blaðið - 19.10.2005, Blaðsíða 23

blaðið MIÐVIKUDAGUR 19. OKTÓBER 2005
I 23
gegnum í dag. Það er ýmislegt breytt
síðan ég átti mína yngstu dóttur. Ég
vissi til dæmis ekki að núna vigta
ljósmæður ekki börnin þegar þær
koma í heimsókn og konur fara
heim eftir sólarhring. Það hefur því
ýmislegt breyst sem kemur kannski
þeim á óvart sem eru dottnar úr
barneign, eins og ég,“ segir Guðrún
en bætir svo hlæjandi við: „Auðvit-
að eru konur á mínum aldri ennþá
að eignast börn, ég ætla ekki að láta
eins og ég sé sjötug. En það er ýmis-
legt sem kemur mér skemmtilega á
óvart og mér finnst þessar breyting-
ar vera flestar til batnaðar."
Hægt að samræma
vinnu og uppeldi
Guðrún segir að í foreldrahlutverk-
inu finnist henni sjálfri erfiðast að
vita hvort hún sé að gera rétt. „Ég
held að það sé kannski verst fyrir for-
eldrana, hvort þeir eru að gera rétt
eða ekki. En það er bara eitthvað sem
maður lærir. Maður tekur ákvarð-
arnir og vonar að þær séu réttar. Það
er engin uppskriftabók til, það er
meira um leiðbeiningar úr ýmsum
áttum. Svo gerir maður þetta bara
að sínu, það er ekkert eitt rétt fyrir
alla.“ Þegar blaðamaður spyr segist
Guðrún halda að henni hafi bara
tekist ágætlega til með sínar dætur.
,Ég held að mér hafi tekist ágætlega
til með flest en ég veit það ekki. Eg
held að margir foreldrar velti því fyr-
ir sér í dag hvort við séum of góð við
börnin okkar en mín reynsla er sú
að maður getur aldrei verið of góður.
En það er þetta með að vera með já-
kvæðan aga. Börn í dag fá kannski
meira af hlutum en minna af tíma.
Það er kannski það sem við erum að
berjast við, að hafa tíma fyrir börnin
og líka nennuna. Mér finnst stund-
um eins og foreldrar megi ekki vera
að því að sinna þessum börnum,
stundum rekur maður sig á það. Það
er alveg hægt að flétta vinnu og upp-
eldi skemmtilega saman. Sumir fara
bara á mis við hvað það getur verið
skemmtilegt og gefandi að eiga börn
og lifa fjölskyldulífi. Það er það sem
veitir manni hamingju. Það er ekki
til hamingjusamt foreldri ef börnin
eru óhamingjusöm"
Kann vel við sig i söngn-
umogíflölmiðlum
Flestir muna eftir Guðrúnu úr sjón-
varpinu enda vakti hún athygli fyr-
ir lífsgleði og skemmtilegt viðhorf.
