Birtingur - 01.01.1959, Blaðsíða 52

um stúdentskjörum. Rétt áður en systurnar áttu að halda áfram til
Berlínar, bað Boris Pasternak stúlkunnar sem hann elskaði. Hann fékk
hryggbrot. Utan við sig fylgdi hann systrunum á brautarstöðina. Þar
gat hann ekki fengið af sér að kveðja þær í tæka tíð, stökk svo upp í
lestina til að þrýsta hendur þeirra um leið og hún var að leggja af stað,
en komst ekki niður aftur. Hann varð að fara með til Berlínar eins og
hann stóð.
Boris reikaði um götur stórborgarinnar fram á nótt, fékk lengi vel
hvergi inni berhöfðaður, yfirhafnarlaus og með engan farangur, en
tókst loks að komast undir þak á svefnstað umrenninga. Hann vaknaði
fyrir allar aldir og fór undir bert loft. Þegar hann leit í kringum sig,
var hryggð gærdagsins sópað brott. Heimurinn hafði ummyndazt með-
an hann svaf. Húsin, göturnar, tién, himinninn, fuglarnir, allt hafði tekið
á sig nýja og ferska mynd, hvert smáatriði náttúrunnar var óendanlega
fagurt og merkilegt. Þessa nótt tók skáldæð Borisar Pasternaks að
streyma.
Fyrsta verk hans eftir komuna til Marburg var að loka heimspekirit-
unum og stafla þeim út í horn. Þegar því var lokið barði húsmóðirin
að dyrum. Hún færði leigjanda sínum bréf og nafnspjald. Bréfið var
frá kunningjum frá Moskvu, sem voru staddir í Frankfurt og buðu Boris
þangað að vera með sér nokkra daga. Á nafnspjaldinu bauð prófessor
Cohen nemanda sínum til miðdegisverðar á sunnudaginn. Þetta var
mesti heiður, sem heimspekistúdent í Marburg gat hlotnazt. Rússneski
stúdentinn hafði varla þorað að vona, að sér yrði auðið að komast í
þann hóp útvalinna, sem fékk að hlýða á borðræður hins mikla manns.
Boris spurði húsmóður, hvaða dagur væri. Það var laugardagur. Hann
fór rakleitt til Frankfurt og var með löndum sínum yfir helgina.
Prófessor Cohen hafði hvatt Pasternak til að ljúka doktorsprófi í
Marburg, en þegar kennslumisserið var á enda hélt hann suður á Italíu.
Afgangurinn af farareyri móður hans hrökk suður til Feneyja og
Flórens. Þar hitti hann foreldra sína og hélt heim með þeim. Næsta
vetur lauk hann heimspekiprófi við Moskvuháskóla, en fremur af skyldu-
rækni en áhuga.
Eftir nóttina góðu í Berlín tók Pasternak að yrkja. Ljóðlistin hafði
fyrst hrifið huga hans fyrir alvöru nokkrum árum áður, þegar hann
var á ferð í sömu borg með foreldrum sínum, og kynntist ljóðum Alex-
anders Bloks, meistara rússneskra symbólista. Honum fundust ljóð
Bloks líkust því að borgin eða náttúran töluðu sjálfar, en ekki fyrir
munn neins einstaks. Annað skáld, sem hafði djúp áhrif á Boris Paster-
nak á unga aldri, var Bæheims-Þjóðverjinn Rainer Maria Rilke. Þegar
Rilke kom til Rússlands að heimsækja Tolstoj, kynntist hann Leóníd
Pasternak, sem málaði hann og átti við hann bréfaskipti. Boris datt af
50 Birtingur