Fjölnir - 04.07.1997, Blaðsíða 87

Huldar Breiðfjörð Maður brýtur hund
h
„Maður á áttrœðisaldri veittist að nágrannakonu sinni
í jjölbýlishúsi í gær, sló hana í magann ogfór með hund sem var
íjylgd með henni inn í íbúð sína. Hann er síðan talinn hafa
hengt hundinn ejtir að hafa
misþyrmt honum. Konan var
flutt á slysadeild. “
Þeir gengu í gegnum afgreiðsluna og út. Ef
þeir hefðu lagt við hlustir hefðu þeir heyrt síma-
stelpuna segja: „Ókei. Það er semsagt ein fimm-
tán tomma með hakki. í Efstaleiti fyrir Olaf ekki
með kommu fyrir ofan Oið, rétt?“
9.
Olafur sat í stofúsófanum og var orðinn svangur.
Stúlkan í símanum hafði sagt að þetta tæki smá-
tíma. Þetta hlyti nú samt að fara að koma? Það
var klukkustund síðan hann hringdi. Hann hafði
engan tíma haft fyrir matarstúss og því ákveðið
að panta pítsu svona eins og krakkarnir gerðu.
Hann þyrfti að hugsa. Það voru þrír dagar í
kosningar og enn hafði hann ekki fúndið ráð til
að koma tíkinni burt. Hvað gæti hann gert? Það
hlaut að vera eitthvert ráð. Það voru alltaf ráð.
En nei, hann var alveg hugmyndalaus.
Og því feginn þegar pítsan kom. Bæði var
ágætt að hafa eitthvað annað að hugsa um og svo
var hann glorsoltinn. Hann opnaði kassann.
Skrýtin þessi ess í PI$$A. Tók upp eina sneið og
smakkaði varlega á... þetta var bara allt í lagi. En
voðalega teygðist osturinn. Hann byrjaði að
háma í sig pítsuna. Og áður en hann vissi af lá
kassinn tómur á borðinu.
Hann lagðist í sófann. Best að fá sér smá lúr.
Kannski myndi hann dreyma lausnina. En nei,
hann gat ekki sofnað. Hann byrjaði að bylta sér.
Voðalega var hann eitthvað... vakandi. Og svo...
kraftmikill. Hann leit á auðan kassann. Ofsaleg
næring var í þessum pítsum.
Hann stóð upp. Og byrjaði að ganga um
íbúðina. Hraðar. Og hraðar. Hvaða svakalegi
kraftur var hlaupinn í hann? Hann byrjaði að
hoppa. Jahérna. Nú gat hann sko hugsað. Og
það hratt. Hann prófaði að gera armbeygjur. En
hætti þegar hann var kominn upp í þúsund.
Hann hló innra með sér. Nú var kraftur í kalli. Já
hann var að rífa sig upp úr þessu. Loksins. Hann
var búinn að vera eitthvað svo þungur undanfar-
ið. Hlaut að eiga svona mikið inni. Og meira.
Og meira. Og meira. Hann barði sér á brjóst og
fór að hlaupa á milli stofúveggjanna. Hvernig
ætti hann nú að koma tíkinni út? Hann hljóp
hraðar. Helvítis tíkin, hvernig átti hann að klára
þetta? Og hraðar. Hann léti kvikindið ekki eyði-
leggja fyrir sér kosningarnar.
Hálftíma seinna stoppaði hann. Leit á sóf-
ann, byrjaði að lyfta honum upp og niður. Og
upp og niður. Lyfti stofúborðinu upp á hann. Og
lyfti meir. Hann heyrði hundinn gjamma frammi
á gangi. Dabbý hlaut að vera að koma heim.
Hann byrjaði að lyfta sófanum með annarri
hendi. Kýldi í vegginn á milli. Þvílík orka! Hvað
var eiginlega búið að vera að honum undanfarnar
vikur. Nú þekkti hann sig. Hann hélt áfram að
kýla... og... auðvitað! AUÐVITAÐ! AUÐVITAÐ!
