Litli Bergþór - 01.04.2009, Blaðsíða 12

Mig langaði ekkert að vera þarna í kringum allt
þetta fólk. Af hverju er ekki hægt að gera þetta bara
í einrúmi með fjölskyldu sinni, hugsaði ég. Eftir
jarðarförina fór ég heim og lagðist upp í rúm. Ó, ó,
ó, hvað ég sakna hans, hugsaði ég og sofnaði út frá
hugsunum mínum. Þegar ég vaknaði fór ég fram,
settist við eldhúsborðið með mömmu.
„Hanna mín, við þurfum að flytja til Englands til
afa og ömmu.“ Eg var alveg orðlaus. „Af hverju?“,
spurði ég. Hún sagðist ekki geta verið hérna lengur,
hún hafði bara flutt til Islands til að vera með pabba.
Þar með var þessari umræðu lokið. Eg fór inn í
eldhús og fékk mér mjólkurglas og skúffuköku.
Ég átti að pakka niður. Mig langaði ekki til að
flytja því mér leið betur á íslandi en í Englandi. Ekki
nóg með það að pabbi dó heldur eigum við líka að
flytja til Englands. Ég hlakkaði ekki til, við áttum
að fara eftir þrjá daga. Ég ákvað að fara til Lindu, ég
varð að segja henni þetta.
Þegar ég kom heim til hennar fórum við beint inn
í herbergið hennar.
- „Ég er að fara að flytja til Englands,“ sagði ég
hreint út.
- „Af hverju?“ Spurði Linda.
- „Við ætlum að búa hjá afa og ömmu. Mamma
sagði að eina ástæðan fyrir því að hún flutti til
Islands var af því að hún kynntist pabba.“
- „Ekki fara! Þú mátt ekki fara,“ bað hún mig.
- „Mig langar ekkert að fara en ég verð að fara
fyrir mömmu. Þetta er erfitt fyrir okkur báðar.“
- „Kemurðu ekki örugglega að heimsækja mig?“
- „Jú auðvitað, ég ætla að reyna að koma sem
oftast.“
- „Takk, en hvenær flytjið þið?“
- „Eftir þrjá daga.“
- „Þrjá daga!“
- „Já, ég á eiginlega að vera að pakka niður núna
en ég varð að koma.“
- „Já, takk fyrir það.“
Ég fór ekki fyrr en um fimm leytið. Þá hafði
mamma hringt og sagt að ég yrði að pakka núna.
Ég hljóp alla leiðina, það var svo kalt. Ég var með
vettlinga, húfu og trefil en samt var mér ótrúlega
kalt. Þegar ég kom heim fór ég strax að pakka, það
var svo margt eftir að gera.
- „Hanna! Ertu ekki að koma?“
- „Jú er alveg að koma!“
- „Drífðu þig, við erum að verða of seinar,“
kallaði mamma.
- „Já mamma, ég er að drífa mig!“
Ég tók töskuna og gekk út úr tóma herberginu
mínu.
- „Mikið var,“ sagði mamma.
Við hlupum út í bíl og brunuðum af stað.
Þegar við komum á flugvöllinn var búið að
seinka vélinni. Veðrið var ekki svo gott, snjókoma
og svolítill vindur. Við fengum okkur hressingu og
Litli Bergþór 12 __________________________________
settumst við borð.
Nú var vélin komin og við þurftum að fara. Þegar
við komum í flugvélina leituðum við að sætunum
12A og 12B.
Þegar flugvélin var komin á loft sofnaði ég. Mig
dreymdi að ég væri komin til Englands og mamma
væri komin með nýjan mann og ég ætti orðið tvær
mjög góðar vinkonur. Þegar ég vaknaði var flugvélin
við það að fara að lenda. Ég fékk mér tyggjó til að fá
ekki hellu. Þegar flugvélin hafði lent dreif ég mig út
því að ég hafði svo mikla innilokunarkennd. Það var
gott að komast út úr flugvélinni og anda að sér fersku
lofti.
Ég hugsaði með mér hvort þetta væri nokkuð svo
slæmt.
Moskító
Margrét Hallgrímsdóttir
Verðlaunasaga úr 9. bekk.
Ég var fjögurra ára þegar ég byrjaði fyrst að borða
l'lugur. Mér fannst þær bragðast vel og maður gat
gert hvað sem er við þær. Mamma sagði alltaf að
hana undraði hvers vegna ég væri ekki dauður... Ég
sagði bara á móti að ég væri með svo sterkt blóð að
ekkert gæti á það fengið.
20 árum seinna var ég orðinn þekktur
flugnafræðingur og fólkið í heimalandi mínu bar
mjög mikla virðingu fyrir mér, enda var ég eini
flugnafræðingurinn í landinu.
Svo gerðist það að moskítófaraldur barst til
landsins og margir veiktust. Ég var sendur á staðinn
til að kanna málið. Þegar komið var á staðinn sá ég
að þetta var tegund sem hafði verið útdauð í nokkrar
milljónir ára. Ég hugsaði með mér hvernig þetta væri
mögulegt og kallaði á aðstoðarmann minn. Hann
kom með nokkur kíló af bókum og við flettum upp
í þeim lengi vel og loksins þegar við vorum að fara
að gefast upp þá rákumst við á gamla og snjáða bók
neðst í bunkanum. Þegar við vorum búnir að fletta í
bókinni í smá stund fundum við kaflann um þessar
flugur. Þá kom í ljós að eina móteitrið sem til væri
í heiminum við þessum flugum væri í þeim sjálfum
og til þess að ná í það þyrfti að bíta af þeim aftari
helminginn en alls ekki borða hausinn. En hængurinn
var að það var mjög erfitt að fanga þessar flugur.