Morgunblaðið - 05.09.2011, Blaðsíða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 5. SEPTEMBER 2011
✝ Davíð TraustiArnljótsson
fæddist í Reykjavík
20. desember 1939.
Hann lést á heimili
sínu hinn 21. ágúst
2011.
Foreldrar hans
voru Arnljótur Dav-
íðsson, f. 28. okt.
1909, d. 18. maí
1980, og Ágústa
Marie Figved, f. 4.
júlí 1912, d. 9. sept. 2000. Bræð-
ur Davíðs eru 1) Örn Andreas
Arnljótsson, f. 31. okt. 1936, d.
11. febr. 1978. Örn kvæntist
Höllu Gísladóttur árið 1961.
Börn þeirra eru a) Arnljótur
Arnarson, f. 6. mars 1961, maki
hans er Agla Egilsdóttir, þau
eiga saman 3 börn. Gísli Örn
Arnarson, f. 5. jan. 1965, maki
Halla Guðlaugsdóttir, þau eiga 4
börn. c) Ágústa María Arn-
ardóttir, f. 31. maí 1969, maki
Anil Thapa, þau eiga saman 2
börn Helga Alex, f. 9. maí 2005,
og Elísu Karen, f. 8. des. 2009. b)
Hafþór Brynjar, f. 21. jan. 1986.
Davíð lauk stúdentsprófi frá
Menntaskólanum í Reykjavík
1959. Fyrrihlutaprófi í verk-
fræði frá Háskóla Íslands 1963
og Cand polyt-prófi bygg-
ingaverkfræði frá DTH í Kaup-
mannahöfn 1967. Verkfræð-
ingur hjá Rådgivende
ingeniörfirma Joh. Jörgensen
A/S í Kaupmannahöfn 1967 til
1970. Bæjarverkfræðingur hjá
Dalvíkurhreppi 1970 til 1972.
Rak eigin verkfræðistofu á Dal-
vík frá 1972 til 1977. Stofnaði
ásamt öðrum Arkitekta- og
verkfræðistofuna sf á Akureyri
1977 og starfaði þar til 1982.
Framkvæmdastjóri Verk-
fræðistofu Suðurlands frá 1982
til 1983. Sjálfstætt starfandi
verkfræðingur 1984 til 1987.
Umdæmisverkfræðingur hjá
Fasteignamati ríkisins frá 1987
til 2000. Sjálfstætt starfandi
verkfræðingur frá 2000 til 2011.
Davíð verður jarðsunginn frá
Háteigskirkju í dag, 5. septem-
ber 2011, og hefst athöfnin kl.
15.
Hjörleifur Valsson,
þau eiga 5 börn. 2)
Jens Arnljótsson, f.
3. júni 1956 maki
Guðrún Olgeirs-
dóttir, f. 28. febr.
1953, þau eiga sam-
an tvo syni a) Brynj-
ar Örn Jensson, f.
17. apr. 1988, b)
Davíð Örn Jensson,
f. 13. maí 1995. Son-
ur Guðrúnar er Elí-
as Rúnar Jóhannsson, f. 16. mars
1976, kvæntur Jennifer Johanns-
son, þau eiga tvær dætur.
Hinn 1. október 1967 kvæntist
Davíð, Huldu Erlingsdóttur, f.
14. nóv. 1941. Börn þeirra eru: a)
Arnljótur Davíðsson, f. 3. sept.
1968. b) Ágústa María Davíðs-
dóttir, f. 4. júní 1970. c) Erlingur
Sigurður Davíðsson, f. 28. nóv.
1959. Maki Erlings er Billie Dav-
idsson og börn hans eru a) Elín
Margrét, f. 24. júlí 1978, maki
Elsku pabbi. Á þessari stundu
er mér efst í huga þakklæti til
Guðs fyrir að njóta þeirra for-
réttinda að vera sonur þinn. Að
eiga pabba sem er innilegur,
fróður, skemmtilegur og hægt er
að ræða við um nánast allt er dýr-
mætt.