Þetta var svo einfalt mál! Það var allt svo einfalt
mál núna! Af hverju hafði honum ekki dottið
þetta í hug fyrr! Hann hætti veggjakýlingunum.
Dró aðeins andann. Gekk að hurðinni. Opnaði
og fór fram á gang. Dabbý var að koma gangandi
upp stigann. Og tíkin.
Stuttu seinna mættu fjölmiðlarnir.
10.
„Maður á áttræðisaldri veittist að nágrannakonu
sinni í fjölbýlishúsi í gær, sló hana í magann og
fór með hund sem var í fylgd með henni inn í
íbúð sína. Hann er síðan talinn hafa hengt hund-
inn eftir að hafa misþyrmt honum. Konan var
flutt á slysadeild.
Atburðurinn gerðist í Efstaleiti en þar hafa
verið miklar erjur vegna hundsins sem konan
hefúr haft á heimili sínu. Nágrannar hafa verið
ósáttir við veru hvutta en eigandinn er fúllorðin
kona. í gær var hún svo á ferð í stigaganginum
þegar rúmlega sjötugur karlmaður, nágranni sem
býr á neðri hæð, sló hana í magann, að hennar
sögn, með krepptum hnefa. Átök upphófúst sem
lyktaði með því að maðurinn reif af henni hund-
inn og læsti inni í eigin íbúð.
Það næsta sem gerðist var að konan heyrði
hundinn hljóða af kvölum en eftir drykklanga
stund þagnaði hann. Þegar lögreglan kom á
staðinn var hundurinn fastur á hurðarhún og
hafði hengst í ólinni. Blóð var á gólfi og vegg sem
bendir til þess að hundinum hafi verið misþyrmt.
Maðurinn var tekinn til yfirheyrslu og játaði
að hafa lent í ryskingum við konuna og tekið
hundinn. Hann bar því hinsvegar við að hundur-
inn hefði veitt sér áverka sína sjálfúr og látið eins
og vitlaus væri — hlaupið á veggi og þvíumlíkt.
Hann hefði í kjölfarið fest hundinn á hurðarhún
en hann síðan drepist.
Manninum var sleppt eftir yfirheyrslur og
reyndist hann ekki undir áhrifúm áfengis.“
11.
Olafúr lagði frá sér blaðið. Hvað hafði eiginlega
komið yfir hann? Hann mundi eftir að hafa
borðað þessa pítsu. Og eitthvað hafði hann verið
að... hlaupa? Svo hafði hann haldið á Lady
Queen inn í íbúðina. Og hún hafði gelt og bidð.
Og síðan... var ekkert meira Lady Queen.
Síminn hringdi.
„Halló?“
„Komdu sæll, Páll Magnússon heiti é...“
Hann skelld á. Helvíds fjölmiðlarnir ætluðu
greinilega ekki að láta hann í friði. Djöfúll var
hann þreytmr. Og helaumur í skrokknum. Hon-
um hafði ekki komið dúr á auga alla nóttina og
svo var hann bara djöfúllega þreyttur, á þessu öllu
saman. Hann ákvað að kasta sér aðeins en hagg-
aði ekki níðþungu borðinu sem lá ofan á sófan-
um. Og endaði á að skríða undir það og leggjast
klemmdur á milli borðplötunnar og sófabaksins.
Síminn hringdi aftur.
Voða voða var þetta. Af hverju vildu allir tala
við hann núna? Hann sem var búinn að vera for-
maður heils húsfélags í tvö ár. En svo þegar... þá
vildu allir tala við hann. Nei hann ædaði ekki að
tala við þessa hrægamma. Best gæti hann líka trú-
að að þetta væri allt lygi sem kæmi upp úr þessu
helvítis fjölmiðlafólki.
En Dabbý. Mikið djöfúlli hafði andskotans
merin verið klók. Hann hafði fallið í gildruna.
