Teningur - 01.01.1987, Side 4

Sören Ulrik Thomsen
LJÓÐ
HÆGTÚT
Nafn, sem enginn kemur orðum að logar í regninu.
Bílarnir á þjóðvegunum í norðri lýsa upp mannlaust
hús, er dag hvern rís af grunni og hrynur á ný. Níu
blindar ljóskeilur benda að miðju þess. í kjallaranum
skín kæfður andardráttur, hvassir stigar lyftast í
myrkrinu:
Vindurinn þýtur um opna rangala hússins.
SJÁUMST AFTUR
Við sjáumst aftur
þú réttir hönd þína gegnum grímur draumsins
við sjáumst aftur
þú stendur í glugga á tíundu hæð
við sjáumst aftur
göngum hvort framhjá öðru í stiganum
við sjáumst aftur
sofum af tilviljun í sömu lest
ég sé þig aftur á dimmu torginu
máninn hellir silfri í hár þitt
Þú sérð mig aftur bíða eftir grænu ljósi
líkt og ég vænti komu einhvers
sjáum^t aftur augnatillitin stansa í mergðinni
og enn í snævi þöktum garði
á ný á sundurgrafinni götu.
Hægt rita ég orðin
eitt af öðru halda þau út á pappírinn
hægt líður bollinn
frá borðinu að munninum
hægt hreyfist líkami minn
af götunni upp stigann að fyrstu hæð
hægt tala ég í dyrasímann
hægt leggst handleggur þinn um háls minn
- höfuð mitt að barmi þínum
hratt
þýtur sýn gegnum augað, hljóð um hlust
örstund kviknar hugboð
einhversstaðar í taugakerfinu
hratt nemur húðin
hitann og kuldann, hörkuna og mýktina
hratt fer allt inn
en
hægt, hægt
út.
Islensk gerð Ijóðanna
er eftir Magnúz Gezzon
2