Teningur - 01.01.1989, Blaðsíða 8

JAVIER EGEA
FJÖGUR LJÓÐ
Nú kemurðu klædd sem rukkari að loka fyrir vatnið
og skrælnaðar herðar mínar vekja undrun þína
og í einni svipan skilurðu aldagamla eyðisanda.
Og þú afhjúpar hörund þitt líkt og ófrjóa jörð
og þú stendur nakin frammi fyrir þvílíkri eyðimörk
og ástin rifnar sundur einsog gamall reikningur.
í útvarpinu var sagt að þú hefðir farið í býtið,
kjóllinn blár, marglit skyrta,
hárið svart og slétt,
sama augnaráðið og alltaf.
Þú varst sögð ung og hávaxin, næstum hrygg,
að þú hafir lagt upp í flýti og ekki sagt orð við neinn,
að þú hafir yfirgefið lífið
vegna undarlegrar ástar.
Ég fann til einskonar klígju en leit samt út á götu:
þú varst ósjáanleg svona ein, svona langt í burtu,
svona horfin,
svo fáránlega fjarlæg skipbroti okkar.
6
Engu að síður var komið,
komið heim til mín og spurt um þig.