Mér eru minnistæðar þær ótal
gleðistundir sem við áttum sam-
an, þinn smitandi hlátur og þau
fjölmörgu skipti sem við höfum
legið saman í hláturkasti. Þín
mikla rökhyggja, nákvæmni og
sannleiksleitandi hjarta þitt hafa
brýnt karakter minn þegar ég
hef gengið gegnum þykkt og
þunnt á lífsins leið. Dýrmætastar
eru mér þó á þessum tíma allar
þær umræður sem við höfum átt
um lífið og tilveruna og tilgang
þess. Og þegar þú með þinn
stærðfræðihuga, mikla bókvit og
víðtæku þekkingu hefur útlistað
fyrir mér þá niðurstöðu þína, að
siðferðisboðskapur Jesú Krist og
það djúpa innsæi á mannlegu eðli
sem kemur fram í kennslu hans
hafi algera yfirburði yfir allt ann-
að sem hefur komið fram. Þau ei-
lífu gildi og verðmæti sem eru
fólgin í boðskap og loforðum Jesú
Krists voru títt umræðuefni.
Á stundu sem þessari er það
ennþá augljósara fyrir mér
hversu gríðarlega mikilvægt það
er að þiggja það sem Jesús bauð.
Elsku pabbi, takk fyrir að skila til
mín því sem skiptir mestu máli.
Takk fyrir að vera yndislegur
pabbi. Takk fyrir allt. Ég elska
þig.
Þinn sonur,
Arnljótur Davíðsson.
Elsku hjartans pabbi minn.
Ég trúi því varla enn að þú
sért farinn frá okkur og það án
þess að við fengjum tækifæri til
að kveðjast. Það var svo sárt að
koma heim og sjá að þú varst
ekki þar. Hefði mig grunað að
samtal okkar í símanum fyrr um
kvöldið yrði það síðasta hefði ég
ekki sleppt þér svo auðveldlega
úr símanum. Ég vissi að þú varst
með magaverki en hélt bara að
það liði hjá fljótt og vel eins og
alltaf þegar þú hefur kennt þér
nokkurs meins. Við sem urðum
bara nánari og betri vinir með
hverju árinu sem leið og héldum
að við ættum eftir að fá að svo
margar góðar stundir saman í
viðbót.
En núna verð ég bara að ylja
mér við allar þær góðu minningar
sem við eigum saman. Allt frá því
við keyrðum oft á milli Akureyr-
ar og Reykjavíkur og lékum okk-
ur við að kveðast á og syngja
saman mörg skemmtileg lög eins
og t.d. Bjössi á mjólkurbílnum og
Ó, Jósep Jósep. Svo þegar ég tók
samræmdu prófin og þú varst að
hjálpa mér með stærðfræðina
náðirðu að útskýra grunnþætti
algebrunnar svo vel fyrir mér að
einkunnirnar fóru næstum upp í
topp og ég byrjaði að hafa mjög
gaman af að leysa algebrudæmi.
Þú hefur líka alltaf verið svo góð-
ur kokkur, þegar ég var lítil var
það milljónbuffið og spaghetti a
la bolognese sem voru þitt spe-
cialitet, en síðustu árin skipti
ekki máli hvað þér datt í hug að
elda, það var allt svo gott enda
naustu þess að prufa þig áfram
með hollu hráefni og mismunandi
kryddtegundum. Það var ekki
síst ást þín á Ítalíu og ítalskri
tungu sem kveikti þá Ítalíuást
sem býr einnig í mér.
Það er svo sérstakt til þess að
hugsa að okkar síðustu stundum
eyddum við saman í okkar uppá-
haldslandi Ítalíu þegar ég hitti
ykkur mömmu þar í sumar. Ekki
grunaði mig þegar ég kvaddi
ykkur á brautarstöðinni í byrjun
júlí að það væri sú stund sem ég
fengi að vera með þér, knúsa þig
og kveðja í síðasta sinn. Og það
verður skrítið að fara þangað aft-
ur án þess að geta deilt með þér
öllu því sem ég veit að þér þykir
svo spennandi að fá að heyra það-
an. Og ég er Guði svo þakklát fyr-
ir að hafa fengið að eiga þessa
yndislegu og endurnærandi viku
með ykkur mömmu á Ítalíu í
sumar. Síðustu ár þegar ég hef
komið heim til Íslands hef ég not-
ið þess svo að vera með ykkur hér
heima að ég borgaði oft ófáa þús-
und krónurnar fyrir framleng-
ingu á flugmiðanum til baka, og
sé ég nú hvað þeim peningum var
vel eytt, því það voru dýrmætar
stundir sem koma aldrei til baka.