Guðrún hefur bæði verið í útvarpi og
sjónvarpi en segir þó að útvarpið eigi
sennilega betur við sig. „Ég kann bet-
ur við útvarpið en ég get alveg unn-
ið í sjónvarpi. Mér finnst útvarpið
bara skemmtilegri miðill, sjónvarp-
ið er stundum þungt í vöfum. Það er
allt öðruvísi að búa til svona þætti
heldur en að vera í daglegum þætti á
hverjum einasta degi.“ Guðrún ætti
að þekkja það vel þar sem hún hefur
verið viðriðin fjölmiðla síðan árið
1986 þegar hún var með vísnaþátt á
Rás 1. „Síðan þegar Rás 2 var gerð að
sólarhringsútvarpi var ég færð þang-
að yfir. Svo var ég byrjuð að syngja
og spila á gítar þegar ég var 12-13
ára. En ég hef aldrei haft meira að
gera í söngnum en undanfarin þrjú
ár. Það er brjálað að gera, sem er æð-
islegt. Ég hef alltaf sungið og verið í
fjölmiðlum í einu þannig að ég eigin-
lega kann ekki annað. Og svo er ég
hætt að vera stressuð,“ segir Guðrún
og hlær innilega. „Með aldrinum
hættir maður því bara.“
Tekurallt ítörnum
Guðrún segist ekkert endilega hafa
tekið sér pásu frá öðrum verkefnum
meðan hún tekur upp Fyrstu skrefin
en upptökur standa yfir um þessar
mundir. „Ég hef nú aðeins minnkað
við mig aðra vinnu en ég er líka að
taka upp plötu sem kemur út fyrir
jólin. Eg og Friðrik Ómar Hjörleifs-
son erum að gera dúettplötu. Svo
er ég náttúrlega með minn laugar-
dagsþátt, Helgarútgáfuna, á Rás tvö
sem mér þykir afar vænt um. Ég
hef verið með hann í tvö ár. Maður
tekur þessu bara eins og vertíð. Ég
held það eigi svo vel við Islendinga
að vera vertíðarvinnufólk, maður
tekur allt í törnum. Það er brjálað
að gera hjá manni í þrjá mánuði og
svo koma rólegri tímar inn á milli.“
Þegar blaðamaður spyr Guðrúnu
hvort hún sé kannski sú manngerð
sem þarf að hafa mikið að gera til
að líða sem best skellir hún upp úr.
„Veistu, þetta er mjög góð spurning.
Fjölskylda og vinir hlægja oft dátt
að mér og segja að ég vilji hafa þetta
svona. Ég vil ekki viðurkenna að ég
sé svona ofvirk en ég vil greinilega
hafa mikið að gera.“
Sendiherra Kópavogs
Auk þess að vera foreldri, söngkona
og fjölmiðlakona er Guðrún líka
Kópavogsbúi. „Ég er Kópavogsbúi
númer eitt, tvö og þrjú og verð aldr-
ei neitt annað. Maður er búin að
horfa á Kópavog eflast og vaxa og
það er æðislegt. Ég er ofboðslega
stolt af því að vera Kópavogsbúi og
held með Breiðabliki og HK. Dætur
mínar spila fótbolta og þær eru bæði
í HK og Breiðabliki þannig að ég
verð að halda með báðum liðum. Ég
elska Kópavog og lít stundum á mig
sem sendiherra Kópavogs,“ segir
Guðrún og hlær dátt. „Bæjarbragur
er aldrei eins þegar maður fer á milli
bæja. Það er alltaf einhver sérstök
stemmning sem myndast í hverjum
bæ og ég held að Kópavogsbúar séu
að upplagi frekar léttir og skemmti-
legir. Þetta er mjög góður bær. En
auðvitað gæti hann verið betri, ég
segi það ekki. En þá erum við kom-
in út í pólitík svo við skulum bara
sleppa því,“ segir þessi myndarlega
og lífsglaða söngkona um leið og
hún kveður með sínum dillandi
hlátri.
svanhvit@vbl.is
Guðrún segir að í foreldrahlutverkinu finnist henni
sjálfri erfiðast að vita hvort hún sé að gera rétt
VOLVO
for life
ÖU erum við einstök, hvert
og eitt okkar. Enginn á sinn
líkan. Fyrir okkur ert þú
miðja alheimsins. Þegar þú
ert annars vegar er takmark
okkar bara eitt: að uppjylla
óskir þínar og þarfir á þann
hátt að þú lítir á Brimborg
sem öruggan stað til að vera
á. Við erum meðþéraHa leið!
brimborg
Öruggur stadur til ad vera á
Brimborg Reykjavík: Bíldshöfða 6, sími 515 7000 | Brimborg Akureyri: Tryggvabraut 5, sími 462 2700 | Brimborg Reykjanesbæ: Njarðarbraut 3, sími 422 7500 | www.volvo.is