Fákur - 01.04.1927, Blaðsíða 32

30
F Á Iv U R
Kollafjarðar
förin 5. sept
ember 1926.
á KollafjarSar-
eyrum. Nokkr-
ir úr förinni
að „hlaupa i
skarðið“.
ÖSru máli yrði að gegna, ef kynbótabú væru
rekin, þá mundu gripir frá þeim verSa seldir
sanngjörnu verði, svo að sem flestum veitist létt
að eignast þá. Ennfremur má fullyrða, að jafn-
skjótt og bændur sæju vel meðfarna og fallega
gripi koma frá kynbótabúunum, að þá myndu
þeir, áður en langt um liði, gera gangskör að,
að koma búpeningi sínum í það ástand, að hann
gæl'i þeim þann arð, ,sem náttúran befir til
ætlast, sé vel og viturlega með hann farið.
Ef til vill má gera ráð fyrir, að á meðal ráð-
andi manna finnist þeir, sem segi: að nú sé
sisl tímar til að eyða landsfé til kynbótastofn-
ana, bæði vegna fjárhagsörðugleika og eins
vegna þess, að landbúnaðarafurðir væru að
falla í verði. Hvað fyrri mótbáruna snertir, þá
mun það satt vera, að um nokkura fjárkreppu
mun vera að ræða, en vonandi þó ekki það
mikla, að ekki sé vinnandi vegur þess vegna
að brinda kynbótabúum á laggirnar, ef vilja
og trú á þau vantaði ekki. Við seinni mótbár-
unni, sem eg nefndi, er því til að svara, að þeg-
ar afurðasala búpenings er lág, þá ríður bænd-
um á, að skepnurnar svari sem mestum arði,
við það gætir minna verðlækkunarinnár á aí'-
urðunum.
Síðastliðið ár seldust örfá bross til útlanda
og þau fáu, senr þangað seldust, seldust lágu
verði.
Hér innanlands seldist nokkuð af afsláttar-
hrossum; flest þerra litil, eða þá gömul af-
námsbross, og seldust þau lágu verði, sem von-
legt var, því að þau voru rýrt búsílag.
pað er nauðsynlegt fyrir bændur að losna við
þesskonar bross, en um leið verða þeir að gæta
þess að ala ekki upp samskonar gripi. — Væru
gripirnir betur upp aldir, hvort heldur þeir eru
fluttir til útlanda eða seldir hér innanlands, þá
mundu þeir borga í flestum tilfellum betur
uppeldiskostnaðinn, og ætti það að vera næg
ástæða til, að bændur findu hvöt hjá sér til að
vanda vel til uppeldis hrossanna, eins og yfir
Iiöfuð ætti að vera á öllum búpeningi.
Ymsar hentugar jarðir á ríkissjóður, sem
reka mætti á kynbótabú, og ekki ætti að vera
skotaskuld úr að fá hæfa menn til að reka slík
bú, því að fyrst og fremst hefir Búnaðarfélag
Islands nokkra ráðna ráðunauta, sem til mætti
grípa, enda ættu þeir að vera öðrum fremri til
þess starfa, og svo koma árlega nýir menn af
búnaSarskólum, sem sjálfsagt er að bera fult
traust til i því efni.
Um fyrirkomulag slíkra búa ætla eg ekki að
ræða að þessu sinni. Séu jarðir með góðum
leigumála fyrir höndum, þá er annar kostnað-
ur við stofnun þeirra ekki afar tilfinnanlegur,
ef ekki er þotið út í öfgar með húsabyggingar á
þeim til að byrja með.
pað er enginn sá bóndaglópur til, að hann
ckki kjósi lieldur að eiga fallegan og góðan hest,
heldur en latan og ljótan. pá vilja og bændur
heldur eiga fallega og nytháa kú, en ljóta og
nytlausa, sama má segja um sauðfé. — pessu
eiga kynbótabú að koma til leiðar eftir hæfi-
lega langan tima eftir að þau eru tekin til
starfa.
(Isafold). Dan. Daníelsson.