Ég sá þig sem betur fer nokkrum
sinnum á skipinu eftir Ítalíuferð-
ina og síðasta skiptið var aðeins
tveimur dögum áður en þú varst
tekinn frá okkur og þá leistu svo
sérstaklega vel og hraustlega út
og varst svo glaður.
Ég gæti haldið endalaust
áfram að telja upp allar þær ynd-
islegu stundir sem við höfum átt
saman því það eru einu stundirn-
ar sem koma upp í huga mér
núna, en ég verð nú bara að
geyma þær minningar sem dýr-
mætar perlur í huga mínum og
hjarta. Elsku pabbi minn, ég
elska þig og sakna þín svo rosa-
lega mikið.
Þín dóttir og vinkona,
Ágústa María.
Þegar sorgin og söknuðurinn
dynja yfir myndast ákveðið
tómarúm sem erfitt er að fylla.
Þessu kynnast þeir sem missa
ástvini sína, eins og flestir lenda í
á ævinni. Mín sorg og söknuður
er nú að missa Dassa bróður
minn, sem var mér mjög náinn og
auk þess minn besti vinur.
Elsku bróðir, með fáum orðum
vil ég segja þér hversu mikilvæg-
ur þú varst mér. Þú varst mín
stoð og styrkur frá því ég man
eftir mér. Allar stundir með þér
eru ógleymanlegar.
Við þig var hægt að bera undir
og ræða alla hluti sem komu upp
á hverjum tíma, skipti þá engu
máli hvert umræðuefnið var.
Ekkert mál var það persónulegt
eða óþægilegt sem við gátum
ekki rætt. Það er mér mikilsvirði
að hafa átt þig sem bróður og
besta vin.
Ég sakna þín sárt.
Guð geymi þig.
Jens Arnljótsson.
Dassi mágur og kær vinur hef-
ur nú kvatt eftir skyndileg veik-
indi.
Fyrstu kynni mín af Dassa
voru fljótlega eftir að ég byrjaði í
sambúð með bróður hans fyrir
aldarfjórðungi. Í mínum huga var
Dassi fróðleiksfús, hann elskaði
að ferðast um heiminn og uppá-
haldslandið hans var Ítalía. Það
voru ófáar ferðasögurnar sem
hann sagði okkur af upplifunum
sínum og kynnum af innfæddum
á hverjum stað sem hann heim-
sótti. Hann var mikill tungumála-
maður og hafði sérstakan áhuga
á latneskum málum, s.s. ítölsku,
spænsku og portúgölsku. Hann
naut þess að geta rætt við inn-
fædda á þeirra tungumáli og vildi
kynna sér og fá vitneskju um lífs-
kjör fólks í hverju landi fyrir sig.
Ég man sérstaklega eftir þegar
hann birtist skyndilega á tröpp-
unum hjá okkur, öllum að óvör-
um, þegar við vorum í sumarfríi
eitt sinn í Portúgal. Hann féllst á
að gista eina nótt en alls ekki
lengur. Þetta lýsti Dassa mjög
vel því hann vildi ferðast víða og
nýta tímann vel til að njóta nátt-
úru, fegurðar og menningar þjóð-
anna. Það var alltaf gaman að
hitta Dassa því hann var húm-
oristi og bjó yfir skemmtilegri
frásagnargáfu og einstökum
hæfileika til að gæða frásögnina
lífi. Minnisstæð eru öll fjöl-
skylduboðin, hvort sem um var
að ræða afmæli, jólaboð eða aðr-
ar samverustundir.
Það hefur auðgað líf mitt að
hafa átt vináttu Dassa og Huldu
öll þessi ár.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir.
Þá líður sem leiftur úr skýjum,
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(HJH)
Elsku Hulda, Arnljótur,
Ágústa og Erlingur. Ég bið góð-
an Guð að styrkja ykkur í sorg-
inni.
Guðrún Olgeirsdóttir.
Elsku Dassi. Þú varst eins
góður frændi og hægt er að vera.
Þú varst oft með okkur á jólunum
og um áramótin og það var alltaf
mjög gaman. Þú komst oft til
okkar þegar það voru góðir fót-
boltaleikir og þegar íslenska
landsliðið í handbolta var að spila
og horfðir á leikina með okkur.