Þetta hafði verið svikamylla frá upphafi. Og sama
hvort tíkin hefði verið áfram eða ekki eftir að
hún var einu sinni komin inn í húsið. Hann
hefði ekki getað annað en tapað. Já hún Dabbý...
Hann skorðaði helauman skrokkinn betur af
oe ákvað að sofna. Hann ædaði að vera þarna
alltaf.
Síminn hringdi áfram.
Dabbý tók upp símtólið. „Já það er hún,“ hún
reyndi að þykjast sorgmædd í röddinni. „Já hann
byrjar klukkan eitt. Já, vertu blessaður."
Kittý Olesen, dóttir Dabbýar kom inn í stofú
með Hagkaupspoka í annarri hendi. „Hver var
þetta?“
Dabbý ræskti sig. „Einn fréttamaðurinn enn
að spyrja hvenær fúndurinn byrjaði.“
„Heyrðu mamma hvað eigum við að gera við
hræið?"
Dabbý leit hugsi á Hagkaupspokann. „En að
stoppa það upp?“ Brosti svo aðeins og bætti við:
„Hafa það svona eins og bikar uppi á hillu.“
„Oj nei, það er svo ógeðslegt,“ svaraði Kittý
og gretti sig.
„Já kannski. Heyrðu henm því bara.“
„Já það var það sem ég ætlaði að gera,“ sagði
Kittý pirruð. „En hvar? Varla í ruslið inni í eld-
húsi.“
„Nei oj, það kemur svo ógeðsleg lykt. Hentu
því í rennuna frammi á gangi,“ svaraði Dabbý.
Kittý fór frarn á gang. Kom svo strax aftur. >
TKJ ADFERDIN
[W)
(...framhald)
10) SKÖPUN
ímyndaðu þér að allar að-
gerðir séu skapandi. Skil-
greindu allar athafnir sem
skapandi. Imyndaðu þér að
á hverju andartaki verði til
nýr heimur.
11) LEIÐI
Finndu eitthvað i lífi þínu
sem þú álítur leiðinlegt.
Skoðaðu fyrirbærið út frá
mörgum sjónarhornum.
Endurskoðaðu fyrirbærið
og finndu leiðirtil að gera
það skapandi.
12) ROFI
fmyndaðu þér líkan af skap-
andi atferli og hugsun.
Þegar þú ert ekki í sköpun-
arástandi skaltu ímynda þér
að þú kveikir á rofa og færir
hann í átt að skapandi
ástandi þegar þú vilt.
14) SKAPANDI VÉL
ímyndaðu þér skapandi vél
sem býr til hugmyndir.
Safnaðu saman aðferðum
til að auka ímyndunaraflið
og búa til hugmyndir. Skil-
greindu þær og yfirfærðu á
eina vél eða forrit.
15) SKAPANDI HLIÐAR
Finndu þær hliðar sem þú
telur vera skapandi hjá
sjálfum þér. Finndu einnig
þær hliðar sem eru ekki
skapandi. Reyndu að kom-
ast að því hvenær skapandi
hlið þin er virk, fáðu ein-
hverja mynd af því. Sam-
ræmdu þessar tvær hliðar
og láttu þær vinna saman
og hafa samskipti sín í milli.
16) SPURNINGAR
Hvað mun gerast ef ég
skapa eitthvað?
Hvað mun gerast ef ég
skapa ekki?
Hvað mun ekki gerast ef ég
skapa eitthvað?
Hvað mun ekki gerast ef ég
skapa ekki?
17) HUGFLÆÐI
Skrífaðu niður allt það sem
kemur í huga þinn. Skrifaðu
eins lengi og þú getur. Ekki
hugsa um hvað þú ert að
skrifa, haltu bara áfram.
Markmið æfingarinnar er að
losa um hömiur, einskonar
upphitun fyrir hugmynda-
vinnu.
F j ö 1 n i r
sumar ‘97 87