra. Ég vil heldur líkja okkur
við fénað. Ég auglýsi hér með eftir
hirði til að gæta sauðanna. Sauðirnir
eru tvístraðir út um allar grundir og
þeir eru ráðvilltir. Það þarf að smala
þeim saman og koma þeim í sauða-
byrgið.
Lilja Mósesdóttir hefur reynst
tvíeykinu erfið. Hún virðir bæði lýð-
ræði og málfrelsi og stendur vörð
um hvort tveggja. Þess vegna er
hún illa séð hjá stjórnarforystunni.
Ég lýsi hér með yfir fullum stuðn-
ingi við hana og Atla Gíslason en
hann er einn af okkar traustustu og
heiðarlegustu þingmönnum.
Vonandi fást þau til forustu.
Eftir Jón Fanndal
Þórðarson » Fólkið treysti á
Steingrím en Stein-
grímur brást. Hann
gekk í björg með Sam-
fylkingunni.
Jón Fanndal
Þórðarson
Höfundur er garðyrkjufræðingur.
Fé án hirðis
Erindi: Íslandsljóð
Og horfðu heim á bú.
Upp til heiða endalausar beitir,
en til byggða níddar, eyddar sveitir.
Sinumýrar
rotnar, rýrar
reyra svörul hjú.
Og svo túnið._ Sérðu í blásnu barði,
bóndi sæll, þar mótar fyrir garði?
Svona bjó’ann
hingað hjó’ann
hann, en ekki þú.
Höfundur Einar Benediktsson
Sá sem á gullið
ákveður reglurnar.
En hver á gullið (og á
enn!) og hver á skuld-
irnar sem sköpuðust
af braskinu með gull-
ið? Ef þeir sem kjósa
já hafa „rétt“ fyrir
sér skiptir ekki máli
hvað mér eða öðrum
sem kjósum nei
finnst. Ef við hins
vegar höfum „rétt“
fyrir okkur og svarið verður nei,
þá skiptir ekki máli hvað hinum
finnst. Annar kosturinn útilokar
hinn. Það svar sem verður ofan á
útilokar með öllu möguleikann á
að sjá hvað hitt svarið hefði haft í
för með sér. Því er þetta einfald-
lega spurning um hverju við kjós-
um að trúa. Að halda annað væri
barnaskapur, því hvorug leiðin er
hafin yfir allan efa, báðar fela í sér
áhættu. Það getur enginn „lofað“
neinu vegna þess hversu margir
óvissuþættir eru báðum megin.
Icesave-samningurinn setur okk-
ur því í sannkallaða úlfakreppu.
Þegar maður lítur yfir íslenskt
þjóðfélag koma einna helst upp í
hugann sögurnar um þing Aþenu-
búa sem lutu lýðræði þar sem
kosningar fóru fram á þann hátt
að notaðir voru svartir og hvítir
steinar, hvítu stein-
arnir merktu já en
þeir svörtu nei. Nema
á Íslandi eru sumir –
misjafnlega syndlaus-
ir – kjósendur farnir
að kasta steinunum
hver í annan! Þeir
sem helst höfðu áhrif
á hvað kjósendur
kusu um 600 fyrir
Krist voru grínleik-
arar leikhúsa og þá
með pólitískum sat-
írum. Nú virðast ýms-
ir fjölmiðlar þjóna
sama hlutverki, ásamt stjórnvöld-
um og leikbrúðum þeirra.
Hryðjuverkalög og gallað
banka- og eftirlitskerfi
Þetta eru helstu ástæðurnar
fyrir því að ég kýs nei varðandi
Icesave-samninginn. Meira að
segja „aðalsamningamaður Ís-
lands“ var á því að eftirlitskerfi
hefðu brugðist. Hugsun mín var
einfaldlega: „Ef ég kýs já, hvaða
líkur eru á því að bankareglum
verði breytt og eftirlitskerfi
bætt?“
Já þýðir í mínum huga að ég við-
urkenni að það sem á undan er
gengið sé eðlilegt, þegar það er
það ekki. Er ekki næsta víst að
börnin okkar muni upplifa sams
konar hrun og við erum að ganga í
gegnum núna – í versta falli áður
en Icesave-samningurinn væri
greiddur að fullu – þar sem banka-
sukkið virðist vera hafið að nýju
með sínum ofurlaunum, bón-
usgreiðslum og „ekki“-afskriftum?
