Ljósmæðrablaðið - 15.05.1998, Blaðsíða 21

Trine segir sér fínnast
áberandi hvað ljósmæður
á Islandi noti mónitorinn
mikið „ ...og ég held að
það sé spumingin um
vana - maður gleymir að
hugsa: Er þetta nauðsynlegt eða
ekki - svo setur maður hann á og
lætur hann bara vera þarna. ...
Gamlar ljósmæður segjast heyra
betur með trépípunni hvernig
barninu líður - þær heyri það á
hljómi hjartans - en það heyrist
ekki með doptone og mónitor“.
Hún segir ljósmæður í Danmörku
enn nota trépípur mikið. Annað
sem hún segir vera öðruvísi hér er
notkun hitakassa eftir keisara-
skurði og einnig að börnin eru
böðuð strax eftir fæðinguna - það
er ekki lögð svona rík áhersla á
mjög rökrétt skýring. „Þetta gæti
stafað af því að við fyrstu kynni
af sjúkrahúsinu em þær aldar upp
við það að læknirinn hafi rétt fyrir
sér - punktur“. Þó finnst henni
þetta mjög undarlegt þar sem ljós-
mæður séu mjög duglegar ... „og
þær geta svo sannarlega bjargað
málum, en á því augna-
bliki sem þær þurfa að
hringja í lækninn, láta
þær ábyrgðina frá sér“.
Hún segir það eðlilegt að
læknar séu fljótir til að
ákveða að eitthvað sé að,
þeir séu jú helst kallaðir
til ef eitthvað er ekki í
lagi „og fá ekki tækifæri
til að upplifa hve eðlileg-
ar fæðingar geta verið
mismunandi11. Henni
finnst áberandi hversu
margir keisaraskurðir eru
gerðir vegna lítils fram-
gangs. Margar frumbyrj-
ur, segja eftirá að þær
hafi hreinlega gefist upp.
„En kanski ef aðstæður
hefðu verið á annan veg
hefðu þær getað þetta“.
það þar sem hún hefur verið í
Danmörku. Þar er meiri áhersla
lögð á ró á fæðingarstofunni og
samveru fjölskyldunnar. Henni
finnst líka soldið skondið hvað ís-
lenskir foreldrar eru æstir í að
vigta börnin strax.
Trine vill bjóða feðrunum meiri
unni „ ...hvers vegna ekki? Þetta
er jú þeirra fæðing“. Við erum
reyndar sammála urn að þetta
þurfi að venjast og til að byrja
með verði maður dálítið feiminn
og að erfitt geti stundum verið að
koma feðrunum inn í sturtuklef-
ann með konunni, hvað þá að
hann fari í sturtuna með
henni. „Ef þau væru heiina
hjá sér væri það örugglega
sjálfsagt mál“.
þátttöku í fæðingunni og segist
stundum bjóða tilvonandi föður
að þreyfa upp á leghálsinn. Hún
segir það koma einstaklega vel út.
Áður en hún fór að gera þetta
hafði hún gjarnan hvatt konurnar
til að þreyfa sjálfar í rembings-
hríðunum hvernig höfuðið gengur
niður og það hvatti þær áfram, en
svo fór hún að bjóða pöbbunum
að fara í hanska og finna líka og
segir þá verða hreint upptendraða
við það. Einnig hefur hún upplif-
að það í Danmörku að pabbarnir
hafa farið ofan í baðið með kon-
Talið berst að vatnsfæðing-
um, en Trine segir vatnsker
hafa verið í notkun á báðuin
þeim fæðingadeildum sem
hún var nemi á í Danmörku.
Á Herlev var bað en konurn-
ar máttu ekki fæða í því en í
Gentofte voru stór ker og
konurnar máttu gjarnan fæða
í þeim. Trine segist sakna
vatnskerjanna, sérstaklega á
útvíkkunartímabilinu. Sturta
geri engan veginn sama
gagn. Vatnsböðin veiti svo
góða slökun. Trine segist
hafa notað vatnsböðin mikið
fyrir konurnar á útvíkkunar-
tímabilinu, en einungis tekið
á móti einu barni í vatni.
„Reyndar átti ég að fá aðra
vatnsfæðingu, en það komu
vaktaskipti og ljósmóðirin
sem kom á vaktina var ekki
hlynnt því. Ég hafði reyndar
lofað konunni að hún gæti fætt í
vatni, en ljósmóðirin sem kom inn
var ekki örugg og sagði konunni
að koma upp úr. Þetta varð því
n.k. hagsmunaárekstur því konum
er boðið upp á að fæða í vatni á
Gentofte amtsygehus“.
í Danmörku fylgir sama ljós-
móðirin konunni eftir í gegn um
alla meðgönguna - en hún tekur
ekki á móti hjá henni - en Trine er
þeirrar skoðunnar að ljósmóðir í
meðgöngueftirliti geti eflt trú kon-
unnar á sjálfa sig: „ ... það sem ég
UÓSMÆBRABLAÐIB
21