Árbók VFÍ/TFÍ - 01.06.2001, Blaðsíða 369
Tæknigreinar 367
fínsmíði. Frágangurinn er margslunginn. Smíði á áfellum, körmum, sólbekkjum, gólfíistum,
dúklistum og þröskuldum. Það varð líka að ,járna“ alla hurðarfíeka og það þurfti að sniíða
skápa í svefn- og snyrtiherbergin og það þurfti að smíða eldhúsinnréttingu, sem var hönnuð
af húseigendum sjálfum og aðeins rissteiknuð. Lokaverkin voru svo hlutverk málara og dúk-
lagningarmanna.
Hvernig gat allt þetta gerst á svo stuttum tíma? Svar mitt er að mér hafði tekist að ráða
afburðaverkmenn til allra starfa. Það kostar líka mikið og gott samspil manna úr ýmsum iðn-
greinum að forðast verktafir og tryggja snurðulausa framvindu. Því er þessi nafnalisti hér,
skráður af þakklátum huga.
Arkitekt:
Verkfræðingar:
Trésmíði:
Múrun:
Rafvirki:
Hitalögn:
Málun:
Eldhúsinnrétting:
Aðalsteinn Richter
Stefán Ólafsson og Skúli Guðmundsson járnalögn
og Ögmundur Jónsson gátun
Ingimar Haraldsson, meistari
Þórólfur Jónsson, yfírsmiður
Ólafur Pálsson, meistari
Össur Friðriksson, hönnun og raflögn
Sveinn T. Sveinsson, verkfræðihönnuður
Guðmundur Finnbogason, meistari
Jósep Finnbjörnsson, meistari
Halldóra Einarsdóttir, húsmæðrakennari
Með dyggri sanistöðu framanskráðra og undirritaðs lauk átta mánaða átaki okkar þannig
að eftir taldist aðeins vera að slípa niður misfellur og mála veggi í dagstofu og bókaherbergi.
Sá frágangur var svo geymdur fyrir undirritaðan til haustsins. Það vantaði líka allan búnað,
sem venjulega er í slíkum „stássstoíum“, en hamingjusöm fjölskyldan flutti inn í húsið 17.
maí 1952.
Þótt flutt væri inn voru enn mörg handtök óunnin og nægir að nefna lóðarfrágang í því
sambandi. Hins vegar voru framkvæmdasjóðir orðnir rýrir og svo hafði ég sótt um og fengið
„Marshallaðstoðar styrk“ til tveggja mánaða heimsókna á rannsóknastofur og til byggingar-
vöruframleiðenda víðs vegar um Bandarikin. Því voru framkvæmdir settar í biðstöðu, enda
húsið þá talið nánast fullbyggt.
Viðhald
Liðin eru 50 ár frá því að bygging hússins var hafín og byggingartíminn var i raun aðeins
átta mánuðir. Rétt er því að rekja nokkuð þá reynslu sem fram hefír komið við öldrun
hússins. Fyrst skal það nefnt að það kostaði mikla aðgát að halda málningu við utanhúss og
að nota rétta málningu, málningu sem leyföi nokkuð frjálsa útgufun hins mikla raka úr
veggjunum. Klæðningu, sem fyrirhuguð var í upphafi, var fyrst komið upp 1970.
Húsið tengdist hitaveitu í októberbyrjun 1964. Við það losnaði kyndiklefmn í kjall-
aranum en þangað var þvottaaðstaðan flutt. „Þvottaherbergið“ var því einangrað og þiljað
innan til íbúðar fyrir stækkandi fjölskyldu.
Að tengjast hitaveitu er ómetanlegur kostur, sem vissulega ætti að bókast sem umbætur
en ekki sem viðhald.
Húsið var byggt á þeim tíma er tvöfalt gler var orðið sjálfsagður þáttur í nýbyggingum,
en innlend reynsla var sú að samlímingarbilanir ollu móðumyndun milli glerjanna. Því