Þú varst alltaf í góðu skapi og
elskaðir að ferðast. Öll jólin okk-
ar sem við eyddum saman eru
eftirminnileg og það var alltaf
gaman þegar þið komuð til okkar
eða við til ykkar og við borðuðum
saman, opnuðum pakkana og átt-
um góðar stundir saman. Gjafirn-
ar sem ég fékk frá þér voru allar
frábærar og svo komstu líka allt-
af með páskaegg handa mér á
páskunum.
Ég mun aldrei gleyma þér og
öllum þeim góðu stundum sem
við áttum saman. Minning þín lif-
ir í hjarta mínu.
Davíð Örn.
Elsku Dassi
Ég ætlaði vart að trúa mínum
eigin eyrum þegar pabbi færði
mér þær fregnir að þú værir far-
inn. Þú áttir svo mikið eftir. Þú
varst hraustur, hress og
skemmtilegur og eins og pabbi
benti á, þá fannst manni þið tveir
ávallt vera jafnaldrar þó að í raun
væru 17 ár á milli ykkar.
Ég vil trúa því að þér sé ætlað
stórt og mikilvægt hlutverk á
nýjum stað fyrst þú varst tekinn
svona snögglega frá okkur.
Ég á margar góðar minningar
af þér, elsku Dassi. Með þeim
elstu er hringferðin ’94 sem við
fórum í ásamt pabba, ömmu
Mússí, Eddu og fleiri góðum. Ég
man einnig eftir því þegar þú
heimsóttir okkur á hótelið í
Portúgal ’98. Þú varst að keyra í
gegnum Portúgal, gistir hjá okk-
ur eina nótt og varst svo rokinn
af stað aftur snemma næsta
morgun.
Öll aðfangadagskvöldin sem
og gamlárskvöldin sem við fjöl-
skyldurnar eyddum saman, hvort
sem það var á Mánagötunni, í
Engihjalla eða í Fljótaselinu. Um
hver jól var tilhlökkunarefni út af
fyrir sig að vita að við myndum
öll eyða jólunum saman. Við átt-
um saman ómetanlegar stundir
þar sem við borðuðum seinna en
flestir, opnuðum pakkana langt
fram eftir kvöldi og spjölluðum
fram á rauða nótt.
Mér er einnig minnisstætt
þegar ég, þú og pabbi vorum í
Perlunni fyrr á þessu ári. Við
skruppum út á pall, virtum út-
sýnið fyrir okkur og spjölluðum
um það sem fyrir augu bar.
Við áttum það sameiginlegt að
hafa mikinn áhuga á fótbolta. Það
var hrikalega gaman að fá þig til
okkar að fylgjast með hinum
ýmsu fótboltaleikjum því þú
varst svo vel inni í öllu sem var að
gerast í nútíma knattspyrnu. Það
var gaman að hlusta á þína eigin
túlkun á leikjunum og alltaf
gastu bent manni á nýja hlið á
málunum. Ég man vel hversu
hrifinn þú varst af Messi og fé-
lögum í Barcelona þegar þeir
gjörsigruðu mína menn í Man-
chester United í úrslitum meist-
aradeildarinnar. Ég gat nú ekki
annað en verið sammála þér í það
skipti þó mér hafi kannski ekkert
líkað það allt of vel.
Síðustu stundirnar sem við
eyddum saman voru í útskriftar-
veislunni minni núna í júní. Þú
varst áhugasamur um ferð mína
til Tælands því öll erlend menn-
ing heillaði þig. Þú varst dugleg-
ur að ferðast og ég vona svo
sannarlega að ég fái að sjá jafn
mikið af heiminum og þú.
Elsku Dassi, ég kann að meta
allar stundirnar sem við áttum
saman og allt það sem þú gerðir
fyrir mig. Þú varst yndislegur
frændi og ég kveð þig með mikl-
um söknuði. Ég mun aldrei
gleyma þér.
Brynjar Örn.
Fráfall Davíðs Arnljótssonar
kom nokkuð á óvart, því að örfá-
um dögum fyrr var hann hress í
bragði og viðræðugóður með
heilbrigða skynsemi sína í besta
lagi. Þrátt fyrir það var hann
kominn á þann aldur sem við
gömlu mennirnir með þokkalegt
langminni upplifðum að ekki
sætti tíðindum áður fyrr að sjö-
tugur maður og þaðan af eldri
mætti dauða sínum.
