Harpan - 01.02.1937, Blaðsíða 21

H
A
R
P
N
en skipasmíðar voru komnar á
hátt stig. Það purfti allstór skip
tíl að finna ísland. Og ein helzta
íþrótt íslendinga í fornöld voru
siglingar. Þeir voru ágætasta
siglingarþjóð peirra tíma. Á sigl-
ingum og samkvæmum við ann-
að fólk byggðist þeirra menning.
Og svo verður enn, að því meiri
siglingar og viðskiftí, sem er við
aðrar þjóðir, að því betri og
meiri verður okkar menning, á
þessu afskekta eylandi.
Þegar smástrákar smíða sér
báta og sigla þeim á pollum og
pyttum, þá er það hreint það
bezta' uppeldi, sem þeir geta
fengið. Við búum á eyju og þurf-
um að hafa viðskipti við umheim-
inn- Frá upphafi íslands byggð-
ar hafa siglingar verið okkur til
blessunar. Því meiri viðskipti,
sem við höfum haft við aðrar
þjóðir og lönd, því betur hefir
okkur vegnað sjálfum.
Fyrir þúsund árum vorum við
íslendingar helzta siglingaþjóð
heimsins. íslendingar sigldu þá
austur til Miklagarðs yfir hinar
lygnu ár Rússlands og alla leið
vestur til New York, sem nú heitir.
Ein ágætasta sjóferð, sem
farin hefir verið, er ferð Leifs
Eiríkssonar, sem var fæddur í
Dalasýslu, frá Noregi til Ame-
ríku. Hann villtist að vísu, en
fann þá heila, nýja heimsálfu.
Hann sigldi fyrst þvert yfir hið
mikla Atlantshaf á opnu skipi,
án þess að hafa kompás eða
A
kort af óþekktum höfum og lönd-
um, Fyrst fimm öldum síðar varð
landsfundur hans að fullu gagni
fyrir hinn menntaða heim- En
frægð hans er því meiri og var-
ar meðan nokkur strákur }dir
sínum litla eintrjáning út á örlít-
inn poll. Sú tilhneiging var und-
rótin að hinni ágætu ferð Leifs
hins hepna.
Leifur var ágætur sjómaður.
Hann hefir vafalaust siglt sínum
smábátum á tjörnunum í Dala-
s)rslu, þegar hann var smástrák-
ur Og upp úr því spratt hin
frægasta sjóferð, sem farin hefir
verið. Maðurinn er staðbundinn.
Skipin bera hann víðar út í ó-
vissuna og æfmtýrið. Skipið er
faratæki æskunnar og fullnæging
allra hennar spurninga,
Búið til ykkar báta, setjið segl
á þá og stýri, hlaðið þið þá með
ykkar æskuvonum. Síðar ber
æskuþrá ykkar um frægð og
frama ykkur máske um úthöfin
og til framandi landa, þar til þið
siglið heilu skipi heim til ætt-
landsins gamla, sem tekur fagn-
andi hverjum góðum son, sem
snýr aftur heim.
Bó-bó
Sendið Hörpuna ís~
lenskum börnum er«
lendis.
19