Vel á minnst, kunningi minn
keyrði út um allt að leita að
skjaldborginni sem ríkisstjórnin
ætlaði að slá um heimili landsins,
hefur einhver séð þessa skjald-
borg? Eftir situr spurningin: Hvað
er áróður og hvað er sannleikur?
Hvað er sannleikur og hvað er lygi
og hversu lengi er hægt að lafa á
henni?
Það kemur mér hreint ekki á
óvart að margir, sem sumir hverj-
ir hafa misst allt, skuli vera væg-
ast sagt ósáttir við að standa
frammi fyrir þessum tveimur
mjög svo fúlu valkostum, já eða
nei, sem báðir fela talsverða
áhættu í sér fyrir hinn almenna
skattborgara á meðan aðilar sem
taldir eru hafa beint og óbeint or-
sakað hrunið hækka jafnt og þétt
á lista yfir ríkustu menn heims.
Samtímis hækka og hækka skatt-
ar hjá okkur, hvers konar réttlæti
er það? Til þess að keyra þetta al-
veg úr hófi fram er okkur sagt að
við eigum líka að vera með sam-
viskubit og finna fyrir sektar-
kennd vegna þess að við skuldum
þessa peninga?
En hver er gallalaus?
Í mínum huga er þetta er ekki
spurning um að borga, því að sjálf-
sögðu þarf að borga eitthvað, að-
eins spurning um hver á að borga,
á hvaða tíma, hvaða upphæð og á
hvaða kjörum. Hins vegar skiptir
fyrst og fremst máli á hvaða for-
sendum er borgað! Miðað við for-
dæmisgildið og hversu miklar lík-
ur eru á því að bankasukkið haldi
áfram ef við segjum já gat ég ekki
annað en sagt nei. Það er mik-
ilvægara í mínum huga að gera
allt sem við getum til að koma í
veg fyrir að þetta gerist aftur.
Jafnvel þótt það þýði að Bretar,
Hollendingar og hugsanlega fleiri
fari tímabundið í fýlu við okkur,
sem þeir munu mjög líklega gera,
því við virðumst einhverra hluta
vegna ekki geta borið við kring-
umstæðum sem við réðum ekki við
á sama hátt og þeir myndu vænt-
anlega gera varðandi hryðju-
verkalögin. Hvar voru viðvör-
unarbjöllurnar? Hvar var
eftirlitið? Líklegasta niðurstaðan
er einfaldlega að bankakerfið hafi
verið gallað, og er það trúlega
ennþá, sem og viðvörunarbún-
aðurinn. Þetta verður að laga, ef
við eigum að fá traust á bönkunum
aftur, en það gerist ekki af sjálfu
sér.
Sagan er skrifuð af sigurveg-
urunum. Eini „hemillinn“ sem við
getum togað í núna er að kjósa.
Það er ekki ætlun mín að „snúa“
einhverjum frá því að samþykkja
samninginn yfir í að synja honum,
slíkt er fráleitt enda búið að vera
nóg af hræðsluáróðri. Þvert á móti
hvet ég fólk til þess að kjósa eftir
innsæi sínu. Ef við trúum því að
það sé rétta leiðin að samþykkja
samninginn og að þeir sem vilja að
við samþykkjum séu að hvetja
okkur til þess á réttum forsendum
þá gerum við það. Hins vegar
bendi ég á að ef einhver óvissa er
um það innra með okkur, að við
séum að gera mistök með því að
samþykkja samninginn, að við
vegum og metum hinn mögu-
leikann, áður en við kjósum. Hug-
rekki er ekki að vera óttalaus,
heldur að sigra óttann. Mikilvægt
er að muna að þetta er ekki í
fyrsta sinn sem við stöndum í bar-
áttu við aðrar þjóðir, sem við get-
um sigrað. Nefna má þorskastríð-
ið í því samhengi þótt baráttan
fari nú fram á rafrænum afla-
miðum peninga- og fjármálamark-
aða.