Hvað sem því líður hafði Davíð
Arnljótsson lifað langa starfsævi
og hvergi slakað á að sinna verk-
um sínum af alúð og áhuga frá
ungum aldri til dauðadags. Innan
við tvítugt hafði hann lokið stúd-
entsprófi eftir farsælan námsferil
í Menntaskólanum í Reykjavík.
Hann lagði þá þegar fyrir sig
verkfræðinám, fyrst í Háskóla
Íslands, síðar við verkfræðihá-
skóla í Kaupmannahöfn og lauk
prófi sem byggingaverkfræðing-
ur 27 ára gamall. Starfsævi hans
varaði því hátt í hálfa öld og
ómæld þau verk sem hann lét eft-
ir sig sem hæfileikamaður í sinni
grein.
En þó Davíð væri þaulsætinn
við verkfræðistörf sín í heild, sat
hann ekki alltaf á sama stólnum
eða sama staðnum. Fyrstu árin
eftir próflok starfaði hann í
Kaupmannahöfn, síðar var hann
bæjarverkfræðingur nokkur ár á
Dalvík og rak þar eigin verk-
fræðistofu og á Akureyri um
langt skeið. Fór ekki hjá því að
við kynntumst vel á þeim árum,
enda vorum við þar að auki svilar
og fyrir það tengdir fjölskyldu-
böndum. Ég held að þessi Dalvík-
ur- og Akureyrarár hafi verið
góður tími í ævi þeirra Huldu, og
ekki skorti á að þau tækju til
hendinni, bæði tvö, og afköstuðu
miklu. Eftir þessi góðu ár fyrir
norðan lá leiðin suður og varð síð-
ur en svo hlé á því að Davíð sinnti
þeim faglegu störfum sem hann
hafði lært til, m.a. veitti hann um
skeið forstöðu verkfræðistofu á
Selfossi og hafði þá Suðurland
sem athafnasvið.
Nú gæti einhver haldið að
Davíð Arnljótsson hafi verið
áhugalítill um allt nema verk-
fræði, en það var nú eitthvað ann-
að. Hann var vellesinn og fjöl-
menntaður maður. Hann var ekki
einasta vel mæltur á íslensku
(eins og títt er um verkfræðinga,
því fáar starfsstéttir hafa lagt
meiri alúð við málrækt en stétt
verkfræðinga), hann var líka
næmur á erlendar tungur. M.a.
lærði hann ítölsku af sjálfsnámi
og var Ítalíuvinur af nokkurri
ástríðu. Öll menningarsaga lá vel
fyrir honum. Öfgalausari mann
um stjórnmál hef ég varla þekkt.
Í þeim efnum var það háttur hans
að greina og meta, hann bast
engum stjórnmálaflokki neinum
tryggðaböndum, en greindi þá
sem hvert annað félagslegt fyr-
irbæri. Hann tók engan þátt í
stjórnmálum mér vitanlega. En
viðræðugóður var hann um hvers
kyns þjóðmál.
Vinum sínum verður Davíð
minnisstæður. Það á ekki síst við
um mig og mitt fólk. Við sendum
Huldu og börnum hennar hug-
heila samúðarkveðju og þökkum
hin góðu kynni um áratugi.
Ingvar Gíslason.
Davíð Arnljótsson er öllum
vinum sínum harmdauði. Enn sé
ég fyrir mér þennan ljóshærða,
bjarta vin minn á skólaárunum,
glaðlegan og vingjarnlegan. Mér
fannst hann óvenju vel af guði
gerður.
Við Davíð kynntumst á
menntaskólaárunum og urðum
strax miklir vinir. Þriðji maður-
inn í hópnum var Sigurður Giz-
urarson. Það er eins og sú vinátta
sem mótast á yngri árum þegar
hugurinn er að þroskast og aug-
un að opnast fyrir undrum lífsins
sé sérstaks eðlis. Hún verður
hrein og heil, gerir engar kröfur
og fyrirgefur.
Ég lærði mikið af Dassa í
Menntaskóla. Ekki bara af því að
hann var betri námsmaður en ég,
heldur líka vegna þess að hann
var víðsýnni en ég. Ég kom úr
braggahverfinu, þröngsýnn og
tortryggur eins og „vindur í vað-
málskjól“ en Davíð sá einhvern
veginn allt skýrara en ég, hugs-
aði dýpra, viðhorf hans urðu mér
oft ærið umhugsunarefni. Um-
hverfi og aðstæður höfðu byrgt
mér sýn á mörg þau gildi lífsins
sem Dassi hafði í hávegum.
