Birtingur - 01.12.1961, Blaðsíða 27

þessar myndir guðum sínum til dýrðar og
sem ákall til þeirra um að létta þeim lífs-
baráttuna og milda skapadómana. Þetta
má rétt vera. En sem listamaður get ég
ekki séð, að listin þurfi að þjóna nokkru
öðru en sínum eigin tilgangi. En tilgang-
ur listarinnar er og hefur alltaf verið og
mun alltaf verða fyrst og fremst sá, að
fegra heiminn og mannlífið og þar með
að göfga og bæta manninn.
Henri Lhote hefur skrifað góða og skil-
merkilega bók um þessa leiðangra sína,
sem hann kallar ,,I leit að Tassíli-freskun-
um, klettamálverkunum í Sahara.“ Og hef
ég flestar af upplýsingum mínum í þess-
ari grein úr þeirri bók. Ég hef að vísu
sleppt að segja frá síðari leiðangri hans,
en það er að mestu leyti endurtekning á
því, sem áður er sagt.
Henri Lhote og félagar hans eiga þakkir
heimsins skyldar fyrir þeirra ómetanlega
starf, fyrir að færa okkur þessa fornu
og fjarlægu list svo að segja heim í hlað,
því fæstir okkar eiga heimangengt suður
til Sahara. Gera má ráð fyrir að sýning
á úrvali þessara mynda fari um allan
heim, og þá er vonandi að okkur íslend-
ingum gefist einnig kostur á að sjá þær.
Jabbaren: Peul-stúlkumar