Eftir Sölva Fannar
Viðarsson » Í mínum huga er
þetta er ekki spurn-
ing um að borga, því að
sjálfsögðu þarf að borga
eitthvað, aðeins spurn-
ing um hver á að borga,
á hvaða tíma, hvaða
upphæð og á hvaða
kjörum.
Sölvi Fannar
Viðarsson
Höfundur er framkvæmdastjóri
Heilsuvaka.
Gullna reglan
Bridsfélögin á
Suðurnesjum
Meistaramótið í tvímenningi
stendur sem hæst og er lokið tveim-
ur umferðum af fjórum.
Gunnlaugur Sævarsson og Arnór
Ragnarsson skoruðu mest sl. mið-
vikudag eða 61,3%. Karl Sigurbergs-
son og Skafti Þórisson voru með
57,4% skor og Þorgeir Ver Halldórs-
son og Garðar Þór Garðarsson urðu
þriðju með 55,5%
Staðan í mótinu er þessi í %:
Arnór - Gunnlaugur - Garðar Garðarss. 61,3
Vignir Sigursveins. - Úlfar Kristinss. 54,7
Svala Pálsd. - Karl G. Karlsson 54,5
Dagur Ingimundars. - Bjarki Dagss. 52,8
Þriðja kvöldið er nk. miðvikudag.
Spilað er í félagsheimilinu á Mána-
grund og hefst spilamennskan kl. 19
stundvíslega.
Bridsfélag Kópavogs
Eftir tvö kvöld í þriggja kvölda
Monrad-barómeter eru Sveinn Þor-
valdsson og Hjálmar Pálsson efstir
með samanlagða prósentuskor,
116,7%. Þórður Jónsson og Björn
Jónsson voru með besta kvöldskorið,
66,3% og eru í þriðja sæti samanlagt.
Staða efstu para er þessi þegar pró-
sentuskorið hefur lagt saman:
Sveinn Þorvaldss. - Hjálmar S. Pálss. 116,7
Heimir Tryggvas. - Árni M. Björnsson 115,3
Þórður Jónsson - Björn Jónsson/ Ingi Már
Aðalsteins 108,6
Gísli Tryggvason - Guðlaugur Nielsen/Leif-
ur Kristjánss 108,2
Þórður Jörundss. - Jörundur Þórðars. 107,4
Úrslit má einnig sjá á bridge.is/bk.
Síðasta spilakvöldið fyrir páska er
fimmtudaginn 14. apríl en eftir
páska verður einmenningur sem
verður auglýstur síðar.
Sextíu spilarar
í Gullsmáranum
Spilað var á 15 borðum í Gull-
smára fimmtudaginn 7. apríl.
Úrslit í N/S:
Haukur Guðbjartss. - Jón Jóhannss. 320
Ásgr. Aðalsteinss. - Birgir Ísleifsson 301
Örn Einarsson - Jens Karlsson 297
Lilja Kristjánsd. - Sturl. Eyjólfsson 289
A/V:
Gunnar Alexanderss. - Elís Helgason 313
Þorsteinn Laufdal - Páll Ólason 312
Aðalheiður Torfad. - Ragnar Ásmundss. 296
Guðbjörg Gíslad. - Sigurður Sigurðsson 291
Ármann J. Láruss. - Guðlaugur Nielsen 291
BRIDS
Umsjón Arnór G.
Ragnarsson| norir@mbl.is