Minnisstæðar eru mér stundirn-
ar þegar við gengum kringum
tjörnina og ræddum eðli og til-
gang lífsins eða vorum að lesa
saman stærðfræði. Davíð vitnaði
gjarnan í ljóð nafna síns frá
Fagraskógi. Einkenni Davíðs
voru að hann var óvenjulega
traustur, greindur og sterk-
byggður.
Ég held að Davíð hafi verið
sterkastur í skóla. Davíð var góð-
ur stærðfræðingur og verkfræð-
ingur, fékkst talsvert við burðar-
þol bygginga og átti mjög gott
með að læra tungumál.
Hann var einn aðalhöfundur
að því skráningarkerfi mann-
virkja sem nú er í notkun og átti
drjúgan þátt í gerð reglugerðar
um útreikning hlutfallstalna í
fjöleignahúsum.
Hann talaði öll Norðurlanda-
málin, ensku, þýsku, frönsku,
ítölsku, talsvert í portúgölsku og
eitthvað í spænsku. En ekki bara
það. Hann hafði ótrúlega hæfi-
leika til að komast í samband við
fólk þótt hann kynni ekki tungu-
málið sem það talaði. Ég hef
heyrt sagt frá því að hann ræddi
við menn sem eingöngu töluðu
grísku eða finnsku, með góðum
árangri. Þá var beitt látbragði og
bendingum þannig að báðir aðilar
vissu um hvað málið snerist.
Trúin er sterkur þáttur í skap-
höfn hans og lífi. Heill, hreinlynd-
ur, greindur og vinfastur. Gott að
leita til hans ef vandamál voru á
næstu grösum. Orðvar var hann
og orðheldinn. Ég man aldrei eft-
ir að Davíð hallaði réttu máli.
En nú er komin nótt. Við felum
hann þeim guði sem hann trúði
svo einlæglega á. Við hefðum vilj-
að eiga hann lengur sem vin.
Þegar ég lít yfir liðin ár finnst
mér vinátta Davíðs eins og gjöf
sem fól í sér gleði sem aldrei glat-
ast. Gott er að eiga í huga sér um
ógengið æviskeið minningu um
slíkan vin.
Samúðarkveðjur sendi ég
Huldu, börnum hans, ættingjum
og vinum.
Guðm. G. Þórarinsson.
Þegar ég frétti af andláti Dav-
íðs vinar míns sem bar að svo
skjótt, komu upp í hugann alls
konar myndir og minningar.
Okkar leiðir lágu fyrst saman á
Dalvík, þar sem hann var bæj-
arverkfræðingur. Ég var að
kenna syni hans, honum Ella, að
aka bifreið en ég var ökukennari
á þessum tíma. Síðar meir kynnt-
ist ég hinni indælu konu hans,
Huldu, og börnum þeirra, Arn-
ljóti og Ágústu, sem eru algjörar
perlur í mínum huga. Þeim öllum
færi ég mínar dýpstu samúðar-
kveðjur og bið góðan Guð að
hugga þau og styrkja.
Davíð var vel gefinn, víðlesinn
og fróður vel. Hann lét sig það
varða hvernig aðrir hefðu það.
Hvernig er Líbería? Kenía?
ABC? o.s.frv. Spurningarnar
komu hver af annarri. Síðasta
spjall okkar var um Færeyjar, en
ég var nýlega kominn þaðan þeg-
ar ég hitti hann. Það var alltaf
gott að vera í návist hans.
Hann hafði gert upp hug sinn
varðandi ferðina óhjákvæmilegu
og tryggt sér aðgang að staðnum
sem Jesús talar um þegar hann
segir „Í húsi föður míns eru
margar vistarverur. Og væri ekki
svo, hefði ég þá sagt yður, að ég
færi burt að búa yður stað? Þeg-
ar ég er farinn burt og hef búið
yður stað, kem ég aftur og tek yð-
ur til mín, svo þér séuð einnig þar
sem ég er“.
Blessuð sé minning góðs
manns og vinar.
Halldór Pálsson.
Davíð Trausti
Arnljótsson
 Fleiri minningargreinar
um Davíð Trausta Arnljóts-
son bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.